•  
•                                                                           
  
• 
  
•  اساسنامه گروه                          
•  
•  
•     گروه بر اساس انسانیت و سلامتی و ورزش کوهنوردی بنا شده است و اساسنامه ی گروه کوهنوردی یاران به شرح زیر میباشد:
•  
•  
• ·       عالی ترین ارگان تصمیم گیری گروه مجمع عمومی میباشد.
• ·       رهبری ومعاون گروه بر اساس رای مستقیم مجمع عمومی انتخاب میشوند وقابل عزل توسط اکثریت مجمع عمومی در هر زمان ومکان میباشد.
• ·       داخل گروه تقسیم کار بر اساس توانایی واستعداد وداوطلب شدن اعضای آن وتایید مجمع عمومی صورت خواهد گرفت.
• ·       برنامه گروه هرماه توسط رهبری تهیه ودر مجمع عمومی بررسی وتغییرات لازمه داده شده وپس از تایید  اجرا خواهد شد.
• ·       هرماه تمام اعضای گروه باید حق عضویت خود را به مقداری که در مجمع عمومی تصویب شده است به صندوق دار پرداخت نماید ورسید دریافت نماید.
• ·       مصرف هر نوع موادی که  سلامتی وهوش انسان را مختل نماید از قبیل قلیان وسیگارو...خودداری نمایند.
• ·       هر عضو چنانچه بیماری ویا کسالتی داشته باشد قبلا به رهبری وپزشک گروه اطلاع دهد.
• ·       هر نوع شوخی ناشایسته وبی ادبی دررفتار و گفتگو با یکدیگر خودداری نمایند.
• ·       هر عضو گروه بایستی وسایل شخصی وبهداشتی که برای هر کوهنورد از قبیل لباس,کفش,کوله پشتی و... لازم است را برای خود تهیه نمایند.
•  
•  

•                  صعود به قله توچال

                                                                                 حرکت روزپنجشنبه مورخ94/6/5ساعت 6بعدازظهر از      میدان دربندشروع میشودهواآفتابی ودرجه هوا2 درجه      سانتیگراد     است و  سرعت باد20 کیلومتر بر ساعت خواهد بود.لطفا دوستان با شماره موبایل:  09122237539 و یاایمیل:tanha075@gmail.com تماس بگیرید  و وسایل  مناسب وضروری را حتما همراه داشته باشیدوصعودی موفق  وبانشاطی برای شما آرزومندیم.....

  یک فوتی و یک مجروح حاصل حوادث کوهنوردی ارتفاعات توچال:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: بنابر گزارش های رسیده به انجمن پزشکی کوهستان ایران ظهر روز گذشته پنجشنبه 10/2/1394 یک کوهنورد جوان در مسیرهای پایین تر از شیرپلا و در مسیر صخره ای منطقه دچار از دست دادن تعادل و سقوط به دره های شرقی مسیر فوق گردید.

این سقوط منجر به ضربه مغزی کوهنورد یاد شده و صدمات متعدد بدنی(مولتیپل تروما) وی گردید که بلافاصله با اطلاع رسانی به پایگاه امداد و نجات کوهستان هلال احمر مستقر در شیرپلا عملیات امداد و نجات با استفاده از ابزار فنی انجام شد و درنهایت کوهنورد مجروح با انجام عملیات پرواز هلی کوپتر به منطقه شیرپلا به مراکز درمانی منتقل گردید.

پس از انتقال مجروح از وضعیت فعلی کوهنورد صدمه دیده گزارشی ارسال نشده است.

همچنین صبح  امروز 11 اردیبهشت 94 یک کوهنورد 57 ساله در مسیر کلکچال دچار حمله قلبی گردید که پس از اطلاع به نیروهای امداد و نجات کوهستان و انتقال نیروهای امداد و نجات هلال احمر متاسفانه پس از احیای قلبی ریوی عملیات نجات موفقیت آمیز نبود و کوهنورد مزبور فوت نمودند.

این حادثه چندمین حادثه قلبی در کوهنوردان در سنین میانسالی است که متاسفانه در چند سال اخیر اتفاق افتاده و لازم است کوهنوردانی که دارای سابقه وراثتی قلبی و عروقی در خانواده هستند و یا زمینه بیماری های قلبی عروقی را دارند قبل از صعود و پرداختن به ورزش کوهنوردی با یک متخصص قلب و عروق و یا متخصص پزشکی ورزشی مشاوره پزشکی نمایند.

                                                                                                                             یک کشته دیگر در اثر سقوط ارتفاعات شمالی تهران/ تابلو بوتان:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: به گزارش رسیده به انجمن پزشکی کوهستان ایران مقارن ساعت 2.15 ظهر امروز 11/2/1394 یک کوهنورد جوان 16 ساله در اثر بی احتیاطی در مسیر صخرهای منتهی به شیرپلا در محل منسوب به "تابلو بوتان" دچار سقوط گردیده و جانسپرد.

این کوهنورد بدلیل عدم آشنایی به مسیر نرمال در مسیرهای فرعی و صخره ای خطرناک شیرپلا قرارگرفته و در اثر سقوط جان خود را ازدست داد.

بلافاصله خبر به نیروهای امداد و نجات هلال احمر مستقر در دربند و شیرپلا گزارش گردید و تیم های فنی مشغول دسترسی به وی گردیدند که پس از پیدا کردن جسد جوان حادثه دیده با مرگ وی مواجه گردیدند.

بدلیل صخره ای بودن مسیر تا لحظه رسیدن خبر(16.15) هنوز انتقال پیکر کوهنورد حادثه دیده امکان پذیر نشده و لازم است امکانات فنی بیشتری به محل حادثه منتقل شود.

به گزارش "حامد ارشدی فرد" سرپرست پایگاه امداد و نجات هلال احمر دربند سه روز گذشته روزهای شلوغ و پر حادثه ای برای نیروهای امداد و نجات هلال احمر حاضر در منطقه بوده است                                                                                                                                                  باز مشکلات قلبی کوهنوردان: کوهنورد گیلانی دچار حمله قلبی و روانه بیمارستان شد:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: بنا بر گزارش های رسیده به انجمن پزشکی کوهستان ایران ظهر روز گذشته 11 اردیبهشت 94 یک کوهنورد آزاد 65 ساله در ارتفاعات "للندیز" و زیر قله کله قندی ماسوله دچار عارضه قلبی گردید.

این حادثه بلافاصله به نیروهای کارگروه جستجو و نجات هیئت کوهنوردی استان گیلان اطلاع داده شد که در اولین فرصت تعدادی از کوهنوردان این کارگروه از شهرستان فومن و همچنین نیروهای پرتلاش امداد و نجات هلال احمر استان به کمک فرد حادثه دیده شتافتند.

در ابتدای گزارش رسیده خبر مبنی بر فوت فرد یاد شده بود که با رسیدن نیروهای امداد و نجات هیئت استان و عملیات احیای قلبی ریوی بلافاصله فرد مذکور بسکت شده و به ارتفاعات پایین منتقل گردید و با هماهنگی قبلی به نیروهای اورژانس تحویل داده شد.

در نقل و انتقال این فرد کوهنوردان آزاد نقش بسزایی داشتند و مدیریت عملیات بعهده آقای "امین حاجتی" از کارگروه جستجو و نجات فومن بود(که لازم است از تلاشهای ایشان و همچنین نیروهای امداد و نجات هلال احمر استان نهایت تشکر و تقدیر بعمل آید).

براساس آخرین خبر فرد حادثه دیده ساعت 9 دیشب در بیمارستان بستری و بیهوش می باشند.

 

پی نوشت:

                                                                                                                                                   اورست پس از زلزله کوتاه تر شد:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: زمین لرزه نپال علاوه بر مرگ بیش از 6000 شهرونداین کشور، بسیاری از چشم اندازهای نپال را نیز نابود کرده! از جمله داده های ماهواره ای نشاندهنده کاهش ارتفاع کوه اورست مرتفع ترین کوه دنیا می باشد.

به گزارش LiveScience از طریقSentinel-1A، زلزله 7.8 ریشتری روز 25 آوریل بلندترین کوه زمین در حال حاضر 2.8 سانتی متر کوچکتر از زمان قبل از زلزله ثبت گردیده است! داده های فوق از طریق UNAVCO مورد بررسی قرار گرفته و نشان‌دهنده این کاهش می باشد.

همزمان با این رخداد در منطقه‌ای به شعاع 120 در 50 کیلومتر در محدوده پایتخت این کشور، کاتماندو حرکتی به میزان 1 متر بر روی پوسته زمین به ثبت رسیده! که موجب آسیب گسترده به شهر و مرگ هزاران تن ازساکنان آن شده!  اگرچه نتایج فوق برآوردهای اولیه از این رخداد می باشد و طی چندهفته آینده توسط دانشمندان مورد بررسی قرار خواهد گرفت. 

همچنین Roger Bilham استاد علوم زمین شناسی در دانشگاه کلرادو بولدر به Huffington Post گفت: "احتمالن کوتاه شدن ارتفاع اورست تنها 1 تا 2 میلیمتر بوده است"!  لازم به ذکر است  زمین لرزه روز 25 آوریل در عمق 15 کیلومتری از سطح زمین رخ داده و سازمانهای نجات ناامید از بقاء افرادی که زیر آوارها مانده‌اند آمار نهایی آنرا تا 7000 کشته پیش بینی می کنند.

برداشت از کوه قاف

کشف پیکر یکصد کوهنورد در نپال:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: تهران - ایرنا - دولت نپال از کشف اجساد حدود یکصد نفر کوهنورد و ساکنان محلی خبر داده است که زیر بهمن مرگبار پس از زلزله پنجم اردیبهشت در کوههای هیمالیا مدفون شده بودند.

منابع خبری گزارش دادند که این اجساد روز گذشته - دوشنبه - توسط پلیس نپال و داوطلبان محلی کشف شد و جست وجو برای یافتن دهها ناپدیدشده دیگر در جریان این بهمن همچنان در میان لایه های انبوه برف و یخ ادامه دارد. بر اساس این گزارش، اجساد مذکور در روستای «لانگ تانگ»، واقع در 60 کیلومتری شمال کاتماندو – پایتخت نپال- که یک مسیر مشهور برای کوهنوردان غربی در راه رسیدن به قله اورست است، کشف شد.

مقامهای نپالی گفته اند که بهمن عظیم ناشی از زلزله موجب شد همه روستا که دارای 55 مسافرخانه برای کوهنوردان بود، زیر انبوهی از برف و یخ و سنگ مدفون شود. «گائوتام ریمال» از مسئولان منطقه به خبرنگاران گفت که داوطلبان محلی و نیروهای پلیس در زیر دو متر برف، با بیل در حال کاوش برای یافتن اجساد بیشتری از قربانیان حادثه بهمن هستند.

هنوز مشخص نیست که چه تعداد افراد در روستای لانگ تانگ زیر برف مدفون شده اند اما برآورد می شود شمار آنها از 120 نفر فراتر برود. به گفته مقامات نپالی، در زمان وقوع زمین لرزه حدود یک هزار کوهنورد خارجی در 400 پایگاه اورست درحال صعود به بلندترین قله جهان بودند که از سرنوشت 217 از آنان تاکنون اطلاعی در دست نیست .

براساس این گزارش ،پس از وقوع بهمن عظیم به دلیل زمین لرزه شدید نپال، تعداد زیادی از کوهنوردان خارجی و بومی همچنان در ارتفاعات اورست سرگردان هستند. زمین لرزه 7.9 ریشتری در کاتماندو موجب شد کمپ اصلی اورست، بلندترین قله جهان بر اثر ریزش یک بهمن عظیم فرو ریزد و براثر آن تعدادی کشته ، مجروح و ناپدید شوند.

اورست با نام نپالی «ساگارماتا» به معنی سر آسمان و نام تبتی «کومولانگما» بلندترین کوه کره زمین است. ارتفاع قله آن از سطح دریا معادل هشت هزار و 848 متر است. این کوه در رشته کوه های هیمالیا در مرز منطقه «ساگارماتا» نپال و تبت در کشور چین قرار گرفته است. کوهنوردان منبع کسب درآمد توریستی قابل توجهی برای کشور نپال هستند. دولت این کشور، کوهنوردان را ملزم به پرداخت 25 هزار دلار برای صدور مجوز صعود می کند.

در همین حال، روزنامه تایمز آوایندیا هند نیز روز دوشنبه درگزارشی نوشت: هشت روز پس از زمین لرزه نپال 12 کوهنورد خارجی در کوه ماکالو در 19 کیلومتری جنوب شرق کوه اورست بین مرز نپال و چین نجات یافتند. این کوهنوردان از کشورهای اسپانیا، بلژیک، اتریش و هند هستند که در این هشت روز در ارتفاعات گیر افتاده بودند و امدادگران ، آنها را با یک بالگرد به کاتماندو اعزام کردند.

'جلو شرپا' یکی از کوهنوردان مجروح می گوید: سردرگمی زیادی در کوهستان است و شمار کشته شدگان احتمالا افزایش خواهد یافت.  شمار کل قربانیان زلزله نپال نیز تاکنون از 7300 نفر فراتر رفته و شمار مجروحان بیش از 14 هزار نفر اعلام شده است.

                                                                                                                      چرایی زلزله های گاه و بیگاه در هیمالیا!

انجمن پزشکی کوهستان ایران: حدود 70 میلیون سال قبل شبه قاره هند از قاره جنوبگان جدا شد و سفری طولانی را برای خلق رفیعترین کوههای جهان آغاز نمود. این سفر که از میان دریایی عظیم به نام تتیس صورت می گرفت 50 میلیون سال به طول انجامید (حرکتی حدود 15 سانتیمتر در سال) و با برخورد صفحه عظیم هند به قاره "اوراسیا" به پایان رسید. بر اثر این برخورد لبه جنوبی قاره اوراسیا (فلات تبت) بالا آمد و رشته کوهی را خلق کرد که حدود 2400 کیلومتر طول دارد و اکنون آنرا با نام هیمالیا (به معنای سرزمین برف) می شناسیم.
اما بر اثر این برخورد دریای تتیس هم ناپدید شد. دریایی که امروزه رسوبات کف آنرا می توان در رفیعترین سطح قله اورست یعنی ارتفاع 8000 متری کوه ومحلی بنام نوار زردمشاهده کرد، جالب است بدانیم در دهه 70 و 80 میلادی سنگواره هایی متعلق به 50 میلیون سال قبل در این محل کشف شد که مربوط به موجودات آبهای کم عمق دریا بود.

ضمن آنکه فشار صفحه هند به آسیا همچنان ادامه داشته و سالی حدود 67 میلیمتر در دل قاره نفوذ می نماید، که در طول 10 میلیون سال این حرکت موجب حدود 1500 کیلومتر جابجایی می باشد. این جابجایی در سطوح پائین حدود 2 سانتیمتر و در هیمالیا حدود 5 میلیمتر می باشد، که آثار آنرا می توانبشکل زلزله های گاه به گاه مشاهده نمود.

منابع:
http://en.wikipedia.org
http://www.peakware.com

پی نوشت
ساعت 12 ظهر روز 25 آوریل به وقت محلی زلزله‌ای به بزرگی 7.9 ریشتر نپال را لرزاند (کانون زلزله واقع در 68 کیلومتری شهر پوخارا، 81 کیلومتری کاتماندو، 210 کیلومتری غرب اورست و 40 کیلومتری ماناسلو بوده است) متاسفانه خبرها حاکی از آسیب گسترده و آمار مرگ دست کم 1500 تن می باشد. 
در کمپ اصلی اورست نیز تعداد کشته ها حدود 10 نفر گزارش شده و تعداد مجروحان به حدود 20 تا 30 نفر رسیده که به کاتماندو انتقال داده شده‌اند. پس از این حادثه پس لرزه های زیادی نیز در منطقه مشاهده شده. هنوز از آما قطعی تلفات این کوه خبر درستی مخابره نشده. 

برداشت از کوه قاف

                                                                                                                         برای دومین سال متوالی صعودهای اورست ناتمام ماند:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: کوهنورد بزرگ کشورمان «عظيم قيچي‌ساز» شب گذشته طی پیامی در وب سایت رسمی خودش پایان برنامه‌ی صعود امسال خود برای صعود به «اورست و لوتسه» را اعلام کرد.

به گزارش سایت «قیچی ساز» : تمامي کو‌ه‌نوردان از کمپ يک توسط هلي‌کوپتر به کمپ اصلي منتفل شده‌اند ... هم‌چنين شمار زيادي از کوه‌نوردان کمپ اصلي را ترک کرده و به "گوراک شيپ"، "پريچه" و ديگر روستاهاي پايين دست رفته‌اند.

«قیچی ساز» همچنین اظهار کرد: پس‌لرزه‌ها همچنان ادامه دارند و با هر پس‌لرزه‌ بهمني فرو مي‌ريزد!

وی گفت؛ وسايلم را جمع کرده‌ام و تصميم دارم فردا صبح به سوي کمپ‌هاي پايين‌ حرکت کنم! ... اخبار زلزله را دنبال مي‌کنم و براي مردم خوب و دوست‌داشتني «نپال» دعا مي‌کنم.

وی صحبتی از وضعیت و تصمیم دکتر بهپور بیان ننموده ولی به نظر می رسد برای این دو کوهنورد خوب کشورمان قبول شرایط جز این تصمیم نباشد. 

سال گذشته نیز دکتر بهپور بلافاصله با رسیدن به بیس کمپ اورست با ریطش وحشتناک بهمن از دیواره های غربی مواجه شد که منجر به کشته شدن 16 شرپا گردید و برنامه صعود به اورست منتفی شد.

طبیعت اینچنین است و جز قبول شرایط چاره دیگری نیست. کوهنوردی می کنیم تا سلامت باشیم نه اینکه سلامتی خود را فدای کوهنوردی کنیم.

پس از برگشت این دو کوهنورد به لوکلا باید دید شرایط پروازها به کاتماندو و همچنین با وجود فاجعه بزرگ در کاتماندو شرایط پرواز برگشت چگونه است.

                                                                                                                         بیش از 4 هزار کشته و 7 هزار مجروح؛ آخرین آمار تلفات زلزله نپال:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: آخرین آمار منتشر شده از سوی دولت نپال از کشته شدن 4 هزار نفر و مجروح شدن بیش از 7 هزار نفر در زلزله این کشور حکایت دارد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از شینهوا، وزارت خارجه نپال از افزایش شمار تلفات و مجروحان زلزله اخیر این کشور خبر داد. بر این اساس با ادامه تلاش گروه های امداد و نجات تا کنون جسد بیش از 4 هزار نفر از زیر آوارها خارج شده است.

همچنین شمار مجروحانی که به مراکز درمانی منتقل شده اند به 7 هزار و 46 نفر رسیده است. این در حالی است که هر روز اخبار جدیدی از وجود اتباع خارجی در بین گشته شدگان منتشر می شود. در همین راستا وزارت خارجه آمریکا از کشته شدن 4 شهروند این کشور در این یک کمپ کوهنوردان در دامنه اورست خبر داد.

در همین حال سازمان ملل از آزادسازی 15 میلیون دلار از محل بودجه اضطراری خود برای کمک به زلزله زدگان نپال خبر داد. دفتر این سازمان در کاتماندو پایتخت نپال روز گذشته اعلام کرد بیش از 6 میلیون نفر از شهروندان این کشور آسیای شرقی از زلزله 7.9 ریشتری صدمه دیده اند.

از خبرگزاری مهر

همچنین به نقل از: دهلی نو - ایرنا- کنسول افتخاری ایران در نپال با بیان اینکه سه کوهنورد ایرانی حاضر در نپال سالم هستند، گفت که هم اکنون آنان در حال امداد رسانی در یکی از کمپ های اورست هستند.

«نارش شرسا» روز دوشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا در دهلی نو گفت: خوشبختانه آسیبی در اثر وقوع زلزله روز شنبه گذشته و همچنین پس لرزه های پس از آن، به کوهنوردان ایرانی وارد نشده است.

در اثر وقوع بهمن ناشی از زمین لرزه 7.9 ریشتری در کوه اورست، 22 نفر کشته، 50 نفر زخمی و 217 نفر مفقود شدند.

کوه اورست با نام نپالی «ساگارماتا» به معنی سر آسمان و نام تبتی «کومولانگما» بلندترین کوه کره زمین است. ارتفاع قله آن از سطح دریا معادل هشت هزار و ۸۴۸ متر است.

این کوه در رشته کوه های هیمالیا در مرز منطقه «ساگارماتا» نپال و تبت در کشور چین قرار گرفته است.

قله اورست توجه بسیاری از کوهنوردان در همه رده ها را جلب کرده است. از کوهنوردان حرفه ای و مجرب تا کوهنوردان مبتدی که مایل به پرداخت مبالغ قابل توجهی هستند تا توسط کوهنوردان حرفه ای راهنمایی شوند و صعودی کامل و موفقیت آمیز را تجربه کنند.

کوهنوردان منبع کسب درآمد توریستی قابل توجهی برای کشور نپال هستند. دولت این کشور همه کوهنوردان را ملزم به پرداخت مبلغ زیادی برای دریافت جواز صعود می کند که این مبلغ چیزی در حدود ۲۵ هزار دلار آمریکا به ازای هر نفر است.

رسانه ها و مراکز مختلف، بزرگی این زمین لرزه را از 7،5 تا 8،1 ریشتر برآورد کرده اند.

کنسول افتخاری ایران در نپال با بیان اینکه تاکنون با تلاش های صورت گرفته تنها حدود نیمی از افرادی که در زیر آوار مدفون شده اند نجات یافته اند، افزود: در صورتی که به سرعت اقدام به امداد رسانی نشود، تعداد تلفات این زمین لرزه افزایش می یابد.

وی کمبود تجهیزات امدادی را از مهمترین مشکلات امدادگران عنوان کرد و اظهار داشت: کمبود وسایل برش باعث شده است که عملیات آواربرداری با کندی صورت گیرد.

شرسا، کمبود دارو، وسایل پزشکی، چادر، مواد غذایی و آب آشامیدنی را از نیازهای ضروری مردم نپال عنوان کرد و بر تامین این نیازها تاکید کرد.

وی افزود: با وجود گذشت چند روز از وقوع زمین لرزه همچنان برق، تلفن و شبکه آب رسانی کاتماندو پایتخت نپال قطع است.

کنسول افتخاری ایران گفت که بیمارستان ها مملو از مجروحان زمین لرزه است و جایی برای پذیرش افراد جدید حتی در راهروها ی مراکز درمانی وجود ندارد.

بر اساس گزارش های رسمی، زمین لرزه روز شنبه نپال تاکنون بیش از سه هزار و 400 کشته و بیش از شش هزار مجروح به جای گذاشته است.

این زمین لرزه پس از زمین لرزه سال 1934 با هشت هزار و 500 کشته بزرگترین زمین لرزه در 80 سال گذشته بوده است.

برداشت از کوهنامه

                                                                                                                                           اعلام اسامی برخی قربانیان بهمن اورست:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: پس از حادثه بهمن روز 25 آوریل که بر اثر زلزله نپال روی داد با شناسایی اجساد، اسامی 7 تن دیگر از قربانیان این حادثه اعلام گردید:

Dawa Tsering Sherpa از Chawrikharka
Pema Yishi Sherpa از Bung
Chhimi Dawa Sherpa از  Khumjung
Pemba Sherpa از Solu
Maila Rai از Bung

این افراد از خدمه کمپ اصلی بوده‌اند. همچنین برخی آسیب دیدگان این حادثه نیز به مراکز امدادرسانی انتقال یافتند از جمله:

Chhongba Sherpa از  Solu
Dendi Sherpa از Solu
Passang Sherpa از Solu
Jangbu Sherpa از Solu
Dawa Palden Sherpa از Bung
Kaji Sherpa از Solu
Ang Thiley Sherpa از Solu
Sukuman Rai از Bung
در میان ملیتهای اعلام شده نیز مشخص گردید کوهنوردانی از چین، ژاپن و استرالیا (Renu Fotedar 49 ساله) جان خود را از دست داده‌اند.

 

پی نوشت:

- با تخلیه کلیه کوهنوردان حاضر از کمپ 2 و 1 به کمپ اصلی مشخص گردید چادرهای تخریب شده اغلب متعلق به تیمهای آمریکا، چین و ژاپن در کمپ اصلی بوده. این درحالی است که کوهنوردان آنها خوشبختانه در زمان وقوع حادثه در کمپهای بالاتر حضور داشته اند. بدیهی است درغیر این صورت آمار تلفات اورست می توانست چند برابر شود!

- پیشتر نیز سه کوهنورد آمریکایی به عنوان نخستین قربانیان این حادثه اعلام شده بودند:

دانيل فريدينبورگ Daniel Fredinburg از تيم Jagged Globe سي و سه ساله 

ماريسا اوه گيراوونگ Marisa Eve Girawong از تيم Madison Mountaineering

و تام تاپلين Tom Taplin شصت و يكساله

 برداشت از کوه قاف

اعلام اسامی برخی قربانیان بهمن اورست:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: پس از حادثه بهمن روز 25 آوریل که بر اثر زلزله نپال روی داد با شناسایی اجساد، اسامی 7 تن دیگر از قربانیان این حادثه اعلام گردید:

Dawa Tsering Sherpa از Chawrikharka
Pema Yishi Sherpa از Bung
Chhimi Dawa Sherpa از  Khumjung
Pemba Sherpa از Solu
Maila Rai از Bung

این افراد از خدمه کمپ اصلی بوده‌اند. همچنین برخی آسیب دیدگان این حادثه نیز به مراکز امدادرسانی انتقال یافتند از جمله:

Chhongba Sherpa از  Solu
Dendi Sherpa از Solu
Passang Sherpa از Solu
Jangbu Sherpa از Solu
Dawa Palden Sherpa از Bung
Kaji Sherpa از Solu
Ang Thiley Sherpa از Solu
Sukuman Rai از Bung
در میان ملیتهای اعلام شده نیز مشخص گردید کوهنوردانی از چین، ژاپن و استرالیا (Renu Fotedar 49 ساله) جان خود را از دست داده‌اند.

 

پی نوشت:

- با تخلیه کلیه کوهنوردان حاضر از کمپ 2 و 1 به کمپ اصلی مشخص گردید چادرهای تخریب شده اغلب متعلق به تیمهای آمریکا، چین و ژاپن در کمپ اصلی بوده. این درحالی است که کوهنوردان آنها خوشبختانه در زمان وقوع حادثه در کمپهای بالاتر حضور داشته اند. بدیهی است درغیر این صورت آمار تلفات اورست می توانست چند برابر شود!

- پیشتر نیز سه کوهنورد آمریکایی به عنوان نخستین قربانیان این حادثه اعلام شده بودند:

دانيل فريدينبورگ Daniel Fredinburg از تيم Jagged Globe سي و سه ساله 

ماريسا اوه گيراوونگ Marisa Eve Girawong از تيم Madison Mountaineering

و تام تاپلين Tom Taplin شصت و يكساله

 برداشت از کوه قاف

در مواقع طبیعت‌گردی مراقب مارها باشید:

 انجمن پزشکی کوهستان ایران: در صورت حضور در کوهستان‌ حتما از پوتین‌های بلند و یک عصا(باتوم) استفاده شود. عصا و یا چوبدستی بهترین سلاح در طبیعت است و فرد به راحتی می‌تواند در صورت بروز مشکل و یا حمله از جانب حیوان از خود حفاظت کند.

یک دکترای تاکسی‌درمی گفت: بهار فصل فعالیت دوباره مارها پس از خواب زمستانی است، پس‌ در مواقع طبیعت‌گردی مراقب مارها باشید.

سید نادر صادقی‌راد در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به فصل بهار که فصل طبیعت‌گردی بسیاری از مردم است، بر مراقبت بیشتر در این فصل و نزدیک نشدن به حریم حیوانات تاکید کرد.

وی با بیان اینکه فصل بهار فصل جنب‌وجوش مارهاست، اظهار کرد: در حدود 170 گونه مار در کشور وجود دارد که حدود 15 نوع آن بسیار خطرناک است و خطرناک‌ترین آنها نیز مارهای دریایی هستند.

این رفتارشناس حیوانات با اشاره به نبود شنوایی درست و بینایی قوی در مارها گفت: مارها از جمله خزندگانی هستند که بسیار نسبت به ارتعاش حساس هستند و با هر لرزش و تکانی به سرعت واکنش نشان می‌دهند، این واکنش سریع ممکن است عواقب خطرناکی را برای طبیعت‌گردان و حتی مردم عادی به دنبال داشته باشند.

وی با بیان اینکه فصل بهار فصل چیدن گیاه است و افراد در کوهستان‌ها به دنبال گیاهان خودرو هستند و در حین چیدن گیاه باید به شدت مراقب مارهای پناهان شده در بین گیاهان باشند، تصریح کرد: مارها در فصل تابستان به سمت چشمه‌ها و کوهستان‌ها می‌روند و صدایی چون صدای قورباغه تولید می‌کنند. تشخیص این صدا از صدای قورباغه نیاز به آموزش دارد، چراکه برخی طبیعت‌گردان این صدا را صدای قورباغه قلمداد کرده و بی‌پروا به سمت صدا حرکت می‌کنند، در این شرایط خطر مواجهه با مار آنها را تهدید می‌کند. مارها در ساعات گرم روز فعالیت بیشتری دارند و در کنار چشمه‌ها که ‌از بوته‌های نعنا پر است، اختفا می‌کنند.

صادقی‌راد تاکید کرد: در صورت حضور در کوهستان‌ حتما از پوتین‌های بلند و یک عصا استفاده شود. عصا و یا چوبدستی بهترین سلاح در طبیعت است و فرد به راحتی می‌تواند در صورت بروز مشکل و یا حمله از جانب حیوان از خود حفاظت کند.

وی با اشاره به اینکه در کوهستان‌های اراک هشت نوع مار همچون افعی‌البرزی، مار شاخ‌دار، کورمار، شتر مار و ... وجود دارد که عموما سمی هستند، عنوان کرد: در مناطقی چون هفتادقله مارهای سمی خطرناکی از خانواده افعی‌ها وجود دارد.

این متخصص تاکسی‌درمی اضافه کرد: مارها گوشتخوار هستند و عموما از موش و پرنده‌های سبک و کوچک تعذیه می‌کنند که روش شکار آنها بسیار جالب است. برخی مارها به مانند یک چوب خشک در کوهستان می‌ایستند در این شرایط پرندگان کوچک در حال پرواز مار را یک چوب تصور کرده و بر آن می‌نشینند و در نهایت شکار این جانور باهوش می‌شوند.

وی با تاکید بر اینکه به هیچ عنوان نباید به دنبال شکار مار و در شیشه انداختن آن بود، افزود: مار هوش بسیار بالایی در پنهان کردن خود دارد و اگر به هر دلیلی و بر اثر حادثه‌ای این خزنده در محیط شهری رها شود، پیدا کردن آن کار ساده‌ای نیست.

صادقی‌راد درخصوص اقدامات لازم در مواقع مارگزیدگی گفت: در صورت مارگزیدگی مهمترین اقدام حفظ آرامش است. درست است که گزش مار استرس بسیار فراوانی به همراه دارد اما، باید فرد و اطرافیان خونسردی خود را حفظ کنند و بعد از بستن بالای محل گزش، با یک تیغ به شکل T شکافی در محل ایجاد کرده محل زخم را بمکند تا خون آلوده به سم خارج شود.

وی با اشاره به اینکه مکیدن سم به هیچ عنوان خطری ندارد چراکه وارد خون نمی‌شود، تصریح کرد: سم مار دو نوع است سمی که بر روی گلبول‌ها تاثیر دارد و سمی که اثر آن بر روی عضلات است و خفگی به دنبال دارد اما، به هرحال مکیدن آن خطری ندارد. پس از اقدامات باید فرد را به اولین مرکز درمانی ارجاع داد. البته باید هرزگاهی بالای زخم که بسته شده است را باز کرد تا برای لحظاتی خون در اندام به جریان بیفتد.

این رفتارشناس حیوانات با بیان اینکه در مواردی که گردن فرد مورد گزش مار قرار گیرد عملا کاری نمی‌توان انجام داد اضافه کرد: طبیعت‌گردان باید از حضور در کوهستان‌های صعب‌العبور و دست بردن در بین شاخ و برگ‌ها و شکاف بین سنگ‌ها جدا خودداری کنند تا با حادثه جبران‌ناپذیری مواجه نشوند.

منبع: ایسنا - با تشکر از کوهنامه

احتمال بروز سکته های قلبی در کوهنوردان/ نظر یکی از خوانندگان:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: یکی از خوانندگان وبگاه انجمن پزشکی کوهستان ایران با ارسال ایمیلی گزارشی از وضعیت بیماری قلبی خود برای اطلاع سایر همنوردان و کوهنوردانی که به راحتی و بدون داشتن علائم بیماری های قلبی به کوهنوردی پرداخته و به ارتفاعات صعود می نمایند ارسال نموده است که قابل توجه می باشد.

گزارش این دست بیماران هر از گاهی  به انجمن پزشکی کوهستان می رسد که لازم است بعنوان تلنگری به برخی کوهنوردان باشد. و اما گزارش ارسالی:

 

آقای ماشااله نقی لو کوهنورد 60 ساله: باز هم یک کوهنورد در هنگام صعود دچار سکته قلبی گردید و مرگ. چرا؟

من لازم دانستم که تجربه خود را در این رابطه به اطلاع همنوردانم برسانم تا باعث شود شما مقاله ای علمی و کاربردی دراین رابطه ارائه دهید تا بتواند جان برخی کوهنوردان امثال من را نجات دهد.

 

من مرتب هر هفته کوهنوردی و دو جلسه شنا (حداقل 1000 متر شنا) ولی در تاریخ 21 فروردین 92 دچار سکته قلبی شدم  و پس از آنژیوگرافی تشخیص انسداد 3 رگ اصلی و یک رگ فرعی و در تاریخ 31 فروردین 92 عمل بایپاس 4 رگ انجام شد.

درسالهای اخیر دو بار تست ورزش دادم هیچ موردی مشاهده نشد! حتی دو روز قبل از سکته ایستگاه 5 رفته بودم  و هیچ علامتی مشاهده نشد! هیچ آزمایش که عامل ریسک فاکتور مشاهده شود نداشتم!

برای خودم و همه اطرافیان باعث حیرت شده بود. پس از عمل از پزشکم سوال کردم پاسخ این بود "ورزشکاران رگهای فرعی قلبشان زیاده و همین به من کمک کرد در هنگام کوهنوردی و شنا و تست ورزش علائمی مشاهده نشود"

و آنچه که باعث مرگ کوهنوردان بر اثر سکته قلبی میشود این است.

1- همه به اشتباه فکر میکنند چون به کوه میروند کاملا سالم هستند در صورتیکه از 40 سال به بالا همیشه باید زیر نظر یک پزشک قلب باشند. حتی در مورد من تست ورزش هم نشان نداد که عروق اصلی در حال بسته شدن است که سوال کردم جواب این بود "فقط آنژیوگرافی و یا ctآنژیو"

2- عدم اطلاع همنوردان: همراهان باید علائم سکته قلبی را بدانند و راهکار برخورد با سکته قلبی شاید بهترین راه پیشگیری از مرگ باشد.

3- به موقع نرساندن بیمار به بیمارستان.

خوشبختانه درمورد من تشخیص همسرم و رساندن من به بیمارستان  از آسیب بیشتر به قلب من جلوگیری کرد بطوریکه پس از عمل و طی دوره بازتوانی و تمرین های زیر نظر پزشک بازتوانی و تمرینات قدم به قدم کوهنوردی، باز هم توانستم در تاریخ 26 تیر 93 و 20 مرداد 93 از مسیر جنوبی به قله دماوند صعود کنم.

شاید این اولین بار باشه که کسی با قلب عمل کرده به دماوند صعود کرده ولی امیدوارم 

رررر                                                                                                         خدمات قابل ارائه بیمه خدمات درمانی فدراسیون پزشکی ورزشی:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: بدنبال اظهاراتی در میزان و نحوه خدمات رسانی بیمه خدمات درمانی فدراسیون پزشکی ورزشی طی استعلام و اطلاعی که از فدراسیون پزشکی ورزشی به انجمن پزشکی کوهستان ایران رسید نحوه دریافت کارت بیمه ورزشی و خدمات آن مجددا اعلام شد:

براساس شرایط عضویت و ثبت نام بیمه خدمات درمانی پزشکی ورزشی فقط کافیست با مراجعه به ادارات ورزش و جوانان هر شهرستان یا استان و یا هیئت های پزشکی ورزشی استان ها با ارئه اصل یا کپی کارت ملی و پرداخت 15 هزار تومان کارت بیمه ورزشی را در یافت نمود.

این عضویت سالیانه بوده و تا پایان فروردین ماه هر سال اعتبار دارد.

خدمات قابل ارائه با عضویت در بیمه خدمات درمانی پزشکی ورزشی:

1- پرداخت کمک هزینه درمان آسیب های ورزشی حداکثر 5 برابر تعرفه دولتی و به میزان 4.500.000 تومان

2- پرداخت غرامت نقص عضو دائم و یا فوت ناشی از حوادث ورزشی تا سقف 9.000.000 تومان

3- پرداخت کمک هزینه جبران خرید وسایل جراحی (پیچ و پلاک) تا سقف 1.200.000 تومان

4- امکان استفاده از خدمات سرپایی و بستری درمانگاه نهای تخصصی و فوق تخصصی فدراسیون پزشکی ورزشیو هیئت های تابعه در استانهای سراسر کشور

همینطور که ملاحظه می فرمایید فقط با پرداخت پانزده هزار تومان می توان از خدمات مناسب پزشکی ورزشی برخوردار شد. البته این پوشش برای سال 1393 بوده و مسلما برای سال 1394 پوشش ها بیشتر می باشد.

نجات دو کوهنورد در ارتفاعات شهباز شازند:

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: معاون امداد و نجات جمعیت هلال احمر استان مرکزی اعلام کرد: با تلاش پنج ساعته نجاتگران این جمعیت کوهنوردان گرفتار در ارتفاعات قله شهباز شهرستان شازند به سلامت نجات یافتند.

محمد محمدی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) – منطقه مرکزی، افزود: در ساعت 13 روز گذشته پس از تماس با تلفن ندای امداد 112 مبنی براینکه دو کوهنورد که جهت کوهنوردی به ارتفاعات بلندترین قله استان از توابع شازند رفته و به دلیل انتخاب صعب‌العبورترین مسیر صعود و وزش باد شدید در شکاف عمیقی در ارتفاعات دچار حادثه شده‌اند؛ بلافاصله یک تیم جستجو و نجات کوهستان جمعیت هلال‌احمر شازند به منطقه اعزام شد.

وی افزود: با توجه به اینکه این دو کوهنورد به دلیل صعب‌العبور بودن منطقه از موقعیت مکانی خود اطلاعات دقیق نداشته و تنها وسیله ارتباطی آنها تلفن همراه بود. تیم عملیاتی در ساعات 18:45 موفق به شناسایی مسیرهای دسترسی به مصدومان شدند.

وی افزود: شکاف‌های عمیق و صعب‌العبور ارتفاعات صخره‌ای منطقه و از طرفی شرایط نامساعد جوی پبشروی بیشتر را از این دو کوهنورد صلب کرده بود اما در هر صورت تیم کوهستانی کارگاه‌های لازم را ایجاد و به جست‌وجو ادامه دادند.

محمدی با اشاره به اینکه با نزدیک شدن هوا سرعت جست‌وجو در لابه‌لای شکاف‌ها افزایش یافت، گفت: در حوالی غروب موفق به شناسایی محل دقیق حادثه شده و توانستند در ساعت 18:45 کوهنوردان گرفتار در ارتفاعات را به سلامتی نجات دهند.

معاون امداد و نجات هلال‌احمر استان مرکزی اظهار کرد: شش نجاتگر کوهستان و یک نفر پرسنل به همراه دو خودرو کمک‌دار پوشش عملیات را برعهده داشتند.

قله شهباز با ارتفاع سه هزار و 400 متر بلندترین قله استان مرکزی و از رشته کوه راسوند است که خود جزء رشته‌هاکوه‌های فرعی زاگرس به شمار می‌رود و از دو جبهه شمال و جنوب دارای دیواره‌های صعب‌العبور است که برای عبور از آنها باید از وسایل فنی استفاده کرد.

                                                                                                                کشته شدن یک دره نورد در آبشار سوتک دربند/ جمعه پرحادثه برای امداد و نجات کوهستان:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: این هفته ارتفاعات شمالی تهران جمعه پر حادثه ای را پشت سر گذاشت.

1- یک دره نورد هنگام تمرین در آبشار سوتک دربند هنگام فرود از آبشار بدلیل گیرکردن طناب در ابزار فرود در مسیر انتهایی آبشار با فشار شدید آب زیر آبشار مواجه شده و دچار خفگی گردیده و درگذشت. این کوهنورد جوان 30 ساله که به همراه یکی از دوستان خود برای تمرین به منطقه دره "اوسون" و آبشار سوتک رفته بود و دچار حادثه گردید.

به گزارش " حامد ارشدی فرد" مسئول پایگاه امداد و نجات کوهستان هلال احمر مستقر در دربند حادثه حدود ساعت 12.30 روز جمعه 21 فروردین ماه اتفاق افتاد و بلافاصله مراتب حادثه به نیروهای امداد و نجات کوهستان هلال احمر مستقر در دربند اطلاع داده شد. این دره نورد "احسان کاظمی "نام داشته و از کوهنوردان آزاد تهران بود.

در پی این حادثه تیم های مجهز امدادی به منطقه اعزام گردیده و پس از سه ساعت پیکر وی را به میدان سربند منتقل و پس از طی تشریفات قانونی تحویل خانواده وی شد.

2- در حادثه دوم در منطقه دارآباد یک کوهنورد زن 33 ساله دچار حمله قلبی گردیده و دچار بیهوشی می گردد که تیم امداد و نجات کوهستان مستقر در منطقه داراباد به محل حادثه اعزام می گردند که خوشبختانه با انجام اقدامات لازم وی نجات یافته و به مراکز درمانی ارجاع داده می شود.

3- در حادثه سوم یک کوهنورد جوان سی ساله دچار پیچ خوردگی پا گردیده که با کمک نیروهای امداد و نجات کوهستان به پایین منتقل می گردد.

4- در حادثه چهارم نیز یکی از کوهنوردان جوان در اثر ضربه به مچ پا دچار ضربدیدگی جدی شئه که در ساعت 11 صبح امروز 21 فروردین ماه به نیروهای امدادگر کوهستان هلال احمر اطلاع داده شده و تیمی برای انتقال این مجروح به ارتفاعات دربند اعزام می گردد.

                                                                                                                                  مرگ یک کوه‌نورد بر اثر سقوط از ارتفاعات «دال وران»!

انجمن پزشکی کوهستان ایران: مدیرعامل جمعیت هلال احمر «چهارمحال وبختیاری» گفت: درحادثه‌ای که در کوهستان‌های «دال وران» درمنطقه «فلارد» لردگان رخ داد و دو کوه‌نورد از کوه سقوط کردند، متأسفانه یکی از آن‌ها جان باخت!

«فروغی» افزود: درعملیات امداد ونجات این کوه‌نوردان سه تیم تخصصی امداد و نجات به محل اعزام شد. وی گفت: یکی از کوه‌نوردان با سقوط از کوه فوت کرد و کوه‌نورد دیگر که مصدوم شده بود پس از اقدامات اولیه درمانی به بیمارستان منتقل شد.

مرکز شهرستان «لردگان» در فاصله 160 کیلومتری مرکز «چهارمحال وبختیاری» واقع شده و به دلیل جاذبه‌های مختلف طبیعی در فصل بهار کوه‌نوردان به ارتفاعات این شهرستان صعود می‌کنند.

                                                                                                                                                   اگر دیابت دارید چگونه کوهنوردی کنید؟

 

 

تدوین از: دکتر حمید مساعدیان

انجمن پزشکی کوهستان ایران: دیابت یکی از بیماریهای شایع در بین اقشار عمومی جامعه است (در کشور ما 7 تا 10 درصد جامعه یا مبتلا به دیابت هستند و یا در آینده به آن مبتلا خواهند شد)و در بین کوهنوردان نیز افرادی هستند که دیابت دارند ولی بواسطه بیماری دیابت نگرانند که چگونه کوهنوردی کنند. در این مقاله به کوهنوردان مبتلا به دیابت می آموزیم که با وجود ابتلا به بیماری دیابت چگونه به کوهنوردی و ورزش خود بپردازند:

وسايل مورد نياز هنگام پرداختن به ورزش کوهنوردی:

1. انسولين مورد نياز و قرص مصرفي براي تمام مدت برنامه کوهنوردی

2. سرنگ هاي تزريق انسولين را همراه خود ببرید

3. در صورتي كه گلوكومتر داريد، لانست (تيغ مخصوص) براي نمونه گيري و نوارهاي آزمايش قند خون

4. نوارهاي آزمايش قند و كتون ادرار

5. قند حبه اي، نبات، بيسكويت و آب ميوه و هر ماده غذایی کربوهیدرات دار براي درمان كاهش احتمالي قند خون

6. ميان وعده هاي مناسب براي چند روز برنامه کوهنوردی (مانند ميوه و ساندويچ كوچك)

7. ساير داروهاي مصرفي

هميشه مقداري انسولين و قرص خود را به صورت اضافي در جاي جداگانه اي همراه داشته باشيد تا در صورت گم کردن ساير وسايل دچار مشكل نشويد. در صورتي كه در طي برنامه های کوهنوردی دچار تهوع و استفراغ (بيماري حركت) مي شويد، از پزشك خود بخواهيد داروي لازم را برايتان تجويز كند.

نگهداري و حمل انسولين در برنامه های کوهنوردی:

 انسولين را تا يك ماه در دماي طبيعي اتاق مي توان نگهداري كرد، از اين رو در یک برنامه کوهنوردی و عزیمت به ارتفاعات نيازي به نگهداري انسولين در يخچال نيست. در طي برنامه مراقب باشيد كه شيشه انسولين در معرض نور مستقيم آفتاب قرار نگيرد. بهتر است انسولين درتاريكي نگهداري شود.

 انسولين در اثر حرارت زياد يا يخ زدن صدمه مي بيند، به همين علت نبايد انسولين در طی برنامه های کوهنوردی یخ بزند و این بیشتر در برنامه های کوهنوردی زمستانه باید مورد توجه قرار گیرد.

 در صورت فاسد شدن انسولين، نوع شفاف آن (كريستال)كدر مي شود و نوع شيري رنگ (ان پي اچ) نيز يكنواختي خود را از دست مي دهد و به صورت دانه دانه به ديوارة شيشه مي‏چسبد. اگر انسولين در معرض نور خورشيد قرار گرفته باشد، گاه تغيير رنگ قهوه اي نشان ميدهد كه در اين موارد نبايد از آن استفاده كنيد.

 در طي برنامه های کوهنوردی بهتر است انسولين را در كيف کمری خود حمل كنيد نه در کوله پشتی خود که پر از لوازم کوهنوردی می باشد و باید داروهای یک بیمار انسولینی همیشه در دسترس باشد.

تغذيه مناسب برای بیماران دیابتی در کوهنوردی:

 ورزش کوهنوردی يا افزايش ساير فعاليت ها جسمی طي برنامه های کوهنودری ممكن است باعث كاهش قند خون شود. از سوي ديگر تنش (استرس و هیجان برنامه ها) در در ورزش کوهنوردی و یا هر ورزش هیجان انگیز بیشتر ممكن است باعث افزايش قند خون گردد. در صورت امكان قند خون را با فواصل كمتري وارسي (چك) كنيد.

 مقادير زيادي غذاهاي حاوي كربوهيدرات را به صورت بسته بندي در كيف کمری و کوله پشتی خود داشته باشيد به گونه اي كه به راحتي در دسترس باشد. به خاطر داشته باشيد كه هميشه برنامه های کوهنوردی طبق برنامه پيش نمي رود. ممكن است ساعتها در در یک منطقه معطل بمانید(خصوصا در برنامه های زمستانی) يا دچار مشكلات ديگر در طی مسیر شويد، بنابراين هرچه ميان وعده هاي مناسب با خود برداريد كمتر دچار عارضه خواهيد شد.

 از مصرف نوشيدني هاي شيرين شده جز در مواقع افت قند خون خودداري كنيد.

 در برنامه ها بهتر است از غذاي معمولي استفاده كنيد و سعی نکنید از غذاي ديابتي نماييد زيرا غذاي معمولي اغلب مناسب بوده، در حالي كه غذاي ديابتي ممكن است كربوهيدرات كمي داشته باشد.

مراقبت از پاها

 با توجه به اینکه پاها مهمترین اندام و عضو کوهنورد در فعالیت های ورزشی کوهنوردی است در صورتي كه خونرساني به پاها خوب بوده و مشكل خاصي نداريد كافي است فقط به صورت روزانه و هر شب در پناهگاه یا چادر پاهايتان را وارسي كنيد. اگر قصد داريد براي ورزش کوهنوردی خود كفش جديدي بخريد، مواضب باشيد كه كاملاٌ راحت و اندازه باشد و قبل از شروع برنامه اصلی آن را امتحان كنيد. از آفتاب سوختگي به ويژه در پا جلوگيري كنيد.

 اگر پاهايتان اختلال خونرساني داشته يا احساس بي حسي داريد علاوه بر رعايت نكات فوق، به خاطر داشته باشيد كه:

 اگر پوستتان خشك است از كرم مرطوب كننده استفاده كنيد؛ به پاشنه پاها دقت خاصي داشته باشيد، اگر پاهايتان عرق مي كنند، با دستمال يا پنبه آنها را خشك كنيد، بعد از تماس با آب نيز پاها را خشك نماييد (به ويژه لاي انشگتان را). هر روز پاهايتان را از نظر وجود زخم، تورم يا تغيير رنگ معاينه كنيد. در صورت وجود هر مشكل به پزشك خود اطلاع نماييد(می توانید از مشاوره های پزشکان انجمن پزشکی کوهستان ایران استفاده نمایید). هر تاول كوچك، بريدگي يا خراشيدگي را با ماده ضدعفوني كننده تميز و پانسمان كنيد. سعی کنید پاهایتان در معرض سرمازدگی قرار نگیرد.

 کوهنوردی در مناطق خيلي گرم:

 در کوهنوردی به مناطق خيلي گرم بهتر است انسولين در جای خنک نگهداري شود. در این شرایط می توانید از كيسه يخ و يا فلاسك حاوي يخ استفاده نماييد. در اين موارد از تماس مستقيم انسولين با يخ جلوگيري كنيد. مي توانيد شيشه انسولين را از جعبه مقوايي خارج و در يك پارچه مرطوب بپيچيد. در صورت عدم دسترسي به اين وسايل انسولين را در پارچه خيسي گذاشته و با خود حمل كنيد. اما به خاطر داشته باشيد حتي در مناطق کوهستانی خيلي گرم مي توان انسولين را تا شش ماه نگهداري كرد اما ممكن است اثر دارو كاهش يابد كه در اين صورت با اندازه ‏گيري قند خون مي توانيد به اثر انسولين مصرفي پي ببريد.

 در آب و هواي خيلي گرم انسولين از محل تزريق سريعتر جذب مي شود، از اين رو باعث افت قند خون مي گردد، بنابراين قند خون خود را به طور مرتب وارسي كنيد. هيچگاه مدت طولاني در آفتاب نمانيد.

 دراز كشيدن طولاني در زیر آفتاب ممكن است قند خونتان را بالا ببرد. اگر قند خونتان بالاست، ممكن است با حضور در يك منطقه گرم سريع آب بدن خود را از دست بدهيد. از اين رو حتماٌ مقدار زيادي مايعات غيرشيرين بنوشيد. جهت جلوگيري از آفتاب سوختگي، از كرم هاي ضدآفتاب استفاده نماييد.

کوهنوردی در فصل زمستان:

 در آب و هواي خيلي سرد، انسولين كندتر جذب مي شود. انرژي مورد استفاده در هنگام لرزيدن در هواي سرد باعث افت قند خون مي شود.

 اگر برنامه کوهنوردی در فصل زمستان دارید و اشكال خونرساني يا بي حسي در پا احساس كرديد حتماٌ مراقب يخ زدگي موضعی پاهای خود باشيد. نوارهاي آزمايش قند خون را در دماي مناسب قرار دهيد چرا كه در هواي سرد ممكن است قند خون را به طور كاذب كمتر از معمول نشان دهند.

در صعودهای اکسپدیشن:

 حضور در تیم های اکسپدیشن مشكل خاصي ايجاد نمي‏نمايد ولی باید در این برنامه ها به دليل تغيير ساعات روز، بايد مصرف انسولين و قرص در صورت لزوم تغيير يابد.

 در صورتي كه اختلاف ساعت كشور مقصد با كشور خودمان كمتر از 4 ساعت باشد (از جمله سفر به كشورهاي پاکستان و ترکیه، كشورهاي اروپايي مانند فرانسه، آلمان و...) به تغيير خاصي نياز نيست.

 دقت كنيد كه در مسافرت به کشورهای شرق(نپال و هند) روزها كوتاهتر مي شود و مقدار انسولين و كربوهيدرات مورد نياز كاهش مي يابد اما در مسافرت به غرب روزها طولاني تر مي گردد و ممكن است شما به وعده غذاي اضافي و انسولين بيشتري نيازمند باشيد.

 اغلب غذاهايي كه در هواپيما در هنگام عزیمت به کشور مقصد داده مي شود كافي است ولي بهتر است چند ميان وعده همراه داشته باشيد تا در صورت تأخير در زمان ارائه غذا، آنها را مصرف نماييد.

بيمار شدن حين برنامه های کوهنوردی:

 در صورت بروز بيماري حاد ممكن است قند خون افزايش يابد، بنابراين در اين موارد اندازه گيري قند خون ضروري است. اگر بيماري شما 2-1 روز طول كشيده يا همراه با استفراغ و اسهال باشد، ممكن است نيازمند تغيير درمان قبلي يا داروهاي اضافي باشيد. در اين موارد حتماٌ كتون ادرار را نيز (اگر وابسته به انسولين هستيد) بررسي كنيد. در صورت وجود كتون در ادرار، سريع به پزشك خود اطلاع دهید طي دوره بيماري به هيچ وجه نبايد مصرف انسولين يا قرص را قطع نماييد. در صورت وجود بي اشتهايي و يا استفراغ(که میتواند همزمان با حضور در ارتفاعات هم ایجاد شود)، مواد غذايي را به صورت مايعاتي مانند سوپ، آب ميوه، يا شير جايگزين كنيد تا دچار كاهش قندخون نشويد. براي جلوگيري از اتلاف آب بدن مقدار فراواني مايعات بدون قند بنوشيد.

رانندگي و ديابت

 در مورد رانندگي بيماران ديابتي منعي وجود ندارد اما به منظور حفظ سلامت خودتان و نيز افراد جامعه رعايت نكات زير ضروري است:

1- هنگام دريافت گواهينامه رانندگي، حتماٌ بيماري خود را ذكر كنيد. همچنين در زمان بيمه كردن خودروي خود، طرف قرارداد بيمه را نيز از اين امر مطلع سازيد.

2- بيماران ديابتي وابسته به انسولين نمي توانند به عنوان راننده در مدت زمان های طولانی فعاليت نمايند.

3- مراقبت هاي لازم براي پيشگيري از كاهش قندخون طي رانندگي را رعايت كنيد.

4- بيماران ديابتي درموارد زير نمي توانند رانندگي كنند:

 الف) حملات شديد يا مكرر افت قندخون

 ب) نداشتن علامتهاي هشدار دهنده افت قند خون

 ج) عدم توانايي در درمان سريع افت قندخون يا عدم مراجعه منظم به پزشك جهت كنترل قند خون(در مناطق کوهستانی معمولا پزشک همراه شما نیست)

 د) آسيب هاي چشمي ناشي از ديابت مانند كاهش ديد

 ه) آسيب شديد عصبي ناشي از ديابت

به منظور پيشگيري از افت قندخون در حين برنامه های کوهنوردی، رعايت نكات زير توصيه مي شود:

1. اگر انسولين مصرف مي كنيد قبل از شروع برنامه غذا يا ميان وعده خود را مصرف نماييد و در صورت امكان (در دسترس داشتن گلوكومتر) قند خونتان را بررسي كنيد.

2. در برنامه های کوهنوردی هر دو ساعت توقف كنيد و ميان وعده خود را مصرف نماييد.

3. هيچگاه در زماني كه وضعيت كنترل قندخون تان ثابت نيست به کوهنوردی نپردازید. پس از انجام ورزش يا فعاليت جسمي بيش از معمول كه قندخون پايين مي افتد يا هنگام غروب كه از برنامه بر مي گرديد، نمونه چنين زمان هايي هستند.

4. هيچگاه در برنامه های کوهنوردی عجله نكنيد.

5. هميشه همراه خود مواد غذايي مانند قند، نبات، بيسكويت يا آب ميوه داشته باشيد.

6. هرگاه متوجه نخستين علامتهاي كاهش قندخون شديد، به سرعتبرنامه کوهنوردی خود را  متوقف كنيد و مواد غذايي كافي ميل نماييد تا علامت ها از بين بروند. (حداقل 20 دقيقه بعد يا پس از رسيدن قندخون به بالاي 110 ميلي گرم در دسي ليتر)

8. هيچگاه الكل ننوشيد. مصرف الكل علاوه بر كاهش تمركز در تمام افراد(در برنامه های کوهنوردی خطرناک است)، در فرد ديابتي مي تواند افت شديد قندخون ايجاد نمايد.

 انجمن پزشکی کوهستان ایران - دکتر حمید مساعدیان

عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی

با تشکر از مرکز تحقیقات دیابت ایران

                                                                                                               عملیات سه ساعته برای نجات زن سقوط کرده از ارتفاعات باباکوهی:

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: مدیر مرکز کنترل و هماهنگی عملیات سازمان امداد ونجات جمعیت هلال احمر از انجام عملیات سه ساعته برای نجات زن سقوط کرده از ارتفاعات باباکوهی در 24 ساعته گذشته خبر داد.

به گزارش ایرنا از جمعیت هلال احمر، مرتضی مرادی پور با اشاره به مهمترین عملیات کوهستان در ٢4 ساعته گذشته گفت: ساعت12:20 دقیقه روز گذشته(جمعه) سقوط زن 55 ساله در شیراز از ارتفاعات باباکوهی از طریق تماس با ندای امداد اطلاع داده شد.

وی افزود: بلافاصله پس از اطلاع از وقوع این حادثه، یک تیم عملیات امداد و نجات کوهستان به محل حادثه اعزام شد که پس از بررسی های اولیه با توجه به صدمات وارد شده به این کوهنورد، اقدام به انتقال مصدوم کردند.

مدیر مرکز کنترل و هماهنگی عملیات سازمان امداد ونجات جمعیت هلال احمر با اشاره به اینکه فرد سقوط کرده از ناحیه پا دچار مصدومیت شده بود، گفت: تیم امداد و نجات کوهستان جمعیت هلال احمر پس از انجام سه ساعت عملیات، مصدوم نجات داده شده را برای انتقال به مراکز درمانی تحویل عوامل اورژانس دادند.

                                                                                                                                                   حادثه کوهنوردی در منطقه یخچال همدان:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: چهارشنبه 12 فروردین ماه 94 در مسیر هزار پیچ یخچال همدان کوهنوردی 46 ساله بنام آقای ح.وجدانی از همدان که در حال صعود بود در صد متر آخر، نزدیک چراغ راهنمای نصب شده در زیر پناهگاه دچار سر خوردگی شد و تا نزدیکی های سنگ عقرب سقوط کرد،

این اتفاق در ساعت 9:30 دقیق صبح اتفاق افتاد کوهنوردانی که شاهد ماجرا بودند اورژانس را در جریان قرار دادند و مصدوم را تا جانپناه ایزدی منتقل کردند، طی این حادثه اورژانس در عملیات خود با هلی کوپتر به منطقه اعزام شد و پس 50 دقیقه پرواز و گشت زنی هوایی به دلیل عدم آشنایی با منطقه متاسفانه موفق به یافتن موقعیت نشد و به فرودگاه بازگشتند.

سپس ساعت نزدیک به 1 بعد از ظهر بلافاصله امدادگران هلال احمر (میثم حسینی و وحید رفیعی) با هلی کوپتر به منطقه مورد نظر اعزام گردیدند و موفق به یافتن مکان دقیق مصدوم شدند اما به دلیل وزش باد در منطقه و علی رغم تلاش خلبان امکان فرود مهیا نشد و هلی کوپتر بازگشت سپس امدادگران مذکور به همراهی هومن فرزانه و بهروز احمدی خود را زمینی و به صورت کوهنوردی سریعا به مکان مصدوم رسانیده و پس از انجام اقدامات اولیه و انتقال به بسکت و با توجه به کاهش وزش باد، درخواست امداد هوایی را داشته و امکانات فرود هلی کوپتر را فراهم نموده و مصدوم را به هلی کوپتر انتقال داده و خود نیز بازگشتند.

با تشکر از وبلاگ تیم امداد و نجات کوهستان

                                                                                                                                    دسترسی به «اینترنت»  Wi-Fi در ارتفاعات «توچال»:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: «ایرانسل» از راه‌اندازی خدمات اینترنت پرسرعت بیسیم مبتنی بر فناوری Wi-Fi در ارتفاعات «توچال» تهران خبر داد. بدین ترتیب، مشترکین ایرانسل با حضور در منطقه توچال و اتصال به شبکه وای-فای ایرانسل با نامirancellWiFi می توانند از ۵۰۰ مگابایت اینترنت رایگان پرسرعت برای مدت ۶۰ ساعت برخوردار شوند.

براساس این گزارش، برای استفاده از این خدمات کافیست مشترکین سیم کارتهای ایرانسل، پس از اتصال به شبکه وای-فای ایرانسل، با ارسال یک پیامک بدون متن به شماره ۴۰۳۱، نام کاربری و رمز عبور ویژه این شبکه را دریافت و از خدمات آن برخوردار شوند.

دریافت نام کاربری و رمز عبور در هر ۲۴ ساعت یک بار امکان پذیر خواهد بود و فاز اولِ خدمات اینترنت پرسرعت مبتنی بر Wi-Fi ایرانسل؛ در پارکینگ، ایستگاه اول و دوم «توچال» قابل دسترس خواهد بود.

 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   در آبشار «شوی» دزفول رخ داد: سرقت مسلحانه‌ از یک گروه 43 نفره کوه‌نوردی!

انجمن پزشکی کوهستان ایران: شاید حدود 20 سال پیش بود که خبر ناامنی و دزدی های مسلحانه را در منطقه آبشار شوی را می شنیدم و این داستان بارها برای دوستان کوهنوردم پیش آمده بود و گاهی جسارت های بیشتر این سارقان را می شنیدم ولی مثل اینکه هیچ کس هیچ اقدامی برای این معضل در یکی از بهترین مناطق توریستی ایران نمی کند. و داستان همچنان باقی باقی است:

رئيس اداره ميراث فرهنگي،صنايع دستي و گردشگري دزفول گفت: گردشگران براي اقامت شبانه در محوطه آبشار شوي احتياط کنند!
«غلام‌علي باغبان کوچک» افزود: يک گروه کوه‌نوردی متشکل از 43 نفر زن و مرد که به تازه‌گي به قصد گردشگري با قطار از اصفهان به ايستگاه راه آهن «تله زنگ» رفته و پس از طي مسافت طولاني در محوطه آبشار «شوي» اقدام به برپايي چادر کرده بودند، توسط دو سارق تهديد شدند!
وي اقامت شبانه اين گروه گردشگر را در مکاني نامناسب و ناامن بي‌احتياطي محض دانست و افزود: به گفته گردشگران اصفهاني، سارقان با «اسلحه» آنها را تهديد کرده و دوربين شخصي اين گروه را به سرقت بردند که ترس و وحشت آنها را به همراه داشت.
رييس اداره ميراث فرهنگي ، صنايع دستي و گردشگري دزفول گفت: گردشگران بايد از مبادي قانوني و از مسير دزفول وارد محوطه آبشار «شوي» شوند و براي خواب و اقامت شبانه با اهالي بومي روستاهاي «سرتنگ» و «ليوس» مشورت کنند.

آبشار «شوي» به تازه‌گي به‌عنوان نخستين اثر طبيعي و ملي خوزستان در فهرست آثار ملي کشورمان قرار گرفته است و مسئولان در حال ساماندهي اين منطقه براي حضور گردشگران و بازديدکنندگان نوروزي هستند.
آبشار «شوي» به ارتفاع حدود 85 متر و عرض 70 متر در دل رشته کوه زاگرس، از جمله جاذبه‌هاي طبيعي و گردشگري شمال خوزستان است که از ظرفيت بالايي براي توسعه صنعت گردشگري برخوردار است.

اين آبشار از بزرگترين و زيباترين آبشارهاي ايران است که در دهستاني به نام «شوي» از توابع بخش «شهيون» شهرستان دزفول و در فاصله حدود 100 کيلومتري شهر «دزفول» قرار دارد.                                                                                                                                                                                                                                             15«كوه‌نورد آلمانی» در ارتفاعات «دماوند» مفقود شدند!

انجمن پزشکی کوهستان ایران: سرپرست جمعیت هلال احمر شهرستان آمل از مفقود شدن۱۵ کوه‌نورد آلمانی در ارتفاعات قله دماوند خبر داد. «جمشید نیکزاد» در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: يك تور ۱۵ نفره كوه‌نوردی از كشور آلمان روز دوشنبه به همراه دو راهنما ايرانی به سمت بخش لاريجان شهرستان آمل آمدند تا به قله دماوند صعود كنند. وی تصريح كرد: شامگاه دوشنبه ليدرهای ايرانی اين گروه از جمعيت هلال احمر شهرستان آمل درخواست كمك كردند و علت رخ دادن اين حادثه برف وکولاک شدید در ارتفاعات دماوند پيش بينی می‌شود.

اين مسئول با بيان اينكه پس از اطلاع جمعيت هلال احمر شهرستان آمل دو اكيب به ارتفاعات دماوند اعزام شدند، افزود: با وجود بارش برف و سردی هوا، اكيپ‌های امدادی جمعيت هلال احمر در جستجو برای پيدا كردن اين كوه‌نوردان هستند. سرپرست جمعيت هلال احمر شهرستان آمل خاطرنشان كرد: هم اكنون يك اكيپ پشتیبانی به محل حادثه اعزام شدند تا به جستجو اين ۱۵كوه‌نورد آلمانی سرعت ببخشند. قله دماوند به عنوان بام ایران در محدوده شهرستان آمل واقع شده است.

رئیس هیئت «آمل»:  15 تبعه آلمانی مفقوده شده در ارتفاعات دماوند «کوه‌نورد» نبودند!

رییس هیئت کوه‌نوردی وصعودهای ورزشی شهرستان آمل گفت: 15 تبعه آلمانی که روز دوشنبه برای صعود به قله دماوند گرفتار برف وکولاک شدید شده ومفقود شدند، کوه‌نورد نبوده و در قالب تورگردشگری عازم بخش لاریجان آمل شدند.

«قدرت اله رجایی» شامگاه دوشنبه به خبرنگار ایرنا گفت: براساس گزارش های دریافتی این افراد در قالب تورهای گردشگری وارد شهررینه بخش لاریجان آمل شدند به مجموعه هیات شهرستان و بخشداری لاریجان پس از ورود به منطقه متاسفانه اطلاعی ندادند. وی افزود: با این وجود تیم های امدادی هلال احمر و تعدادی از کوه‌نوردان آملی در حال جستجو برای پیدا کردن گروه آلمانی در ارتفاعات قله دماوند هستند.

رییس هیئت کوه‌نوردی وصعودهای ورزشی آمل اضافه کرد: چندی قبل پس از درخواست فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی، ستاد اطلاع رسانی و پیشگیری از حوادث کوهستان قله دماوند راه اندازی و با تشکیل کارگروهی متشکل از اداره کل مدیریت بحران استانداری، هلال احمر استان، بخشداری لاریجان وشهرداری رینه هماهنگی‌های اولیه و لازم را انجام داده و با همکاری هیئت کوه‌نوردی شهرهای بهشهر، بابل و آمل تعداد 17 نفر از کوه‌نوردان توانمند و آموزش دیده را در قالب 2 تیم برای استقرار در مکانهای تعیین شده توسط فدراسیون انتخاب نمود.

«رجایی» اضافه کرد: گروه‌هایی از داخل کشور ویا خارج از کشور در قالب تورهای گردشگری در بخش لاریجان حضور پیدا می کردند وم تاسفانه هیچ اطلاعاتی از ورود و یا خروج آنها در اختیار مسئولان محلی این بخش نبود و حوادثی که پیش می‌آمد مسئولیت پیگیری آن بر عهده مسئولان محلی وشهرستان خواهد بود. وی تصریح کرد: متاسفانه حوادث ناشی از خطر سقوط ویا مفقود شدن کوه‌نوردان داخلی وحتی خارجی در ارتفاعات شهرستان آمل همواره در سالهای اخیر وجود داشته، اما متاسفانه به علت هماهنگ نشدن با مسئولان بخش لاریجان، فقط زحمت پیداکردن و اعزام گروه های امدادی برای نجات آنها وظیفه مسئولان بخش بود. وی ادامه داد: هرچند گروه‌های کوه‌نوردان خارجی با هماهنگی فدراسیون کوه‌نوردی انجام می شود، اما فدراسیون هم باید شرایط و زمان اقامت کوه‌نوردان خارجی را به مسئولان بخش لاریجان اطلاع تا درشرایط نیاز مسئولان این شهرستان آمادگی لازم را داشته باشند. تعداد 15 نفر از تبعه کشور آلمان به همراه دو راهنمایی ایرانی روز دوشنبه در قالب یک تور گردشگری از یکی از شهرهای مرکزی کشور برای صعود زمستانه به قله دماوند از شهر رینه لاریجان آمل عزیمت کردند.

وی افزود: غروب دوشنبه براساس اطلاع به مرکز پیام هلال احمرآمل، مفقود شدن این افراد گزارش شد و دو اکیپ امدادی جمعیت هلال احمر آمل با تجهیزات کامل امدادرسانی از پایگاه های جاده ای گزنک و پلور به ارتفاعات قله دماوند اعزام شدند. تا زمان ارسال این خبر، گزارشی از سرنوشت 17 فرد صعود کننده به ارتفاعات قله دماوند گزارش نشد. قله دماوند به عنوان یکی از بلند ترین کوه ایران و خاورمیانه و بلند ترین قلهٔ آتشفشانی آسیا در بخش لاریجان شهرستان آمل قرار دارد و در سی ام تیرماه سال 1387 به عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در فهرست آثار ملّی ایران ثبت شد.

   آخرین اخبار از وضعیت گردشگران آلمانی مفقود شده در دماوند:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: بنابر گزارش های رسیده به انجمن پزشکی کوهستان ایران گردشگران آلمانی که روز گذشته در منطقه دماوند مفقود شده بودند همگی با صحت و سلامت به پایین بازگشته اند.

بنابه خبر رسیده از "داود لشکری" مسئول امداد و نجات کوهستان هلال احمر پلور این گردشگران کوهنورد نبوده و برای گشت و گذاری به روستای آبگرم رینه لاریجان رفته بودند که تقاضای گردشی در کوهپایه های ارتفاعات شرقی دماوند و بالادست های روستای آبگرم را می نمایند که با راهنمایی یکی از چوپان های محلی به ارتفاعات صعود می نمایند.

این گردشگران  در حین صعود به تاریکی هوا و هوای طوفانی خورده و مسیر را گم کرده و به دره منتهی به رینه(مسیر قدیمی که از رینه به گوسفند سرا می رسد) منحرف می شوند که با استمداد از نیروهای امداد و نجات کوهستان هلال احمر(آقای باقری و . . .) و کوهنوردان محلی(آقای حسن فرامرزپور) و با استفاده از طناب در مسیر های سخت در حدود ساعت 12 نیمه شب به پایین هدایت می شوند.

مشخص نیست راهنمایان اصلی این تیم و شرکت خدمات رسانی گردشگری این تیم آلمانی چه کسانی بوده اند. این گردشگران کوهنورد نبوده و قصد صعود به قله را نیز نداشته اند و به همین دلیل هماهنگی خاصی نیز با پناهگاه پلور نداشته اند(نیازی نبوده است).

 این گروه شامل 9 زن و 6 مرد در قالب گردشگر از کشور آلمان به همراه دو نفر از راهنما و راننده و یک فرد بومی منطقه روز دوشنبه از شهر رینه لاریجان آمل قصد گشت و گذاری در منطقه دماوند را داشتند که به علت شرایط بد هوایی مسیر خود را گم کردند(بنابه گزارش های درج شده در رسانه ها این افراد قصد صعود به قله دماوند را داشته اند که صحیح نمی باشد).

                                                                                                             حادثه کوهنوردی در مسیر شیرپلا: یک قربانی و یک گمشده در ارتفاعات توچال:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: بنا به گزارش های رسیده به انجمن پزشکی کوهستان ایران دو تن از کوهنوردان آزاد تهران صبح روز گذشته 4/12/1393 جهت صعود به ارتفاعات توچال عزیمت نمودند در طی مسیر صعود از مسیر اصلی منحرف شده و بعد از گذر از شیرپلا به سمت ایستگاه 5 می روند که احتمالا بعلت اشتباه در یافتن مسیر به دره تله سیژ زیر ایستگاه 5 بعد از گردنه شیرپلا هدایت شده و بعلت سختی مسیر و سرمای هوا یکی از آنان بنام"کاووسی" بعلت هیپو ترمی جان خود را ازدست می دهد.

نفر دوم بنام "صالحی" حدودا 50 ساله جهت کمک اقدام به ادامه مسیر کرده ولی در مسیر نامشخصی مفقود گردیده است. از شب گذشته نیروهای امداد و نجات هلال احمر درجریان حادثه قرار می گیرند. در ساعت 8 شب نیروهای امداد و نجات هلال احمر به همراه نیروهای ایستگاه 64 آتش نشانی از دو مسیر اقدام به تلاش برای یافتن دو کوهنورد مفقود شده می گردند که با وجود سردی هوا (دمای 15 درجه زیر صفر) و با وجود باد شدید پیکر یکی از کوهنوردان را می یابند. در این جستجو و نجات دو تن از امدادگران کوهستان آتش نشانی نیز دچار سرمازدگی می گردند.

صبح امروز نیز خانواده دو کوهنورد و بستگان ایشان در پی کمک رسانی بیشتر اقدام به تشکیل گروهی 6 نفره از مسیر تله کابین توچال برای یافتن نفر دوم می نمایند. از هیئت کوهنوردی شمیرانات و هیئت کوهنوردی استان تهران نیز تقاضای کمک به امداد رسانی و جستجوی کوهنوردان یاد شده گردیده است که جهت اعزام نیروهای بیشتر اقدامات لازم صورت گرفته است.

این دو چهارمین و پنجمین قربانیان ارتفاعات توچال در زمستان سال جاری می باشند.

اطلاعات بیشتر در پست های بعدی به اطلاع می رسد. 

 :اصول حرکت و گام برداری در برف و یخ

انجمن پزشکی کوهستان ایران: در حالت کلی عواملي مانند نوع صعود، ميزان شيب، داشتنيا نداشتن كلنگ ( یا هر ابزار حرکت دیگر) و نوع برف تعيين كننده روش حركت در برف و یخ می باشند. در این تاپیک در صورت لزوم هر كدام از اين عوامل را دسته بندي نموده و روش مربوط به هر نوع گام برداری به طور جداگانه شرح داده می شود.   

یادآوری ها  لازم به یاداوری است که حركت در كوه عموما به سه طريق صورت مي گيرد: 

1- تراورس(عبور عرضي :(حركت بين دو نقطه تقريبا هم ارتفاع (به صورت افقي)  

2- زيگزاگ(مارپيچ):حركت بين دو نقطه غير هم ارتفاع با تغيير جهت های متناوب از نقطه شروع به سوي نقطه هدف. 

3- مستقيم(عمودي): حركت در راستاي شيب(صعود مستقيم)؛ شامل:صعود با پنجه، صعود با لبه هاي كفش(صعود بغل به شيب)، ساعت 3و ساعت 9(در برف هاي سفت) 
  
انواع شيب:  

1- شيب زير 30 درجه: در اين شيب ها مي توان به صورت مستقيم صعود كرد زيرا تقريبا كل كف كفش بر روي سطح زمين قرار مي گيرد و تعادل بدن به خوبي برقرار مي شود. 

2- شيب بين 30 و 50 درجه: چون با صعود مستقيم در اين شيب ها كل كف كفش در سطح برف قرار نمي گيرد،انرژي زيادي براي گام برداري صرف شده و خستگي نيز بيشتر مي شود.به همين دليل با صعود به روش زيگزاگ و در نتيجه افزايش طول مسير مي توان ميزان صرف انرژي و خستگي را كاهش داد. 

3- شيب بالاي 50 درجه: به دليل اينكه صعود زيگزاگ در اين شيب ها به سختي و با صرف انرژي و زمان بيشتر و تعادل كمتر صورت مي گيرد؛در اين شيب ها صعود به صورت مستقيم انجام مي شود. 
  
گام برداری در صعود بدون كلنگ  گام برداری در بالا رفتن بدون داشتن کلنگ عموما و بسته به شرایط مسیر به سه صورت زیر انجام می گیرد: 

1- تراورس(عبور عرضي): در شيب هاي كم با لبه ي كناري كفش و در شيب هاي زياد داراي برف سفت با پنجه(نوك) كفش انجام مي شود، در اين حالت بايد از ضربدری شدن پاها جلوگيري کرد. 
  2- زيگزاگ(مارپيچ):حركت زيگزاگ را به دو طريق مي توان انجام داد: 
الف: پاي سمت كوه به سمت نقطه هدف به صورت زاويه دار با خط افق، زاويه 45 درجه و پاي دره هم به صورت افقي قرار مي گيرد؛ براي ادامه گام برداري پاي دره از پاي كوه بالاتر و جلوتر آمده و به همان صورت افقي روي سطح برف قرار مي گيرد،سپس پاي سمت كوه با همان زاويه 45 درجه گام بعدي را برمي دارد و صعود به همين ترتيب تا آخر ادامه مي يابد.  ب: در اين روش هر دوپا به صورت افقي قرار دارند؛ در هر گام پاي سمت دره كمي جلوتر و بالاتر از پاي سمت كوه قرار مي گيرد.تعويض جهت در زيگزاگ:در برف نرم: پاي سمت دره را مانند روال معمول جلوتر و بالاتر از پاي كوه قرار مي دهيم، سپس پاي سمت كوه را 180 درجه مي چرخانيم به طوريكه پنجه آن رو به جهت جديد حركت قرار گيرد (در اين حالت پنجه ي پاها در خلاف جهت يكديگر قرار دارند)،سپس پاي دره را كه اكنون به پاي كوه تبديل شده تغيير جهت داده و جلوتر و بالاتر از پاي سمت دره قرار و حركت را به همين شكل ادامه مي دهيم.

نكته: تمام اين حركات با لبه هاي كفش صورت مي گيرد. 
در برف سفت : براي تعويض جهت در برف سفت ابتدا با پنجه پاي كوه، ضربه اي به برف زده و آنرا در سطح برف قرار مي دهيم،سپس پنجه پاي دره را كنار پاي قبلي قرار مي دهيم. در مرحله بعد پنجه پاي قبلي را كه اكنون به پاي دره تبديل شده در راستاي جهت جديد حركت قرار و پاي بعدي را نيز به طرف جهت جديد قرار مي دهيم و به همين ترتيب تا آخر تكرار مي كنيم. 
3- مستقيم (عمودي):حركت مستقيم در برف نرم با پنجه پاها صورت مي گيرد،در برف سفت مي توان براي كاهش خستگي به صورت بغل به شيب و با لبه ي كفش ها عمل صعود را انجام داد، البته تركيب اين دو روش نيز امكان پذير است؛ بدين صورت كه مي توان صعود را با لبه ي داخلي پاي راست و پنجه پاي چپ(روش ساعت 3) و يا با لبه ي داخلي پاي چپ و پنجه پاي راست (روش ساعت 9) انجام داد. 

نكته:

1: دقت كنيد كه در اين روش عمل صعود را پاي عمودي انجام مي دهد،يعني پاي افقي نبايد از پاي عمودي بالاتر بيايد.  نكته 2: ضربه پاي افقي بايد به صورت كات دار باشد تا بتواند سطح بيشتري از برف را تراش داده و جاي پاي محكمتري ايجاد كند.  نكته 3: صعود بغل به شيب را ميتوان هم به صورت ضربدري(در هر گام پاي دره بالاتر از پاي كوه) وهم به صورت پلكاني(بعد از اينكه قدم جديد با پاي كوه برداشته شد پاي دره در جاي قبلي پاي كوه قرار مي گيرد) انجام داد.  ضربه هايي كه توسط لبه هاي كفش زده مي شود بايد به صورت آونگي (پاندولي) باشد تا بتواند سطح بيشتري از برف را تراش داده و جاي پاي محكمتري را ايجاد كند. 
  
گام برداری در فرود (برگشت) بدون كلنگ:

برگشت مستقيم به سه روش صورت مي گيرد: 

1- پشت به شيب: از اين روش در شيب هاي كم استفاده مي شود؛ بدين صورت كه روي بدن به سمت دره قرار دارد، پاها به اندازه ي عرض شانه باز هستند، بدن از سه مفصل مچ پا، زانو و لگن خم شده و حالت نيمه نشسته به خود مي گيرد، گامها را بايد با ضربات محكم پاشنه ها بر روي برف برداشت.هر چه شيب بيشتر باشد بدن بايد حالت نشسته تري داشته باشد تا تعادل بهتر برقرار شود.    2- بغل به شيب: از اين روش در شيب هاي متوسط و زياد استفاده مي شود؛ برگشت با اين روش فقط به صورت پلكاني انجام مي گیرد،يعني پس از اينكه پاي دره يك قدم پايين رفت، پاي كوه در جاي قبلي آن قرار مي گيرد.مي توان براي رفع خستگي جاي پاهاي كوه و دره را عوض كرد.چ    نكته1: در اين روش براي شروع برگشت پاي دره دو جاي پا ايجاد مي كند.  نكته

2: بهتر است براي برگشت از جا پاهاي مسير رفت استفاده كرد تا انرژي کمتری مصرف شده و فرد كمتر خسته شود.  
3- رو به شيب: اين روش در شيب هاي متوسط و زياد استفاده مي شود؛ بدين صورت كه بدن رو به كوه قرار گرفته و پايين رفتن با پنجه هاي پاها انجام مي شود.در شيب هاي زياد دست ها نيز براي تعادل بيشتر بر روي برف قرار مي گيرند. 

گردآوری : امین اشرف گنجوئی ( با تشکر از گروه کوهنوردی اماوند کرمان ) 

سه گام اساسی برای بقا در کوهستان

 

 

 

:

 

 

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: کوهستان می تواند بهترین دوست و در عین حال بدترین دشمن انسان باشد. هیچ وقت به جنگ کوهستان نروید. در مواقع بروز خطر در کوهستان، از فکرتان استفاده کنید، برنامه ریزی کنید و خود را زنده نگه دارید و بی هدف انرژی خود را هدر ندهید. 

 

 

 

 

 

 

هر موقعیت اضطراری در کوهستان نیازمند کنترل ذهنی کافی بر روی تمامی فعالیت های جسمی است. حفظ و مصرف بهینۀ انرژی بدن و همچنین دمای بدن بسیار حیاتی است. حفظ دمای بدن ( در سرما و گرما ) مرگ و زندگی شما را تعیین می کند! 

 

 

 

 

سه گام اساسی برای بقا در کوهستان کدام است؟ در شرایط اضطراری ( خرابی هوا، طوفان یا مه غلیظ، صاعقه، بارندگی شدید ) سعی کنید ابتدا خونسردی خود را حفظ کنید و سه مرحله زیر را انجام دهید :

 

 

 

 

 

1- توقف فعالیت ها در مواقع بحرانی بیشتر افراد سرگردان و بی هدف به راه خود ادامه می دهند. مهم ترین کار در صورت بروز یک شرایط بحرانی توقف فعالیت ها و ارزیابی شرایط بحرانی است.

 

 

 

 

 

2- تشخیص موقعیت و اولویت بندی نیازها دراین مرحله باید مهم ترین نیازهای خود را برای بقا در شرایط محیطی که در آن هستید، تشخیص دهید و آن ها را به ترتیب اولویت برای خودتان فراهم کنید.

 

 

مهم ترین این عوامل شامل موارد زیر است، اما تعیین دقیق آن ها بستگی به موقعیت محیطی که در آن هستید دارد :

 

 

 

الف - ضرورت های ایمنی ( پوشاک، جانپناه، آتش )

 

 

 

ب - ارسال پیام کمک ( سوت، فریاد، بی سیم، موبایل )

 

 

 

پ - تامین انرژی لازم برای زنده ماندن ( غذا و آب )

 

 

 

ت - ادامه مسیر ( با کمک نقشه یا بدون کمک نقشه ) 

 

 

ث - سلامت ( روانی و جسمی مانند آسیب ها و زخم ها و ... )

 

 

 

 

 

3- ابتکارعمل برای برآورده کردن نیازها از تجهیزات همراه یا از مواد طبیعی که در اطراف وجود دارد استفاده کنید. پس از تعیین نیازها در پنج زمینۀ اصلی بقا و اولویت بندی آن ها، برای تعیین این نیاز ها اقدام کنید. در بعضی مواقع نیازهای شما به راحتی برآورده می شود و در اختیار است و در مواقعی هم، نیاز به خلاقیت و ابتکار عمل دارد.

 

 

 

سه گام اساسی بقا در کوهستان را فراموش نکنید :

 

 

 

 

1- توقف فعالیت

 

 

 

 

 

2- تشخیص موقعیت و اولویت بندی نیازه

 

ا

 

 

 

3- ابتکار عمل

 

 

 

                                                                                                                            جرزی کوکوشکا، اسطوره کوهنوردی:

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: جرزی کوکوشکا (Kukuczka, Jerzy) از ۲۴ مارس ۱۹۴۸ تا ۲۴ اکتبر ۱۹۸۹) کوهنورد آلپی و ارتفاعات بلند بود در شهر کاتوویتس در لهستان دیده به جهان گشود. در ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۷ او دومین کسی بود که موفق شد پس از رینهولد مسنر تمام کوه‌های ۸۰۰۰ متری جهان را صعود کند. همچنین او اولین کوهنوردی بود که ۳ قله ۸۰۰۰ متری را در زمستان صعود کرد.او تمام قله ها را به جز اورست بدون استفاده از اکسیژن اضافی صعود کرد.

بسیاری او را یکی از بهترین کوهنوردان ارتفاع در تاریخ میدانند. او تمام ۱۴ قله‌ی ۸۰۰۰ متری را در زمانی کوتاه‌تر از ۸ سال صعود کرد (رینهولد مسنر این کار را در طول ۱۶ سال انجام داده بود). در این روند کوکوشکا ۱۰ مسیر جدید بر روی ۸۰۰۰ متری‌ها گشایش کرد و ۴ قله را در زمستان صعود کرد. رینهولد مسنر ۶ مسیر جدید گشایش کرده بود که البته هیچ‌کدام زمستانی نبودند. او در جمع شاخص‌ترین هیمالیانوردان لهستانی بود که در صعودهای زمستانی تخصص داشت.
هشت هزار متری‌ها

1. 1979 - لوتسه (نپال) 8516متر،جبهه غربی
2. 1980 - اورست (نپال)8848متر،برج جنوبی،مسیر جدید
3. 1981 - ماکالو (نپال)8481متر،مسیر جدید،به روش آلپی،یال شمال غربی،صعود انفرادی
4. 1982 - برودپیک (چین)8051متر،صعود به سبک آلپی،غربی
5. 1983 - گاشربرومII (پاکستان)8035متر،آلپی،جنوبشرقی
6. 1983 - گاشربرومI (پاکستان)8080متر،آلپی،جبهه جنوبغربی
7. 1984 - برودپیک (چین)8051متر،مسیرجدید،آلپی،شمالی
8. 1985 - دائولاگیری (نپال)8167متر،اولین صعود زمستانی، شمالشرقی
9. 1985 - چوآیو (نپال)8201متر،برج جنوبشرقی،اولین صعود زمستانی
10. 1985 - نانگاپاربات (پاکستان)8126متر،مسیرجدید،جنوب شرقی
11. 1986 - کانچن چونگ ا(نپال)8586متر،اولین صعود زمستانی، جبهه جنوبغربی
12. 1986 - k2 (پاکستان)8611متر، جبهه جنوبی،مسیرجدید
13. 1986 - ماناسلو (نپال)8156متر،جبهه شمال شرق،آلپی،مسیرجدید
14. 1987 - آناپورنا (نپال)8091متر،جبهه شمالی،اولین صعود زمستانی
15. 1987 - شیشاپانگما (چین)8013متر،یال غربی،آلپی، مسیرجدید،فرود با اسکی
16. 1988 - آناپورنا (نپال)8091متر،قله شرقی،جبهه جنوبی،آلپی،مسیر جدید.

صعودهای زمستانی

• دائولاگیری همراه باAndrzej czok در سال ۱۹۸۵
• کانچن چونگا همراه با Krzysztof wielicki در سال ۱۹۸۶
• آناپورنا همراه با Artur hajzer در سال ۱۹۸۷

درگذشت جرزی کوکوشکا در نپال هنگام تلاش برای گشایش جبهه جنوبی صعود نشده ی لوتسه در ۲۴ اکتبر ۱۹۸۹ جان خود را از دست داد. او در حال صعود یک طول از مسیر در ارتفاع حدود ۸۲۰۰ متری بر روی یک طناب ۶م‌م دست دوم بود که از فروشگاهی در کاتماندو خریده بود. براساس گفته‌های هم‌طناب او - ریچارد پاووسکی Ryszard Pawłowski - طناب مورد استفاده‌ی تیم خیلی فرسوده بود و تصمیم بر این شد که از طناب‌چه ۶م‌م استفاده شود. این طناب بر اثر افتادن پاره شد و منجر به مرگ کوکوشکا شد.

کتاب شناسی

• Kukuczka, Jerzy (1992). My Vertical World: Climbing the 8000-Metre Peaks. Mountaineers Books. p. 189pp. ISBN 0-89886-344-9 ـ ترجمه فارسی کتاب دنیای عمودی من را بخوانید.
• Wąsikowski, Piotr (1996). Dwa razy Everest. PiT

منبع: http://en.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Kukuczka

                                                                                                                                                                   آسيب شناسي در ورزش كوهنوردي:

 آسيب شناسي محيط زيست:

با مشاهده و نگاهي به اطراف شهر ها، مناطق گردشگري و مسير هاي كوهستاني وجوده انبوه پسماند زباله و تخريب طبيعت خاطر انسان را آزرده مي كند. بي توجهي اغلب مردم و رهگذران و نيز بخشي از كوهنوردان نسبت به آلودگي محيط زيست در مناطق تفريحي و كوهستاني  بدون شك يك فاجعه زيست محيطي بوده و عواقب آن بشريت را تهديد مي كند. لازم است سازمانهاي مربوطه با فرهنگ سازي و مشاركت مردمي با اقدامات پيشگيرانه در اين خصوص چاره جويي اساسي نمايند.

آسيب شناسي اجتماعي:

بخشي از مردم بخصوص جوانان براي دوري جستن از هياهوي شهري و پناه بردن  به محيط كوهستاني اغلب اوقات بدون آشنايي با منطقه مورد نظر و نداشتن تجهيزات مناسب وارد كوهستان مي شوند و بدليل عدم آمادگي دچار حادثه و خستگي اندام ها گرديده و با خاطري تلخ و آسيب هاي روحي بر مي گردند. اينگونه حوادث براي جامعه پيامد خوبي نداشته و آسيب رواني مخربي در جامعه كوهنوردي بجا مي گذارد.

آسيب شناسي كوهنوردي:

با توجه به اينكه كوهنوردي يك فعاليت ورزش هوازي و داراي ارزشهاي انساني والايي است و بدليل نداشتن رقابت همواره با همدلي و رفاقت همراه مي باشد. كوهنوردان در برنامه هاي صعود و پيشبرد اهداف خود با هم مشاركت جدي و همراهي صميمي داشته و گاهي با جرعه آب و لقمه ناني  قناعت نموده و در تقسيم آن بين همديگر سبقت مي گيرند. آنان هيچ وقت براي دستيابي  و گام نهادن بر قله پيشقدم نشده و همواره با فروتني و تواضع به همراهان و صلابت قله احترام مي گذارند. همچنين كوهستان براي انسان محيطي آرام و انرژي بخش و به او آرامش خاطر مي دهد. با تمام مزايا و شرايط ويژه اي كه در كوهستان براي كوهنوردان مهيا و قابل دستيابي است ولي گاها بدليل بي احتياطي و عدم شناخت كافي از اصول كوهنوردي و نيز عدم استفاده صحيح از تجهيزات و همچنين بي پروايي براي دست يابي به قله ونيز  متوسل شدن به روشهاي خطر ناك باعث ايجاد حوادث و خطرات جسماني مي شوند. آسيب ها ي جسماني گاهي اوقات آني بوده و انسان به خطا و اشتباه خودآگاهي يافته ولي در بعضي مواقع آسيب هاي اندامي به مرور زمان براي انسان خطر آفرين و او را تهديد مي كند. متاسفانه بخشي از كوهنوردان بدليل علاقه مندي و تعصب به  ورزش كوهنوردي و همچنين وجود مزيت هاي آن عوارض و آسيب اندامي را در اين رشته ورزشي انكار مي كنند. بررسي و پژوهش در خصوص وقوع حوادث و بيماري ناشي از ورزش كوهنوردي تخصصي بوده و بر عهده  متخصصان و پزشكان مي باشد. ولي اين مقاله بطور مختصر بر اساس تجارب بدست آمده نوشته شده و بدون شك نواقصي خواهد داشت. يكي از دلايل وقوع آسيب هاي اندامي طولاني بودن تمرينات و برنامه هاي كوهنوردي مي باشد. لازم بذكر است بررسي و بيان آسيب شناسي در ورزش كوهنوردي به هيچ عنوان از ارزشهاي انساني و مزاياي جسمي و رواني اين رشته ورزشي نمي كاهد، بلكه هدف از نوشتن اين مقاله  بازگويي، تاكيد و دست يابي به آگاهي و دانش روز و استفاده بهينه از تجهيزات كوهنوردي بوده و يادآوري آن تاكيد به رعايت اصول ايمني و پرهيز از هر گونه ماجراجوي مي باشد.

آسيب چشمي:

بدليل شدت نور خورشيد در ارتفاعات و همچنين انعكاس آن در هواي برفي مردمك چشم آسيب پذير بوده و ادامه كار و فعاليت سخت و گاهي امكان پذير نمي باشد. اين عارضه در كوه بخصوص در مناطق برفي اتفاق مي افتد و اغلب اوقات موقتي بوده و با استفاده از قطره هاي چشمي مداوا مي شود. براي پيشگيري لازم است از عينك هاي استاندارد UV  و محافظ چشم استفاده شود.

آسيبهاي پوستي:

آسيب ديدن پوست، برجستگي هاي صورت، تركيدن لب و گاها ايجاد لكه هايي در پوست صورت كه گاهي مدت طولاني و اثر آن در محل باقي خواهد ماند. استفاده از پوشش سر و صورت واندام هايي كه در معرض نور خورشيد و سرما هستند و نيز كرم هاي استاندارد براي محافظت از ناحيه سر و صورت توصيه مي گردد.

بهداشت شخصي:

برگزاري برنامه هاي كوهنوردي طولاني مدت و بهداشت شخصي، شستشوي دهان، همچنين كوتاه كردن مو، ناخن انگشتان پا و دست بايد در اولويت قرار گيرد و در صورت عدم بهداشت احتمال وجود بيماري پوستي و قارچ دربعضي از نقاط بدن وجود دارد .

آسيب ديدن سلول هاي مغزي:

كوهنوردي در هيماليا و اقامت طولاني در ارتفاعات 6000 متر به بالا با توجه به توصيه هاي علمي بدليل كمبود تراكم اكسيژن احتمال آسيب پذيري بخشي از اندام هاي بدن بخصوص سلول هاي مغزي وجود دارد. در صورت بروز اين عارضه ضمن درمان بايد سريعا ارتفاع كم كرد و نيز با جابجايي و اقامت در كمپ ها دوره هم هوايي را كامل نمود و حتي الامكان شرايطي فراهم گردد تا كوهنوردان در ارتفاعات بالاتر اقامت كمتري داشته باشند.

كاهش وزن:

در برنامه هاي كوهنوردي طولاني مدت و هيماليا نوردي بدليل دشواري و فعاليت سنگين روزانه به مواد غذايي و انرژي بيشتري نياز است. از طرفي در ارتفاعات بدليل عارضه كم اشتهايي و كم خوري و نيز عدم مصرف مايعات كافي ارگانيسم بدن بسرعت در معرض تهديد و كاهش وزن بوده و براي جبران نيازمندي هاي روزانه چربي هاي ذخيره در بدن به عنوان سوخت وساز مصرف مي شوند. در صورت نرسيدن مواد غذايي لازم پروتئين بدن نيز در معرض خطر و مصرف قرار گرفته و وزن كوهنوردان بسرعت كاهش مي يابد. لازم است با مصرف بموقع و پياپي مواد غذايي كم حجم و مايعات و خوردن غذاهاي مخصوص ارتفاع از كاهش وزن جلو گيري شود .

آسيب ديدن مفاصل:

پياده روي و فعاليت در مناطق كوهستاني بدليل وجود پستي و بلندي و نيز برگشت در مسيرهاي شن اسكي باعث آسيب ديدن مفاصل بخصوص از ناحيه زانو مي شود. لازم است كوهنوردان از مسير هاي عادي تردد نموده و از پريدن پياپي بروي سنگها خودداري نمايند. از انجام هر گونه حركات نمايشي و ماجراجويي بخصوص در پايين آمدن از كوهستان پرهيز نموده و با صبر حوصله و به آرامي گام برداريد. استفاده از باتوم، كفش مناسب، كوله استاندارد و همچنين در صورت امكان با كوله سبك كوهنوردي كنيد. در صورت آسيب ديدن از ناحيه مچ پا و زانو جهت درمان و ترميم آن سريعا اقدام نماييد و با استراحت طول درمان را تكميل كنيد.

بيماري ريوي:

شرايط ويژه جوي در مناطق مرتفع و هيماليا همراه با هواي خشك و سرد همواره براي ريه ها و نواحي تنفسي مضر و منجر به التهاب ريوي شده و بدليل دم و بازدم سريع و ورود هواي سرد به داخل ريه ها باعث سرماخوردگي و عفونت ريوي مي شود. در صورت عدم پيگيري و درمان بموقع  كوهنورد دچار بيماري ريوي (ادم ريوي) مي شود. براي پيشگيري از وقوع اين عارضه ضمن درمان بايد ارتفاع كم كرد.

آسيب قلب:

براي كنترل عملكرد ضربان قلب لازم است ورزشكاران همواره با پزشك مشاوره كرده و در فعاليت هاي ورزشي دقت لازم را داشته باشند. در برنامه هاي كوهنوردي بخصوص قلل مرتفع بدليل فعاليت شديد بدن و كمبود اكسيژن ضربان قلب تشديد شده و لازم است قبل از اجراي برنامه با پزشك مشاوره و چكاب قلب انجام شود. در كوه لازم است با گام برداري يكنواخت ريتم ضربان قلب و گام برداري تنظيم شود. در ارتفاعات بدليل وزن كوله و كمي اكسيژن و فعاليت شديد بدن احتمال افزايش شدت ضربان قلب وجود دارد كه لازم است گامها كوتاه و از بيراهه رفتن پرهيز نماييم و با استراحت هاي بموقع ضربان قلب را كنترل نموده و در صورت عارضه قلبي ضمن توقف كامل با يد سريعا ارتفاع كم كرد. بي توجهي و عدم پيشگيري بموقع باعث ايست قلبي مي شود.

با سپاس از آقاي فرجي پور بابت نگارش اين مقاله

                                                                                                                                              تمرین در ارتفاع كم، برای صعود به قله های بلند: 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: وقتی شما با سرعتی بیش از توانایی بدنتان قدم می زنید یا می دوید، به طور قطع اكسیژن بیشتری را نسبت به توانایی بدنتان مصرف می كنید. بر عكس آن در ارتفاع پائین، مقدار اكسیژن مصرفی كمتر از ظرفیت كاری افراد است، زیرا فشار سهمی اكسیژن در محیط بیش از داخل ششها است. در واقع مشكل مصرف اكسیژن در ارتفاعات كاهش فشار سهمی هوا (سهم كمتر اكسیژن) است.

بالا رفتن از شیبی حدود 30 درجه و سرعت 5 كیلومتر در ساعت با حدود 15 كیلوگرم بار در سطح دریا، به مراتب راحت تر از همین میزان فعالیت در ارتفاعات كوه راینر است. درواقع شما كمتر از ظرفیت توانائی بدنتان عمل می كنید.
شكل تمرینات
توانایی دریافت اكسیژن در انسانهای مختلف متفاوت است. ممكن است افرادی یافت شوند كه توانایی بالایی در اكسیژن گیری داشته باشند (همانند شرپاهای هیمالیا) ولی این امر در افراد عادی بسیار كمتر است. باید بدانیم هیچگاه نمی توان این دو گروه را با یكدیگر قیاس نمود و آنها را برابر دانست - حتی اگر در سطح دریا از توان فعالیت یكسانی برخوردار باشند ( و البته نباید نا امید شد زیرا حد دریافت اكسیژن در افراد عادی با تمرین قابل افزایش است).
شاید تعجب آور باشد، اما یكی از بهترین تمرین ها برای افزایش حجم اكسیژن مصرفی همان كوه پیمایی در سطح دریا بر روی شیبهایی تا حدود 30 درجه با سرعت 5 كیلومتر در ساعت و باری نزدیك به 15 كیلوگرم است. و البته در صورت آمادگی كمتر یا بالاتر رفتن توان بدنی این شرایط قابل كاهش و یا افزایش می باشد.
تمرین ها مناسب مستقیما حجم اكسیژن مصرفی را افزایش می دهد، به شكلی كه شما بهتر می توانید به ارتفاعات صعود كنید و با شرایطی بهتر فعالیتهایی سخت تر را انجام دهید. بهترین نوع تمرینات
برترین شكل تمرین همانا تمرین های هوازی نظیر دویدن و دوچرخه سواری است. این تمرین ها حتی می توانند بر روی ترد میل و دوچرخه های ثابت در منازل انجام شوند. البته اگر تاكنون ورزش مناسبی را انجام نمی دادید، بهتر است فعالیت خود را آرام و در مدت زمان كوتاهی آغاز كنید تا به آمادگی بدنی بهتری برسید.
شما می توانید هر هفته بسته به میزان نیازتان مابین 3 تا 5 روز و در هر نوبت از 30 دقیقه تا 1 ساعت با حدود 70% تا 85% ضربان به تمرین بپردازید.

بهترین راه بدست آوردن حداكثر ضربان كسر سن افراد از عدد 220 می باشد. یعنی یك فرد 24 ساله حداكثر ضربانش باید 196 عدد در دقیقه باشد و 70% تا 85% این حد چیزی نزدیك به 137-167 عدد در دقیقه است.
پس از چند هفته و در صورت رسیدن به آمادگی مناسب بدنی قادر خواهید بود مابین تمرینات خود اقدام به افزایش فشار تمرین در فواصل مشخص به شكل اینتروال نمائید. ضمن آنكه می توانید با افزودن تمرینات با وزنه و كوه پیمایی حد آمادگی خود را به شكل مطلوب تری بالا ببرید.
اینك قادر خواهید بود با افزودن یك روز به عنوان تمرینات تكنیكی شرایط كوهستان را برای خود شبیه سازی كنید. كوه پیمایی، پله نوردی با كوله پشتی، سنگ نوردی در داخل سالن هر یك می توانند مكملهای مناسبی در كنار تمرینات دو و دوچرخه باشند. باید مراقب باشید با افزایش حجم و فشار تمرینات آسیب دیدگی به سراغتان نیاید.
شما می توانید سه ماه یا حتی مدت زمانی بیشتر، پیش از آغاز فصل صعود به قلل مرتفع اقدام به آغاز این برنامه نمائید.
البته به خاطر داشته باشید مهمترین مكمل برای تمرین های مناسب بهره گیری از تغذیه مناسب و یك رژیم غذایی كارا زیر نظر پزشك متخصص است.
برای صعود
اینك فصل صعود به قله های مرتفع فرا رسیده خیلی زود كوه نوردان به كمپ اصلی اوریزابا در ارتفاع حدود 3000 متر می رسند و دوره هم هوایی آغاز می شود. در چنین شرایطی، افرادی كه در سطح دریا زندگی می كنند نیاز به 2 تا 5 روز اقامت در كمپ اصلی جهت هم هوایی دارند. حتی برخی نیاز به مدت زمان بیشتری دارند ولی در كل این میزان تا حدود زیادی نیازها را مرتفع می سازد. در واقع 5 روز ماندن در كمپ اصلی (نه به شكل استراحت مطلق، بلكه بهتر است با صعود به ارتفاع و بازگشت و شب مانی در كمپ اصلی همراه باشد) بهترین شرایط آغاز صعود را فراهم می سازد (این میزان برای افرادی كه در
نزدیك كوه پایه ها یعنی در ارتفاع حدود 1500 متر زندگی می كنند یا تمرینات هفتگی صعود به قلل 3 تا 4 هزار متر را دارند بین 1 تا 2 روز می باشد).
همواره باید این امر را در نظر داشته باشید كه هم هوایی پایه (پیش از آغاز صعود) برای بدن لازم و ضروری است، تا شخص بتواند با شرایط اخت شود. این كار به شما برای سازگاری با ارتفاعات بالاتر كمك می كند.
فاكتور مهم دیگر در صعود به ارتفاعات جلوگیری از كاهش حجم آب بدن است كه عموما از طریق تعریق، تبخیر و تنفس و ادرار دفع می شود. این امر پاسخ طبیعی بدن به فعالیت در ارتفاعات بلند است و می باید با مصرف مناسب آب، از آن تا حد امكان جلوگیری نمود. باید بدانیم ریشه بسیاری از مشكلات افرادی كه دارای تمرینات مناسب بوده اند ولی دچار بیماریهای ارتفاع می شوند در همین كاهش حجم آب بدن است. ضمن آنكه این امر (كاهش حجم آب بدن) با كاهش اكسیژن مصرفی نیز رابطه مستقیم دارد، در نتیجه می تواند عامل مناسبی برای بیماری حاد ارتفاع، ادم ریوی، ادم مغزی و .... باشد.
بحث بیشتر در مورد مشكلاتتان در بیماریهای ارتفاع را می توانید با مراجعه به پزشكان متخصص و یا كمك گرفتن از كتب تخصصی جویا شوید.
منبع:/climb/howtos/lowaltitudetrainingforhighaltitudeclimbing/

گزارش امداد و نجات کوهستان در شهرستان دزفول 93/10/19 : 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: حوادث بسیاری در پیرامون ما اتفاق می افتند که ما هیچگاه باعث بروز آنها نیستیم و حوادث بسیاری نیز هست که خود بانی و مسبب آن هستیم.  توسعه و گسترش شهرها امکان وقوع حوادث را بوجود می آورد،آتش سوزی، تصادفات رانندگی، انفجارها و حوادث صنعتی و… اتفاقاتی هستند که بسیار بوقوع می پیوندند.
حوادث جدیدتری نیز وجود دارد که زندگی های امروزی و اندکی با چاشنی هیجان و ورزش و تقلید تجربه می کند، غرق شدن در رودخانه، پرت شدن از کوه، خودکشی از ارتفاع، پاراگلایدرسواری، کایت سواری، اسکیت،پارکور، اسکی،کوهنوردی و…
سوال: مسئولیت مدیریت و رسیدگی بروز هر یک از حوادث فوق با کیست؟! آیا محل و مسئولی برای حوادث غیر مترقبه فوق و مشابه آن وجود دارد یا خیر؟!
در پایان شرح حادثه سقوط پاراگلایدر که روز گذشته اتفاق افتاد، بهمراه شما خوانندگان گرامی این رسانه به آن خواهیم پرداخت.

طی مصاحبه ای با دوتن از نیروهای جوان دزفولی که در کمک به حادثه حضور فعال داشته اند از زاویه ای دیگر به این حادثه می پردازیم:

شرح کلی حادثه :
در ساعت ۱۶ عصر روز جمعه مورخ۱۹ دیماه “حمید بادروج” ۲۴ ساله از فراز ارتفاعات موسوم به “پته” سردشت اقدام سورت با پاراگلایدر می کند که بعلت باد مخالف.که حالا به هر دلیلی به سمت دیواره کشیده شده و چتر در یک درخت پیچیده می شود و بین زمین و هوا معلق می ماند.فاصله ی ایشان از زمین چیزی حدود ۳۰ متر و از دیواره ی بالا سر خود بیش از ۱۵۰ متر می باشد.
گزارش ذیل مربوط به تیم اعزامی از طرف فرمانداری و امداد از قسمت بالای دیواره می باشد.

ساعت ۲۱ روز جمعه

تماس تلفنی “فرهاد جاموسی” از طرف “حبیب الله آصفی” فرماندار دزفول با “محمد محمدی پناه” (سرپرست گروه کوهنوردی سالار)  در خصوص شرح حادثه و آماده سازی یک تیم امداد از طرف فرمانداری جهت اعزام به محل.

محمدی پناه  در کمترین زمان ممکن یک تیم امداد متشکل از اعضای گروه کوهنوردی تشکیل داده و با تمامی تجهیزات سنگ نوردی اعم از سه حلقه طناب ۵۰ متری – دو عدد گیری گیری – هشت فرود  – کارابین پیچ و تمامی تجهیزات مورد نیاز کار در ارتفاع با ماشین فرمانداری به محل اعزام شدند.

ساعت ۲۲ جمعه

در بلندترین نقطه و نزدیک به پیچ آخر سردشت معروف به (بلندی پته) رسیدیم.جز مردم و چند ماشین شخصی هیچکس حضور نداشت.از افراد حاضر موضوع را جویا شدیم و محل حادثه را پرسیدیم.که اطلاع دقیقی از مکان فرد حادثه دیده نداشتند.

تمامی نیروهای امدادی غیر در پایین دیواره بودند که از جاده تا پای دیواره زیر مکانی که حادثه دیده گیر افتاده بود حدود دو ساعت پیاده روی داشت که همه ی نیروها این مسیر را طی کرده بودند تا به دیواره رسیده بودند.از پایین امکان صحبت با فرد حادثه دیده میسر بود و طی اطلاعاتی که از دوستانی که پایین بودند داشتیم فرد هوشیار بود و با آنها صحبت میکرد.

منطقه  را جهت نصب کارگاه و فرود بازدید کردیم.سنگ منطقه از نوع کنگلومرا بود که اجازه ی زدن میخ و ایجاد کارگاه مصنوعی وجود نداشت و همچنین هیچگونه عوارض طبیعی در محل جهت زدن کارگاه طبیعی هم نبود و همچینین رسیدن به فرد حادثه دیده یک موضوع و حمل آن به پایین خود مشکلی دیگر بود.پس موضوع فرود و امداد فردی از طریق طناب کلا منتفی شد.
پس از مشورت و در نظر گرفتن شرایط تنها راه این بود که   با استفاده از یک جرثقیل سنگین که طول سیم آن حدود ۱۸۰ متر بود و اضافه کردن دو طول طناب به فرد حادثه دیده کمک کرد.بدلیل فاصله ی منطقه ای که باید جرثقیل مستقر میشد از جاده و نبود مسیر راهی هموار جهت حرکت جرثقیل نیاز به یک دستگاه لودر بود که راه را باز کند.

طی تماس  با شخصی به نام حیدری ( از نیروهای امداد مردمی بودد) قرار شدبا جرثقیل شخصی به محل حادثه عزیمت کند.

طی تماس با فرماندار جهت هماهنگی اعزام لودر از منطقه سردشت به بالا و اعزام یک اکیپ از نیروی انتظامی جهت نظم دادن به محل هماهنگی های لازم انجام شد.

ساعت ۲۲:۳۰ جمعه

نیروهای اورژانس دزفول و آتش نشانی رسیدند پس از بازید محل و صحبت با محمدی پناه و مطرح کردن موضوعات فنی و عدم امکان فرود و امداد از طریق طناب آنها نیز با آمدن جرثقیل موافق بودند.

ساعت ۲۳ جمعه

منطقه از نیروهای مردمی پر است و همه به لبه ی پرتگاه می روند و کنجکاوند فرد را ببینند.نگرانی ما از سقوط فردی دیگر و باقی ماجرا…
جرثقیل رسید .با راننده ی آن صحبت شد و از محل را از نظر فنی استقرار جرثقیل بازدید کردند.

حال فقط باید لودر می آمد و راه را باز می کرد.
اکیپ نیروی انتظامی به محل رسید و جهت برقراری نظم در منطقه تلاش می کرد.

ساعت ۰۰:۰۰ شنبه
نیروهای هلال احمر هم به محل آمدند.
همزمان نیروهای اورژانس دزفول – آتش نشانی – هلال احمر – گروههای کوهنوردی دزفول و مسجد سلیمان و شوش و سپاه  در محل هستند و منطقه بسیار شلوغ است.و  همچنان منتظر رسیدن لودر.

۰۰:۳۰  بامداد شنبه
لودر رسید و بلافاصله مشغول به کار شد و راه را برای جرثقیل باز کرد.

ساعت ۱:۳۰ بامداد شنبه
جرثقیل بعد از باز شدن راه در محل مستقر شد.
دو طول طناب ۵۰ متری به یکدیگر گره زده شد و به انتهای قلاب جرثقیل متصل شد و همچنین به یک سر طناب هم یک پله رکاب متصل شد.
پله را به پایین فرستاده شد به دلیل نبود دید کافی و تاریکی شب پله به عوارض دیواره گیر کرد.دوباره به پایین فرستاده شد.

ساعت ۲  بامداد شنبه
پله به پایین دره رسید و یک نفر همراه پله بالا کشیده شد و تا به فرد مصدوم برسد.پس از فیکس کردن فرد مصدوم و تثبیت موقعیتش به طناب جرثقیل از چتر آزاد شده و پایین فرستاده و تحویل نیروهای امدادی مستقر در منطقه شد.

ساعت ۳ بامداد شنبه

پایان برنامه امداد از بالا و جمع آوری وسایل

————————-

نکات قابل توجه
– این گزارش از طرف تیم امدادی اعزامی از طرف فرمانداری مستقر در بالای دیواره می باشد.
– زمان ها بصورت تقریبی می باشند.
– این گزارش مربوط به روند امدادی از بالای دیواره می باشد و مربوط به نیروهای امدادی مستقر در پایین دیواره نیست.
– بدلیل مشخص نبودن متولی امداد و نجات در کوهستان تمامی نیروهای امدادی در منطقه حضور داشتند.
– بدلیل نبود مدیریت و یک فرد که تصمیم آخر را بگیرد همه ی تیم ها نظر میدادند و هر بار می بایست برنامه امداد را برای همه توضیح داد.
– حضور هیئت کوهنوردی دزفول  بدون امکانات در محل حتی یک طول طناب هم همراه آنها نبود.
– از طناب های شخصی گروه کوهنوردی سالار استفاده شد که در پایان برنامه آسیب دید و یک طناب شخصی دیگر هم بدلیل اشتباه شخصی مجبور به بریدن آن شدند.
– نبود افراد تخصصی امداد و کار در ارتفاع و یا کمک نگرفتن از آنها
–  شلوغی نیروهای امدادگر بدون اطلاع از موارد فنی و کار در ارتفاع
در این برنامه اگر کمک جرثقیل آقای حیدری که از نیروهای مردمی و شخصی بودند  نبود معلوم نبود چگونه قرار بود به فرد امداد رسانی شود.
جا دارد تشکر کنیم از :
–  تشکر از فرماندار دزفول که هماهنگی های لازم جهت اعزام تیم امداد به محل و اعزام لودر و اکیپ نیروی انتظامی را محل انجام دادند و همچنین تا پایان برنامه امداد پیگیر موضوع بودند.
– تشکر از فرهاد جاموسی جهت حضور در محل و تا پایان برنامه امداد در محل حضور داشتند.
– تشکر از مهندس کرمی نژاد شهردار دزفول جهت هماهنگی امور
– تشکر ویژه از آقای حیدری جهت در اختیار قرار دادن جرثقیل که بدون حضور ایشان موضوع امداد منتفی بود.
– تشکر از نیروی انتظامی جهت نظم دادن به منطقه
– تشکر از تمامی گروه های کوهنوردی دزفول – شوش و مسجد سلیمان که دیشب با وسایل شخصی خود جهت کمک به محل آماده بودند.
و همچنین از تمامی افرادی که در موضوع امداد بجا و درست و اصولی همکاری نمودند.

همانطور که در بالا خواندیدهنگام بروز چنین حوادثی چه کوچک و چه بزرگ هیچ دستگاه و متولی مدیریت حادثه را نمی تواند داشته باشد، کسی نمی داند مسئولیت برنامه با چه کسی است، اطلاع رسانی چگونه باید باشد؟ وظیفه مردم و مای رسانه چیست؟
مدیریت و مکان و گروهی بعنوان مدیریت بحران و حادثه که به سرعت دست بکار امداد رسانی باشد و همه دستگاهها را با هم هماهنگ کند وجود ندارد!
آیا آتش نشانی شهرداری شهر دزفول متولی حوادث خارج از محدوده است؟!
آیا هلال احمر تجهیزات و امکانات کافی برای هر یک از حوادث نامبرده دارد!؟
یا باید برای بروز حادثه در شهر جار بزنیم آهای مردم، یکی نردبان بیاورد، دیگیری طناب، کسی بالابر؟! تازه برای یک حل یک حادثه کوچک همه چیز با هم گره میخورد و ساعتها وقت و انرژی صرف می شود!
خدای ناکرده برای حادثه ای بزرگ چه کسی بداد مردم خواهد رسید بجز خدا!

 توصیه ای به مسئولین ارشد شهرستان:
دزفول شهری است بزرگ و در حال توسعه، به مدد جمعیت متنوع و فراوان آن بروزحوادث گوناگون اجتناب ناپذیر است و باید برنامه ریزی دقیق با مدیریتی واحد و سلسله مراتبی در آن شکل گیرد. تجهیز اکیب امدادی با قابلیتهای فنی بسیار لازم و مهم است.
هر چند شنیده ها حاکی از آن است که شهرداری با دستور مهندس کرمی نژاد اقدام به تشکیل واحد حوادث غیر مترقبه داده است ولی تجهز و تکمیل و آموزش نیروی متخصص بسیار ضروریست که باید هر چه سریعتر صورت پذیرد.
در آخر بد نیست اطلاعاتیهر چند مختصر از مبانی و مدیریت بحران و حوادث، نه حتی در کلاس آموزشی بلکه از اینترنت بدست آورده و مطالعه کرد!

نوشته ی میثم شهروز در تاریخ ۲۱ دی ۱۳۹۳ - انجمن پزشکی کوهستان ایران: با تشکر از میثم شهروز عزیز

                                                                                                                                                                      نحوه ی شست و شوی کت پر یا کیسه خواب پر:

                                                                                                                         بهمن؛ خطر جدی در برنامه های زمستانی کوهنوردی:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: فصل زمستان است و خطرات برنامه های کوهنوردی در این فصل کوهنوردان بی تجربه رابیشتر گرفتار می کند. این خطرات بیشتر ناشی از سرما و بهمن می باشد از جمله بهمنی که هفته گذشته جان یکی از کوهنوردان الیگودرزی را گرفت. در اینجا اطلاعات مفیدی درباره شناخت بهمن ارائه می شود: 

بهمن پودری، توده ای از برف است که کریستال های آن به هم نچسپیده اند. این بهمن بیشتر در هنگام توفان یا بلافاصله پس از آن رخ می دهد. این بهمن شکلی شبیه 8 بر روی شیب ایجاد می کند.

بهمن قالبی، که بر اثر شکسته شدن یک لایه برف به هم پیوسته، از روی یک لایه برف ضعیف قبلی ایجاد می شود. وجود یک خط شکست مشخص در بالاترین بخش بهمن ( تاج بهمن ) ساده ترین راه شناخت این نوع بهمن می باشد.

مهمترین عامل های وقوع بهمن کدامند؟

در یک دسته بندی کلی این عوامل به چهار دسته زیر تقسیم می شوند :

1- شیب و عوارض منطقه

2- آب و هوای منطقه

3- نحوه لایه بندی برف

4- انسان ها

1- شیب و عوارض منطقه

شکل شیب، تاثیر فراوانی در وقوع بهمن ها دارد. بیشتر بهمن های قالبی در شیب های محدب ایجاد می شوند. مناسب ترین شیب برای ایجاد بهمن بین 30 تا 45 درجه ( شیب بحرانی )  است و بیشترین تعداد بهمن در این شیب اتفاق افتاده است.

2- آب و هوای منطقه

هرچه برف تازه بیشتر ببارد احتمال رخداد بهمن بیشتر می شود. باد می تواند حجم زیادی از برف را در یک شیب به روی هم انباشته کند و خطر بهمن را افزایش دهد. همواره نخستین روز آفتابی بعد از چند روز هوای برفی، خطرناک ترین زمان برای رخ دادن بهمن است. دمای پایین، همراه با ریزش برف باعث می شود تا برف تازه تحکیم پیدا نکند و برف تازه مستعد وقوع بهمن باشد. همچنین افزایش زیاد دمای هوا، برف را شل می کند و باعث می شود تا برف استحکام خود را از دست بدهد و احتمال وقوع بهمن افزایش یابد. بهمن های قبلی که در اطراف شما رخ داده اند، حجم زیاد بارش برف تازه ( 2 سانتی متر یا بیشتر )، برف تازه که در حال بارش است ( 2 سانتی متر در ساعت یا بیشتر ) نشان دهنده افزایش احتمال وقوع بهمن هستند.

3- نحوۀ لایه بندی برف

در طول فصل زمستان، برف تازه در برابر عواملی مانند باد و دمای متغیر هوا قرار می گیرد. به همین دلیل به شکل لایه هایی متفاوت و با استحکام متفاوت، بر روی شیب قرار می گیرد. نحوۀ لایه بندی برف بر روی شیب تاثیر بسیار زیادی بر وقوع بهمن دارد. یک لایه برف تازه بر روی یک بستر ناپایدار می تواند سبب لغزش لایۀ رویی و وقوع بهمن شود.

4- انسان ها

وقوع بهمن، به شانس بستگی ندارد، بلکه نتیجۀ تصمیم انسان است. بر اساس آمار، بیش از 90 درصد از بهمن ها که منجر به مرگ یا صدمه شده اند، توسط انسان ها ایجاد شده اند. انسان ها به دلایل متعددی ( مانند نحوۀ تصمیم گیری، عدم آگاهی و آموزش نامناسب، نگرش و عادت های نادرست، عدم انتخاب مسیر صحیح و ... ) علائم هشداردهندۀ وقوع بهمن را نادیده می گیرند و با تصمیم گیری نادرست سبب وقوع بهمن می شوند.

شرایط مستعد وقوع بهمن معمولا چگونه است؟

یک شیب تند که نزدیک به خط الراس است و در سایه قرار دارد؛ همچنین حجم زیادی از برف تازه توسط باد در آن انباشته شده است.

اگر شاهد سقوط بهمن روی دیگران بودید :

- شما نباید یک قربانی دیگر باشید، تشخیص دهید که آیا ورود شما به منطقۀ وقوع بهمن ایمنی شما را به خطر می اندازد یا نه؟

- زمان بسیار حیاتی است! شما تنها کسانی هستید که می توانید در نخستین 15 دقیقۀ حیاتی پس از وقوع بهمن به قربانی کمک کنید.

- اگر محیط ایمن بود، آخرین نقطه ای که فرد را آن جا دیده اید، شناسایی کنید و در مسیر سقوط بهمن با چشم به دنبال قربانی بگردید.

- اگر در سطح بهمن قربانی را نیافتید، با استفاده از روش های جستجو با سوند یا با استفاده از دستگاه های الکترونکیی به دنبال وی بگردید.

اگر خودتان گرفتار بهمن شدید

- فریاد بکشید و دیگر افراد را آگاه کنید.

- همۀ تجهیزات ( کوله پشتی، باتوم، کلنگ و ... ) را از خود جدا کنید.

- سعی کنید خود را به سمت کناره های بهمن بکشانید.

- سعی کنید یکی از دستانتان را در مقابل صورت قرار دهید و زانوها را به سمت سینه خم کنید تا فضای بیشتری برای تنفس در اختیار داشته باشید.

اگر نور خورشید را می بینید، سعی کنید خودتان را تکان دهید و به بالای برف بکشید، در غیر این صورت انرژی خود را ذخیره کنید.

- آرام باشید و به تنفس خود نظم دهید.

همواره به یاد داشته باشید :

- در هنگام اجرای برنامه، به همۀ تغییرات محیط توجه کامل داشته باشید، تغییر در شرایط برف و دمای محیط آن، می تواند نشان دهندۀ افزایش خطر وقوع بهمن باشد.

دوری از وقوع بهمن و یا زنده ماندن پس از رخداد آن، نیاز به داشتن دانش در مورد بهمن و دلایل و شرایط وقوع، تجربۀ صعود در مسیرهای برفی و انتخاب مسیر صعود و فرود صحیح دارد. گرفتار شدن در بهمن تنها یک بدشانسی نیست، بلکه بهمن به دلایل مشخص و در زمان و مکان خاصی اتفاق می افتد.

تمرین کنید تا بتوانید در شرایط نامناسب به کوه نروید، در شرایط نامناسب جوی این جمله را به خود یادآوری کنید : امروز به کوه نمی روم!

 گردآوری : حمید رضا طاهر

منبع : بروشورهای آموزشی هیئت کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان تهران - انجمن پزشکی کوهستان ایران

كيت بقاء در كوهستان؛ لازمه همراه در برنامه های کوهنوردی

كيت بقاء در كوهستان؛ لازمه همراه در برنامه های کوهنوردی:

  

انجمن پزشکی کوهستان ایران: بي ترديد دست يابي به دانش و مهارت بقا در کوهستان و ديگر محيط هاي طبيعي، بر آموزش هر مهارت ديگري اولويت دارد. در روند آموزش نجات در کوهستان نيز نخستين مهارتي که به نجاتگران مي آموزند توانايي بقا و زنده ماندن در شرايط دشوار محيطي است. پس همان گونه که نجاتگران نخست به مهارت هاي بقاء مجهز مي شوند و سپس فنون جستجو و نجات را فرا مي گيرند،

کوه نوردان و ديگر کاربران طبيعت نيز بايد نخست ظرفيت هاي بقاء در محيط هاي طبيعي را به دست آورند و پس از آن به يادگيري تکنيک هاي حرکت در خاک، سنگ، برف و يخ بپردازند. يكي از موارد حائز اهميت حفظ بقاء دركوهستان كيف كمك­هاي اوليه(يا كيت كمك هاي اوليه) و كيت بقاء مي باشد و از آنجا كه کيت بقاء با کيف کمک هاي اوليه تفاوت دارد. در اين مقاله كيت بقاء مورد بررسي قرار خواهد گرفت . 
  
مقدمه : 
با توجه به شرايط خاص و متفاوت كه در ورزش کوهنوردي حاكم است و همچنين حادثه خيز بودن بالقوه محيط کوهستان و عدم دسترسي به مراکز درماني، لازم است تمامي دوست داران اين ورزش دانسته­هاي خود را در مورد اين خطرات و نحوه جلوگيري از آنها و در مرحله بعد درمان صدمات ناشي از اينگونه حوادث افزايش دهند.از طرفي بايد گفت در برنامه هاي کوهنوردي علاوه بر وسايل کمک هاي اوليه، وجود يك کيف بقاء ضروري مي باشد،

کيت بقا (Adventure Kit) بر مبناي محيا کردن خودمان براي بدترين شرايط است. اين جعبه که از نام آن مشخص است براي مواقعي تهيه و در تمامي برنامه ها حمل مي شود که ادامه حيات ما به شکل جدي به خطر افتاده باشد.طراحي براي شرايط خاص و يا سخت چيزي نيست جز پيش بيني چيزي كه ممكن است اتفاق بيفتد و شما را در شرايط سخت قرار دهد و مرحله بندي كردن براي افزايش دادن شانس زنده ماندن. بنابراين ، طراحي به معناي آماده شدن است. آماده شدن . . . . . 

روشهای بقا در کوهستان:

نوشته شده توسط الهه حمیدی.

انجمن پزشکی کوهستان ایران: معنای فوریت های پزشکی کمک هایی است که تقریبا زیر 1 ساعت به فرد رسانده شود . حال اگر فرد آسیب دیده در محیط کوهستان باشد وضع به گونه ای دیگر است و در واقع برای کمک و امداد نیاز نیست یک حجم زیادی از تجهیزات تخصصی فوریت های پزشکی به همراه داشته باشیم . تنها داشتن یک کیت کوچک کمک های اولیه و آموختن روش های درمان آسیب های رایج , کافی است .

 

 

طناب

زندگی شما به طنابتان وابسته است . اگر شما یا همنوردتان نیاز به بسکت داشته باشید می توانید از طناب برای برگشت به ابتدای راه استفاده کنید . طبق شکل شماره یک با طنابتان بین 15 تا 20 حلقه ایجاد کنید . البته این کار را می توانید با نوار, باتوم  , چوب های اسکی یا دیرک های چادر نیز انجام دهید . بعد یک کیسه خواب روی طناب پهن کنید و بعد 2 کوله پشتی طبق شکل شماره 2 روی کیسه خواب بگذارید . اگر هوا خوب نبود می توانید یک کیسه خواب دیگر روی آن بکشید یا یک پارچه رور بدنش بپیچید . و بعد شروع کنید به مهار کردن و طناب پیچ کردن فرد  و بهتر است از پاهایش شروع کنید . این روش برای فردی مفید است که قادر به حرکت کردن به تنهایی نیست . اگر فرد آسیب نخاعی دیده باشد بهتر است به دنبال روش دیگری باشید .

 

 

 

 

استفاده از کاور

 

آیا احتمال آسیب نخاعی می دهید ؟ اگر آسیبی به سر فرد وارد شده ( بر اثر سقوط یا ریزش سنگ ) و هوشیاری وی کم شده باید طبق شکل سر و گردن او را ثابت نگه دارید . یک راه برای انجام این کار این است که یک کاور را بردارید و داخل آن را پر از شن و یا . . . . . . . . 

برچسب‌ها: بقا در شرایط زمستانی و برف
ادامه مطلب

+ نوشته شده توسط دکتر حمید مساعدیان در سه شنبه بیست و سوم دی 1393 و ساعت 8:40 | نظر بدهید

كيت بقاء در كوهستان؛ لازمه همراه در برنامه های کوهنوردی

كيت بقاء در كوهستان؛ لازمه همراه در برنامه های کوهنوردی:

  

انجمن پزشکی کوهستان ایران: بي ترديد دست يابي به دانش و مهارت بقا در کوهستان و ديگر محيط هاي طبيعي، بر آموزش هر مهارت ديگري اولويت دارد. در روند آموزش نجات در کوهستان نيز نخستين مهارتي که به نجاتگران مي آموزند توانايي بقا و زنده ماندن در شرايط دشوار محيطي است. پس همان گونه که نجاتگران نخست به مهارت هاي بقاء مجهز مي شوند و سپس فنون جستجو و نجات را فرا مي گيرند،

کوه نوردان و ديگر کاربران طبيعت نيز بايد نخست ظرفيت هاي بقاء در محيط هاي طبيعي را به دست آورند و پس از آن به يادگيري تکنيک هاي حرکت در خاک، سنگ، برف و يخ بپردازند. يكي از موارد حائز اهميت حفظ بقاء دركوهستان كيف كمك­هاي اوليه(يا كيت كمك هاي اوليه) و كيت بقاء مي باشد و از آنجا كه کيت بقاء با کيف کمک هاي اوليه تفاوت دارد. در اين مقاله كيت بقاء مورد بررسي قرار خواهد گرفت . 
  
مقدمه : 
با توجه به شرايط خاص و متفاوت كه در ورزش کوهنوردي حاكم است و همچنين حادثه خيز بودن بالقوه محيط کوهستان و عدم دسترسي به مراکز درماني، لازم است تمامي دوست داران اين ورزش دانسته­هاي خود را در مورد اين خطرات و نحوه جلوگيري از آنها و در مرحله بعد درمان صدمات ناشي از اينگونه حوادث افزايش دهند.از طرفي بايد گفت در برنامه هاي کوهنوردي علاوه بر وسايل کمک هاي اوليه، وجود يك کيف بقاء ضروري مي باشد،

کيت بقا (Adventure Kit) بر مبناي محيا کردن خودمان براي بدترين شرايط است. اين جعبه که از نام آن مشخص است براي مواقعي تهيه و در تمامي برنامه ها حمل مي شود که ادامه حيات ما به شکل جدي به خطر افتاده باشد.طراحي براي شرايط خاص و يا سخت چيزي نيست جز پيش بيني چيزي كه ممكن است اتفاق بيفتد و شما را در شرايط سخت قرار دهد و مرحله بندي كردن براي افزايش دادن شانس زنده ماندن. بنابراين ، طراحي به معناي آماده شدن است. آماده شدن . . . . . 

                                                                                                                                                                                                                                                             گزارش حادثه سقوط بهمن در اشترانکوه:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: گزارش رسمی حادثه بهمن اشترانکوه از زبان سایت رسمی هیئت کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان لرستان: 

متاسفانه در تاریخ 16 دی 1393 دو نفر از کوهنوردان الیگودرزی که قصد صعود به قله سن بران اشترانکوه را داشتند گرفتار بهمن شدند که در این حادثه  شادروان حمید ماهرویی جان خود را از دست داده و نفر دوم هم اکنون در بیمارستان ازنا بستری است. 

این دو نفر دیروز تا نزدیکیهای سنگ مثقال پیش رفته که بخاطر کولاک شدید مجبور به بازگشت شده که در حین برگشت دچار حادثه میگردند.نفر دوم آقای موسوی که در فاصله 10 متری از مرحوم ماهرویی بوده توانسته ا خود را از زیر بهمن بیرون بکشد،که از ناحیه دست دچار آسیب و یخزدگی گردیده است.

دیشب حدود ساعت 21 که خبر این حادثه رسید تیم امداد هیات کوهنوردی الیگودرز سریعا آماده و ساعت 21.30 عازم منطقه گردید.اسامی نفرات تیم امداد: مجید نعمت اللهی-امان جوکار-محسن رضایی-رسول مرادی-حسن زارعی-مازیار گودرزی-یحیی میرشاکی

اخبار تکمیلی متعاقبا اعلام خواهد شد.

شادروان حمید ماهروئی --سال گذشته در برنامه یادبود مرحوم لونی 

ادامه مطلب . . . .  ح                                                                                                                     گرامپون؛ عاملی برای سلامت کوهنوردان حرفه ای:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: یخ‌شکن یا کرامپون قابی فلزی است که در زیر خود دارای تیغه‌های فلزی نوک تیز می‌باشد. این تیغه‌ها با فرو رفتن در یخ و برف مانع سر خوردن فرد می‌شوند. مدل‌های اولیه کرامپون که دارای ده تیغه بودند در سال ۱۹۳۰ جای خود را به کرامپون‌هایی با دو تیغه اضافی در جلو دادند که به کرامپون‌های دوازده تیغه‌ای معروف هستند.

تیغه‌های جلوی کرامپون نیاز به کندن جای پا را حذف کردند و به فرد اجازه گام برداشتن بر روی سطح شیب‌دار برفی و یخی را می‌دهند. کرامپون‌های حاضر که جهت فعالیت‌های عمومی کوهنوردی طراحی شده‌اند هم دوازده تیغه و هم مدل‌های سبک‌تر ده تیغه هستند ولی همه آن‌ها دارای تیغه‌های جلویی هستند.

 ارزيابي قابلييت هاي كوهنوردي:

                                                                                                                                                                                                                                                                زمستان فصل لذت كوهنوردان:

 

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: انسان در طول تاريخ همواره با طبيعت در ستيز و مبارزه بوده است. هر زمان كه با فروتني و تواضع در مقابل سر سختي كوهستان و طبيعت كرنش نشان داده، با كاميابي و پيروزي همراه بوده و چنانچه ناآگاهانه و با سماجت نسبت به واكنش قله و شرايط نا پايدار پافشاري كرده است متاسفانه با شكست و ناكامي و فرجامي تلخ روبرو بوده است.

اكثر كوهنوردان تمرين و آزمون شرايط سخت را در فصول مختلف سال به عنوان پيش نياز برنامه هاي حرفه اي لازم و ضروري مي دانند. تمرين و ممارست با طبيعت، كوه و صخره گاهي انسان را در آزموني سخت و جانفرسا مواجه نموده و در پي آن تجارب گران سنگي بجا مي ماند. طبيعت و كوهستان با تمام زيبايي هاي خود گاها با انسان جنگ و نبرد دوستانه دارد.

اين دو در آزموني سخت و نا برابر همديگر را محك زده و دعوت به مبارزه مي كنند. انسان با تمام توانايي هاي جسمي و بكار گيري از تجهيزات مدرن در رويارويي با شرايط سخت و صلابت قله و نيز تلاش براي زنده ماندن با هدف برد برد با طبيعت مبارزه مي كند. در اين عرصه نبرد همواره پيروزي از آن ما نيست بلكه در زمان و فرصت بسياراندكي اراده و خشم طبيعت انسان را مغلوب و ناگزير به بازگشت مي كند. به همين دليل بخش بزرگي از كوهنوردان با شروع فصل زمستان و با صعود به قلل مرتفع كوهنوردي را با جديت پيگيري مي كنند.

 

در اين فصل وجود برف و سرما و شرايط سخت جهت آزمون و محك زدن  لوازم و تجهيزات فني و پوشاك زمستاني و از سويي ديدن مناظر زيبا و هيجانات در اين فصل لذت بخش و به انسان اعتماد به نفس مي دهد. يكي از خصوصيات ذاتي انسان علاقه مندي به  تمرين و رويارويي با  شرايط دشوار و هيجانات در ورزش كوهنوردي مي باشد و از فراز و نشيب اين پيامدها لذت برده و با ممارست و زيستن مسالمت آميز با كوهستان اراده خود را محك زده و در آغوش پر مهر طبيعت بر بلنداي قله مي ايستند ولي انسان  همواره پيروز ميدان  نيست و گاها با شكست و ناكامي و حسرت رسيدن به  قله صعود را متوقف و با فروتني و تواضع نسبت به اقتدار و صلابت قله و طبيعت راه باز گشت را در پيش مي گيرد.

از ويژگي صعود هاي زمستاني، تشخيص و مسير يابي ايمن از خطر ريزش بهمن و رسيدن به قله و نيز برگشت از صعود مي باشد بي ترديد اغلب مسيرهاي شناخته شده و تابستاني براي رسيدن به قله مناسب فصل زمستان نبوده و بدليل وجود برف، بخش هاي زيادي از عوارض طبيعي در مسيرها قابل رويت نمي باشد. از اين رو شكاف ها و چاله هاي برفي از ديده پنهان بوده و براي گام برداري و تردد نيازمند تدبير و مسيريابي درست مي باشد. لذا شناخت منطقه مورد نظر، داشتن تجارب صعود زمستاني، شناسايي مسيرهاي پيش بيني شده، لوازم و تجهيزات مناسب فصل، بايد با برنامه ريزي و پيش بيني موارد ذكر شده زمان بندي بيشتري را براي برنامه و صعود در نظر گرفت. هر چند كه اين قشر از كوهنوردان در زمستان كوهنوردي را با جديت دنبال مي كنند ولي وجود شرايط دشوار و خطرساز در اين فصل نيازمند آمادگي جسماني و تجهيزات مناسب فصل داشتن تدبير و زيركي هوشمندانه براي اجراي برنامه ها زمستاني لازم وضروري مي باشد.

 

در اين فصل بدليل شرايط جوي ناپايدار و خطر ريزش بهمن و شناخت مسيرهاي فرعي و ايمن، كوتاه بودن روزها و رعايت قانون 14 كه لازم است در اين فصل صعود به قله و بخش اعظم برنامه تا ساعت 14 به اتمام رسيده باشد. خطر جاده ها و راه هاي ارتباطي، مجهز بودن تجهيزات زمستاني و همچنين داشتن تغذيه مناسب فصل همگي از نكات و مواردي است كه كوهنوردان بايد با درايت و توجه بيشتر به موارد ذكر شده از بروز خطرات احتمالي غافل نباشند كوچكترين سهل انگاري و چشم پوشي از موارد ذكر شده منجر به حوادث ناگوار مي شود كه پيامد آن جبران ناپذير خواهد بود. شرايط جوي ناپايدار در زمستان قابل پيش بيني نبوده و جهت اطمينان و پيشگيري از حوادث و خطرات احتمالي بايد از مسيرهاي صعب العبور اجتناب كرد و با اطمينان از توانمندي و تركيب اعضاي تيم برنامه را سازماندهي و براي دوري جستن از مسيرهاي بهمن خيز لازم است از راه هاي فرعي و ايمني عبور نماييم.

 

 با نتيجه گيري از مطلب فوق لازم است سرپرستان و مربيان با تجربه در اين فصل با جديت در برگزاري برنامه هاي كوهنوردي زمستاني حضور و مشاركت جدي داشته باشند و با داشتن اطلاعات موثق از شرايط و سختي برنامه و محل مورد نظر ضمن رعايت نكات ايمني اين فصل را كه فرصت مناسبي براي اجراي تمرينات سخت و آمادگي جسماني مي باشد براي ورزشكاران كوهنورد مهيا نمايند .

با تشكر از آقاي فرجي پور بابت نگارش اين مقاله - برداشت از وبلاگ گروه سایپا - انجمن پزشکی کوهستان ایران

برچسب‌ها: توصیه های ایمنی در کوهنوردی

+ نوشته شده توسط دکتر حمید مساعدیان در پنجشنبه ششم آذر 1393                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   راهنمای صحیح پایین آمدن از کوه:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: اگر پیش از حرکت و به خصوص در هنگام پایین آمدن از کوه و در طی مسیر، پاره ای احتیاط های مقدماتی رعایت شود می توان از بروز بسیاری از پیشامدهای خطرناک در کوه پیشگیری کرد. توصیه های مهم : موقع پایین آمدن از کوه، گام هایتان را کوتاه و کنترل شده بردارید تا کمترین تاثیر را بر محیط بگذارید.قدم های برداشته شده در سرازیری باید متعادل تر از قدم هایی باشد که تنها تحت تاثیر قوه ی جاذبه و بی اختیار برداشته می شود.

گام های متعادل از بروز خستگی زود رس جلوگیری کرده و انرژی شما را حفظ می نماید.در این نوع حرکت هیچ وقت نباید پای را بر زمین سابید یا استخوان ها و عضلات را بی جهت به حرکت در آورد.حفظ تعادل باید بصورتی عملی شود که در صورت احساس سستی زمین در زیر پا بلافاصله خود را به عقب کشیده و حرکات بعدی بدن را تحت کنترل قرار دهید. موقع کوهپیمایی و به خصوص هنگام پایین آمدن از کوه ، آرام و راحت حرکت کنید و مرحله به مرحله استراحت کرده و از مواد غذایی کالری زا برای تجدید قوا و انرژی کمک بگیرید.هنگام فرود از کوه ، استراحت را فراموش نکنید، زیرا در پایین آمدن به زانوها بیشتر فشار وارد می شود.

به استراحت در سرازیری به همان اندازه استراحت در بالا رفتن از کوه اهمیت دهید.هنگام فرود آرام ،از قرار دادن دست ها در جیب جدا خودداری کنید.در شیب های تند به صورت زیگزاگ حرکت کنیدتا شیب مسیر شکسته شود. هنگام شن اسکی و فرود از سنگ ریزه ها، بدن را به عقب متمایل کنید و مواظب پرتگاهها و موانع باشید.سعی کنید از ریزش سنگ به پایین خودداری کنید و قبل از گرفتن آنها به عنوان تکیه گاه از محکمی آنها مطمئن شوید.در صورت ریزش سنگ، دیگران را با فریاد"سنگ" مطلع نمایید.هر چند پایین رفتن از مسیر های شن اسکی می تواند لذت بخش باشد ولی تکه های سنگ و شن ممکن است وارد کفش شما شده و در ادامه مسیر برای پاهای شما مشکل ایجاد کنند.از مسیر های شن اسکی حتی در تابستان هم کمتر استفاده کنید.

هنگام پایین آمدن از کوه، از چوبدست یا باتوم جهت کاهش فشار روی زانوها و حفظ تعادل استفاده کنید.سعی کنید قدم ها را با مکث بردارید و در شیب های تند روی هر پا اندکی استراحت نمایید.در سرازیری ها از تمام سطح پا استفاده کنید و از حرکت با بغل پاها خود داری کنید.پاها را روی زمین نکشید، بلکه اندکی از زمین بلند کرده و دست ها را برای حفظ تعادل،آزاد نگه دارید. هنگام فرود وزن شما و کوله پشتی به شدت روی ران، زانو و به طور کل پاها وارد می شود.انگشتان جمع شده و تکان های گوناگون بدن به بالای ستون مهره ها حرکت کرده و همه بدن را تکان می دهد.

بندهای شانه کوله پشتی خود را محکم کنید، زیرا اگر کوله پشتی مدام جا بجا شود تعادلتان بهم می خورد.از دویدن در سرازیری ها جدا" خودداری کنید.این کار آسیب جبران ناپذیری به مفاصل و استخوان های پایتان وارد می سازد. در شیب های تند، آرام و سنگین قدم بگذارید.عضلات پایتان را شل نکنید. بهترین راه برای پایین آمدن آن است که زانو ها را کمی خم کنید و کمر را صاف نگه دارید(راه رفتن میمون وار). مراقب شیب های علفزار خیس باشید، زیرا بسیار لغزنده است.

چنانچه با شیب تند صخره ای درگیر شدید و مجبور هستید در یک ردیف حرکت نمایید باید فاصله را آنقدر کم کنید که چنانچه سنگی از جای اصلی خودش جدا شد فاصله افراد آنقدر نباشد که سنگ شتاب بگیرد. هنگام حرکت در سرازیری کوه، داخل پوتین، جوراب ضخیم و نرم دیگری پوشیده و با بستن محکم بند کفش از حرکت اضافی پا در پوتین جلوگیری کنید.موقع پایین آمدن از کوه است که خراش های پوستی ایجاد می شود و مفصل زانوها جا بجا شده و مچ پا می چرخد، از این رو سرعت در سرازیری نباید خیلی بیشتر از سرعت در سربالایی باشد.چنانچه هنگام پایین آمدن از کوه، کفش پنجه پایتان را می زند، توقف کنید و بند کفش خود را محکم کنید.

کوهپیمایی در شرایط زمستانی تفاوت های زیادی با کوهپیمایی در فصل های دیگر دارد، چراکه کوهنورد با مشکلات گوناگونی در هنگام صعود و فرود از کوه مواجه می شود. مثلا باید از حرکت روی مسیر های بهمن گیر خودداری کنید.هنگامی که از بین دیواره های یک دره عبور می کنید، از مسیر های مابین درختان مسیر بهمن گیر حرکت کنید.در پایین آمدن از سطح های برفی با شیب زیاد،چنانچه شخص نتوانست پشت به شیب پایین بیاید،باید فورا" چرخیده و رو به شیب با کوبیدن پاشنه کفش به برف و درست کردن جا پا و تکیه بر روی دست ها پایین بیاید. در جاهایی با شیب کم و بدون خطر می توان با کف کفش به طرف پایین لیز خورده و پایین آمد.

سرعت این حرکت را می توان با بالا آوردن نوک کفش ها و کم و زیاد کردن فشار پاشنه ها تنظیم کرد.در صورت لیز خوردن در سطح پر شیب برفی باید فورا" به طرف سطح شیب دار برگشته و با دست ها به سطح تکیه کرد و نوک کفش ها را با کمی فاصله از هم به سطح برف فشار آورد. برای این کار باید سر و گردن و بالا تنه را از سطح برف دور نگه داشته تا نوک کفش ها بهتر به برف گیر کنند.برای انجام بهتر این کار تمرکز ضروری است.

 

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: انسان در طول تاريخ همواره با طبيعت در ستيز و مبارزه بوده است. هر زمان كه با فروتني و تواضع در مقابل سر سختي كوهستان و طبيعت كرنش نشان داده، با كاميابي و پيروزي همراه بوده و چنانچه ناآگاهانه و با سماجت نسبت به واكنش قله و شرايط نا پايدار پافشاري كرده است متاسفانه با شكست و ناكامي و فرجامي تلخ روبرو بوده است.

اكثر كوهنوردان تمرين و آزمون شرايط سخت را در فصول مختلف سال به عنوان پيش نياز برنامه هاي حرفه اي لازم و ضروري مي دانند. تمرين و ممارست با طبيعت، كوه و صخره گاهي انسان را در آزموني سخت و جانفرسا مواجه نموده و در پي آن تجارب گران سنگي بجا مي ماند. طبيعت و كوهستان با تمام زيبايي هاي خود گاها با انسان جنگ و نبرد دوستانه دارد.

اين دو در آزموني سخت و نا برابر همديگر را محك زده و دعوت به مبارزه مي كنند. انسان با تمام توانايي هاي جسمي و بكار گيري از تجهيزات مدرن در رويارويي با شرايط سخت و صلابت قله و نيز تلاش براي زنده ماندن با هدف برد برد با طبيعت مبارزه مي كند. در اين عرصه نبرد همواره پيروزي از آن ما نيست بلكه در زمان و فرصت بسياراندكي اراده و خشم طبيعت انسان را مغلوب و ناگزير به بازگشت مي كند. به همين دليل بخش بزرگي از كوهنوردان با شروع فصل زمستان و با صعود به قلل مرتفع كوهنوردي را با جديت پيگيري مي كنند.

 

در اين فصل وجود برف و سرما و شرايط سخت جهت آزمون و محك زدن  لوازم و تجهيزات فني و پوشاك زمستاني و از سويي ديدن مناظر زيبا و هيجانات در اين فصل لذت بخش و به انسان اعتماد به نفس مي دهد. يكي از خصوصيات ذاتي انسان علاقه مندي به  تمرين و رويارويي با  شرايط دشوار و هيجانات در ورزش كوهنوردي مي باشد و از فراز و نشيب اين پيامدها لذت برده و با ممارست و زيستن مسالمت آميز با كوهستان اراده خود را محك زده و در آغوش پر مهر طبيعت بر بلنداي قله مي ايستند ولي انسان  همواره پيروز ميدان  نيست و گاها با شكست و ناكامي و حسرت رسيدن به  قله صعود را متوقف و با فروتني و تواضع نسبت به اقتدار و صلابت قله و طبيعت راه باز گشت را در پيش مي گيرد.

از ويژگي صعود هاي زمستاني، تشخيص و مسير يابي ايمن از خطر ريزش بهمن و رسيدن به قله و نيز برگشت از صعود مي باشد بي ترديد اغلب مسيرهاي شناخته شده و تابستاني براي رسيدن به قله مناسب فصل زمستان نبوده و بدليل وجود برف، بخش هاي زيادي از عوارض طبيعي در مسيرها قابل رويت نمي باشد. از اين رو شكاف ها و چاله هاي برفي از ديده پنهان بوده و براي گام برداري و تردد نيازمند تدبير و مسيريابي درست مي باشد. لذا شناخت منطقه مورد نظر، داشتن تجارب صعود زمستاني، شناسايي مسيرهاي پيش بيني شده، لوازم و تجهيزات مناسب فصل، بايد با برنامه ريزي و پيش بيني موارد ذكر شده زمان بندي بيشتري را براي برنامه و صعود در نظر گرفت. هر چند كه اين قشر از كوهنوردان در زمستان كوهنوردي را با جديت دنبال مي كنند ولي وجود شرايط دشوار و خطرساز در اين فصل نيازمند آمادگي جسماني و تجهيزات مناسب فصل داشتن تدبير و زيركي هوشمندانه براي اجراي برنامه ها زمستاني لازم وضروري مي باشد.

 

در اين فصل بدليل شرايط جوي ناپايدار و خطر ريزش بهمن و شناخت مسيرهاي فرعي و ايمن، كوتاه بودن روزها و رعايت قانون 14 كه لازم است در اين فصل صعود به قله و بخش اعظم برنامه تا ساعت 14 به اتمام رسيده باشد. خطر جاده ها و راه هاي ارتباطي، مجهز بودن تجهيزات زمستاني و همچنين داشتن تغذيه مناسب فصل همگي از نكات و مواردي است كه كوهنوردان بايد با درايت و توجه بيشتر به موارد ذكر شده از بروز خطرات احتمالي غافل نباشند كوچكترين سهل انگاري و چشم پوشي از موارد ذكر شده منجر به حوادث ناگوار مي شود كه پيامد آن جبران ناپذير خواهد بود. شرايط جوي ناپايدار در زمستان قابل پيش بيني نبوده و جهت اطمينان و پيشگيري از حوادث و خطرات احتمالي بايد از مسيرهاي صعب العبور اجتناب كرد و با اطمينان از توانمندي و تركيب اعضاي تيم برنامه را سازماندهي و براي دوري جستن از مسيرهاي بهمن خيز لازم است از راه هاي فرعي و ايمني عبور نماييم.

 

 با نتيجه گيري از مطلب فوق لازم است سرپرستان و مربيان با تجربه در اين فصل با جديت در برگزاري برنامه هاي كوهنوردي زمستاني حضور و مشاركت جدي داشته باشند و با داشتن اطلاعات موثق از شرايط و سختي برنامه و محل مورد نظر ضمن رعايت نكات ايمني اين فصل را كه فرصت مناسبي براي اجراي تمرينات سخت و آمادگي جسماني مي باشد براي ورزشكاران كوهنورد مهيا نمايند .

با تشكر از آقاي فرجي پور بابت نگارش اين مقاله - برداشت از وبلاگ گروه سایپا - انجمن پزشکی کوهستان ایران

برچسب‌ها: توصیه های ایمنی در کوهنوردی

•                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                روز پنجشنبه ساعت 10/5 شب مورخ1392/02/25با خانم فرح و حسین و ابراهیم حرکت از میدان دربند بسمت  قله توچال  شروع کردیم.پس                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                گذشتن از کافه هاو قهوخانه ها کم کم مسیر تاریک تاریکتر می شد و  فقط نورستارها و ماه بازیبای خاص اش تاریکی ر ابا شب مهتابیش روشن                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              کرده بود. و آواز دل انگیز بلبلهاو صدای آبشارها سکوت شبانه را درهم می شکست و خودمان را در آغوش با صفای طبیعت میا فتیم و در ساعت 1                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               به پناهگاه شیرپلاه رسیدیم وهر چقدر در زدیم در را باز نکردن و نکردن غیر از ما چندنفر بچه های کوهنورد خا نم وآقا بودندو آنها مجبور شدند به                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     پایین بر گردند. ما بعدازپرکردن بطریها از آب و کمی استراحت سا عت2 به سمت پناگاه امیری حرکت کردیم کم کم هوا سردو سردتر می شد و زوز                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  باد سرما را شدید تر می کرد.سا عت 4/5 بود به پناگاه امیری رسیدیم  از آدم پر بود حتی از ترس سرما داخل چا در زده  بودن بلافاصله چای                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   گذاشتیم پس از آن املت راگرم کردیم وهرکی بیدار می شد یه لقمه املت می دادیم.پس از چند ساعت استراحت 9 صبح به سمت قله توچال                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   حرکت کردیم و پس گذاشتن 7 یال ساعت 11.5 به قله توچال رسیدم هوا آفتابی وزیبا صبحگاهی با صدای شادی صدها کوهنورد روز با نشا طی با                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              دیدن دماوندرا می سا خت.بعد از عکس گرفتن به هتل توچال رفتیم واز آنجا به ایستگاه 5 توچال وسپس 3/5 بعد ازظهربه پناهگاه پلنگ چال                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           آمدیم  و وحید هم منتظر مابود. از دیدن ما خوشحال شد وبعد از احوال پرسی و دیدن دیگر بچه ها نهار خوردیم وسا عت 8/5 شب به درکه                                                                                                                                                                                                                    رسیدیم صعود مو فق وبا نشا طی بود جای بقیه بچه ها واقعا خالی بود..

عععععjj                                                                                                           

 علم‌کوه نام کوهی با ارتفاع قله ۴۸۵۰ متر است که در منطقه تخت سلیمان، استان مازندران واقع شده‌است. قله علم کوه پس از دماوند دومین قله مرتفع ایران به شمار می‌رود. بیشتر شهرت این قله به خاطر دیواره‌ایست که دردامنه شمالی آن واقع است و دارای فنی‌ترین و سخت‌ترین مسیرهای سنگنوردی و دیواره‌نوردی در ایران است. ایندیواره در ایران، جایگاهی مانند کی۲ در جهان را داراست.

 موقعیت جغرافیایی

رودبارک و کلاردشت نزدیکترین شهرها به این منطقه در استان مازندران هستند. پراچان و طالقان نزدیکترین شهرها به این منطقه در استان تهران هستند. از جبهه شمالی این کوه مشرف به کلاردشت و در جبهه جنوبی نیز این کوه مشرف به طالقان است.

مسيرهاي صعود:
منطقه تخت سلیمان ( علم کوه ) واقع در مرکز سلسله جبال البرز و رشته کوه های تخت سلیمان قرار گرفته و قسمت بزرگی از آن تحت عنوان البرز غربی محسوب می گردد این ناحیه بزرگ کوهستانی با داشتن حدود تقریبی 200 قله بالای 4000 متر از شمال به سواحل دریای مازندران و از غرب به دره رودخاه کرج چالوس از شرق به منطقه الموت و سه هزار و از جنوب به منطقه طالقان محدود می گردد. یخچال‌ها، برفچال‌ها و دیواره‌های این منطقه از جلمه مشهورترین ارتفاعات ایران و آشنا برای کوهنوردان خارجی است. این منطقه از شمال به شهرهای چالوس، سلمانشهر، تنکابن و مناطق جنگلی، از جناح شرقی محاط به دره رودخانه چالوس و از جناح غربی محدود به دره بزرگ سه هزار و بالاخره از جنوب و جنوب غربی به دره‌های طالقان و الموت منتهی می‌گردد.

دیواره علم‌کوه

در جبهه شمالی این قله دیواره‌ای به طول ۶۵۰ متر وجود دارد که یکی از زیباترین و مشکل ترین دیواره‌های دنیا به شمار می‌رود. منطقه علم کوه دارای ۴۷ قله بالای ۴۰۰۰متر است که به «آلپ ایران» نیز معروف است. بر روی دیواره علم کوه مسیرهای متعددی باز شده که می‌توان به مسیر ۴۸ و ۵۲ لهستان، گرده آلمانیها، هاری رست و... اشاره کرد.

پرافتخارترین صعودها

سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ را می‌توان اوج تحول دیواره نوردی ایران نامید. در این سال‌ها بود که بزرگانی چون زنده یادحسین طالبی مقدم و دیگر کوهنوردان همدانی توانستند رکوردهای صعود دیواره را به طرز بسیار چشمگیری پایین آورده و نهایتاً رکورد عجیب و دست نیافتنی ۳ مسیر در یک روز را به یادگار بگذارند. از دیگر شاهکارهای صعود این دیواره , باز کردن مسیر همدانی‌ها ۶۷ در ۶ ساعت توسط حسین طالبی مقدم است. همچنین صعود سلو حسن نجاریان در سال ۱۳۷۳ از مسیر هاری روست.

موقعیت جغرافیایی:
رودبارک و کلاردشت نزدیکترین شهرها به این منطقه در استان مازندران هستند. جبهه جنوبی نیز این کوه مشرف به طالقان است.
 

دیواره علم‌کوه:
در جبهه شمالی این قله دیواره‌ای به طول ۶۵۰ متر وجود دارد که یکی از زیباترین و مشکل ترین دیواره‌های دنیا به شمار می‌رود. منطقه علم کوه دارای ۴۷ قله بالای ۴۰۰۰ متر است که به آلپ ایران نیز معروف است. بر روی دیواره علم کوه مسیرهای متعددی باز شده که می‌توان به مسیر  لهستان، گرده آلمانیها، هاری رست و... اشاره کرد.
 

پرافتخارترین صعودها:
سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ را می‌توان اوج تحول دیواره نوردی ایران نامید. در این سال‌ها بود که بزرگانی چون زنده یاد حسین طالبی مقدم و دیگر کوهنوردان همدانی توانستند رکوردهای صعود دیواره را به طرز بسیار چشمگیری پایین آورده و نهایتاً رکورد عجیب و دست نیافتنی ۳ مسیر در یک روز را به یادگار بگذارند. از دیگر شاهکارهای صعود این دیواره , باز کردن مسیر همدانی‌ها در ۶ ساعت توسط حسین طالبی مقدم است. همچنین صعود سلو حسن نجاریان در سال ۱۳۷۳ از مسیر هاری رست.                                                                                                                                                                                                                                                                                              منبع :فهرست مرجع و بانک جامع اطلاعات کوهنوردی، طبیعت گردی و گردشگری ایران

                                                                                                                                                       معر فی قله :

قله دماوند به ارتفاع 5671 متر، بعنوان بام ایران و با شهرتی جهانی یکی از منحصر بفرد ترین جاذبه های طبیعی ایران بشمار می رود. کوه دماوند در ۹۰ کیلومتری شمال شرقی تهران و ۷۵ کیلومتری جنوب غربی شهر آمل در البرز مرکزی و بخش لاریجان قرار دارد و جاده توریستی هراز که تهران را به مازندران متصل می سازد از نزدیکی آن عبور می کند . در عین حال دماوند بعنوان بلندترین قله مخروطی جهان با کمتر از سه هزار نفر صعود کننده خارجی کم‌گذرترین قله مخروطی جهان به‌شمار می‌رود. این در حالی است که از رقیب آن یعنی فوجی یاما در ژاپن با 3776 متر ارتفاع سالانه 300 هزار گردشگر خارجی بازدید میکنند.
آخرین فعالیت آتشفشانی دماوند به چند هزار سال پیش برمیگردد. اکنون آتشفشان دماوند در مرحلۀ نیمه فعال به سر می برد. وجود چشمه های گوگردی و آب گرم که در جنوب شرقی کوه قرار دارند و همچنین فوران گازهای گوگردی، نشانه هایی از این فعالیت می باشند.

نشانه های فعالیت های آتشفشانی کوه دماوند، در 500متر انتهایی قلۀ آن و در جبهه جنوبی دیده می شود که این محل به تپه گوگردی یا دودکوه معروف است. بزرگترین حفره ای که گاز گوگرد از آن خارج می شود، در بالای تپه گوگردی و در نزدیکی قله و دهانۀ آتشفشان قرار دارد که بخار گوگرد مانند ستونی بزرگ، از حفره ای با فشار زیاد به بیرون رانده می شود و تا ارتفاع چند متر به بالا می رود. این ستون بخار از دامنه های دماوند نیز قابل مشاهده است.

دماوند بلند ترین کوه ایران و خاورمیانه و همچنین بلندترین قله ی آتشفشانی آسیاست دماوند همچنین بلندترین شیب را در بین قله های آتشفشانی دنیا دارد که این کوه را در رده ی دوازدهم بلندترین قله های دنیا از نظر ارتفاع نسبی قرار میدهد.

تاریخچه ی اولین صعود  :

از آثار و کتب تاریخی بجا مانده اینطور برمی آید که در زمان‌های قدیم عده‌ای خود را به قله دماوند رسانیده بودند. اما اولین صعود مکتوب و موفقیت ‌آمیز به قله. دماوند توسط اروپائیان در سال ۱۸۳۷ و شخص تیلر تامسن صورت گرفته ‌است. همچنین نخستین صعود مستند ایرانی به این قله، به سال ۱۸۵۷ باز می‌گردد که تیم سرهنگ محمد صادق ‌خان قاجار ارتفاع آن را ۶۶۱۳ ذرع تعیین نمود.

مسیرهای صعود:
برای رسیدن به قله دماوند، مسیرهای مختلفی وجود دارند که شناخته‌ شده‌ترین آن‌ها این جبهه‌ها هستند:
جبهه شمالی؛ مسیر صعود این جبهه از میان دو یخچال سیوله (سمت راست) و دوبی سل (سمت چپ) صورت می‌گیرد.
جبهه شمال شرقی؛ پناهگاه تخت فریدون در این مسیر قرار دارد.
جبهه غربی؛ پناهگاه سیمرغ در این مسیر قرار دارد.
جبهه جنوبی؛ پلور، رینه (2100 متر)، گوسفندسرا (3000 متر)، بارگاه سوم (4200 متر) و آبشار یخی در این مسیر قرار می‌گیرند.
آسان‌ترین این مسیرها جبهه جنوبی و سخت‌ترین آنها جبهه شمالی است. در مسیر جنوبی، آبشاری وجود دارد که همه سال یخ ‌زده‌است و تنها در تابستان‌های بسیار گرم، جاری می‌شود که به همین دلیل به آن آبشار یخی گفته می‌شود. این آبشار با قرار داشتن در ارتفاع ۵۱۰۰ متری، از نظر ارتفاع از سطح دریا مرتفع‌ترین آب

دسترسی به منطقه :

از تهران که به جاده هراز رفتید پس از گذر از شهرهای بومهن، رودهن و آبعلی به دو راهی دماوند – فیروزکوه و آمل میرسید. مسیر مستقیم به سمت آمل را ادامه دهید. پس از پشت سر گذاشتن امام زاده هاشم و حدود 20 کیلومتر بعد از پلور ورودی شهر رینه در سمت چپ قرار دارد. از اینجا حدود 5 کیلومتر راه تا رینه در پیش دارید.
برای دسترسی به گوسفند سرا (مسجد صاحب الزمان) هم باید از جاده ای که به موازات جاده هراز، رینه را به پلور متصل میکند به سمت پلور حرکت کنید و پس از حدود 5 کیلومتر به جاده خاکی میرسید که تابلوی زرد با نوشته "منابع طبیعی دماوند" در ورودی آن دیده میشود. این جاده خاکی بطول 6-7 کیلومتر به گوسفند سرا میرسد که مبدا صعود کوهنوردان از جبهه جنوبی میباشد. از این جاده خاکی ماشینهای شاسی بلند، مینی بوس، نیسان و یا ون میتوانند عبور نمایند. از رینه به گوسفند سرا نیسان کرایه ای نیز موجود میباشد.شار خاورمیانه ‌است.                                                                                                                                صعود به کوه دماوند از طریق بسیاری از یال های آن امکان پذیر است. متداول ترین مسیرهای صعود و پناهگاه های آن عبارتند از:

 مسیر جنوبی

این مسیر از ساده ترین و قدیمی ترین مسیرهای دست یابی به قلۀ کوه دماوند است. دسترسی به مسیر جنوبی صعود، از طریق پلور و رینه امکان پذیر است. در نیمه های جادۀ آسفالتی متصل کنندۀ این دو نقطه به یکدیگر، مسیری خاکی و ناهموار به سمت شمال وجود دارد که با تابلویی کوچک مشخص شده است. این مسیر به گوسفندسرا و مسجد صاحب الزمان واقع در ارتفاع 3000 متری منتهی شده که مبدا صعود به قلۀ دماوند از مسیر جنوبی است. پس از آن، مسیر به سمت بارگاه سوم در ارتفاع 4150 متری ادامه می یابد. برای حمل بار در این فاصله می توان از چهارپایان استفاده کرد. پس از بارگاه سوم و ادامۀ مسیر از سمت چپ آبشار یخی، به تپه گوگردی می رسیم که حاصل آخرین فعالیت های آتشفشان دماوند است. گاز گوگرد از حفره های متعدد سنگ های گوگردی پراکنده در این ناحیه متصاعد شده و سبب سوزش چشم و گلو می شود. ادامۀ مسیر در یک شیب نسبتا تند به قله ختم می شود.

میانگین زمان لازم برای طی کردن فاصلۀ بارگاه اول تا بارگاه سوم 4 ساعت و از بارگاه سوم تا قله 6 ساعت می باشد.

قرارگاه رینه

این بنا که به مکان چای خوری موسوم بود، بعد از شهریور سال 1320 به صورت متروکه باقی مانده بود و سپس به فدراسیون کوهنوردی واگذار شد. این مکان به همت فدراسیون کوهنوردی کشور در سال 1348 به عنوان پناهگاه بازسازی شد. ساختمان اصلی آن در سال 1366 ساخته شده که مکانی است برای مستقر شدن صعود کنندگان از جبهۀ جنوبی. روانشادان علی و فرامرز فرامرزپور سال ها به عنوان مسئول این قرارگاه در راهنمایی کوهنوردان سراسر کشور به قلۀ دماوند سهم بسزایی ایفا نمودند.د ی

این پناهگاه و استراحتگاه در جنوب خیابان اصلی شهر، در ارتفاع 2080 متری قرار دارد. این مکان نخستین نقطۀ صعود از جنوب یا جنوب شرقی کوه است و گنجایش 30 نفر را دارد.پ ن

قرارگاه رینه

مسجد و گوسفندسرا

دومین مکان برای صعود به کوه دماوند از جبهۀ جنوب، ساختمان مسجد صاحب الزمان است. این مکان در ارتفاع 3050 متری قرار دارد و در نزدیکی گوسفندسرایی واقع شده. این مکان گنجایش 50 نفر را دارد ودارای نمازخانه، سرویس و محل استراحت کوهنوردان می باشد. فشار هوا 610 میلی متر جیوه است. این مسجد در سال 1371 ساخته شده است.

مسجد صاحب الزمان

بارگاه سوم

سومین پناهگاه در یال جنوبی دماوند، بارگاه سوم با ارتفاع 4150 متر است. بنای فلزی این پناهگاه در سال 1345 در ارتفاع 4150 متری ساخته شد که در زمان خود پناهگاهی مجهز به شمار می آمد. این پناهگاه به علت سقوط بهمن بزرگی در زمستان سال 1351 از بین رفت و دوباره یک سال پس از آن، یک بنای سنگی جایگزین آن شد.  گنجایش آن حداکثر برای 30 نفر است و در پیرامون آن مکان هایی برای چادر زدن وجود دارد. فشار هوا در بارگاه سوم 540 میلی متر جیوه است.

بارگاه سوم

مجتمع کوهنوردی دماوند

این پناهگاه 50 متر بالاتر از پناهگاه بارگاه سوم قرار دارد. کار ساخت این مجتمع از سال 1385 شروع شد و در 8 شهریور 1387 گشایش یافت. مساحت آن 460 مترمربع است و 200 نفر ظرفیت دارد. این بنا در ارتفاع 4200 متر ساخته شده است. امکانات آن  عبارت است از:

اتاق های کمک های اولیه، انبار کوله، انبار عمومی، غذاخوری، آشپزخانه، ظرفشویی کوهنوردان، اتاق مدیریت، اتاق خواب عمومی، اتاق خواب اختصاصی و سرویس بهداشتی عمومی.

مجتمع کوهنوردی دماوند

مسیر شمالی

برای صعود از این مسیر، پس از ادامۀ مسیر در جادۀ هراز به سمت شمال کشور و پس از عبور از گزنک و پشت سر گذاشتن تقریبا 7 کیلومتر از روستای بعدی، یعنی بایجان، به دوراهی روستای ناندل و دلارستاق در سمت چپ جادۀ اصلی می رسیم. وارد این مسیر خاکی شده و مسیر را تا رسیدن به روستای ناندل ادامه می دهیم.

مسیر شمالی از یال شمالی کوه دماوند واقع در دشت چم بن با شیبی ملایم و خاکی آغاز شده و در پی سینه کشی ملایم به جان پناه اول و در ادامه بر روی یال سیاه رنگی در میان صخره های سنگلاخی بزرگ و کوچک در فاصلۀ نزدیکی با یخچال دوبی سل، به جانپناه دوم می رسد. پس از آن، مسیر یال با قوسی به سمت شمال شرق مایل شده و از طریق صخره های آتشفشانی کوچک و بزرگ به مسیر شمال شرق متصل می شود و به قله می رسد. د ی

دسترسی به آب آشامیدنی در جبهۀ شمالی کمی مشکل تر از مسیرهای دیگر است و ممکن است برای تهیۀ آب، نیاز به ذوب کردن برف باشد.

خانۀ کوهنورد ناندل

خانۀ کوهنورد ناندل با مساحت حدود 50 مترمربع در روستای ناندل قرار دارد و در سال 1358 ساخته شد. ظرفیت آن بین 30 تا 40 نفر می باشد که دارای آب، برق، تلفن و امکانات رفاهی دیگر می باشد. از این مکان می توان به جبهۀ شمالی و شمال شرقی کوه دماوند و یال سرداغ دسترسی داشت.

 جانپناه های مسیر شمالی

در مسیر شمالی دو پناهگاه وجود دارد که به صورت فلزی ساخته شده اند. نخستین پناهگاه در ارتفاع 3850 متری قرار دارد که در سال 1360 ساخته شده و مجهز به دو طبقه تخت چوبی است و گنجایش 15 نفر را دارد. فشار هوا در این مکان 550 میلی متر جیوه است.

دومین پناهگاه در ارتفاع 4800 متری قرار دارد که بدون طبقه و تخت چوبی است و 15 نفر گنجایش دارد. فشار هوا در این پناهگاه 490 میلی متر جیوه است. پ ن

 مسیر  شمال شرقی

آغاز مسیر شمال شرقی، از روستای گزانه (گزنه) است. این مسیر در امتداد رودخانۀ تلخ رود و با عبور از میان باغ ها و مزارع در دشتی فراخ به چشمۀ اسپه می رسد. ادامۀ مسیر، در بالای تپه ای مرتفع در زیر قلۀ منار و روبروی درۀ یخار، به گوسفند سرا و چشمۀ معروف استله سر می رسد که مکان مناسبی برای شب مانی است. ادامۀ مسیر شیب تندی دارد که با زیکزاک های بلند پشت سر گذاشته می شود و پس از عبور از قلۀ منار به پناهگاه تخت فریدون متصل می شود. پس از ادامۀ مسیر در امتداد درۀ یخار به ارتفاع 5400 متری رسیده که با مسیر شمالی در این نقطه مشترک شده و به قله می رسد.د

پناهگاه تخت فریدون

پناهگاه تخت فریدون در کمرکش یال شمال شرقی و بر فراز خاک های زرد رنگ، در ارتفاع 4320 متری توسط گروهی از کوهنوردان دانشکدۀ فنی در سال 1355 ساخته شد که دارای طبقه های چوبی است. تمامی مصالح این بنا از سنگ است. این پناهگاه دو طبقه می باشد و آب مصرفی کوهنوردان از چشمۀ کوچکی در جناح شمالی آن تامین می شود. پناهگاه تخت فریدون گنجایش 25 نفر را دارد و در پیرامون آن امکان چادر زدن وجود دارد. این مسیر به سوی قله، پر از صخره، قلوه سنگ، برف و یخ است و دارای چشمه های زیادی است. فشار هوا در این نقطه 530 میلی متر جیوه است.

مسیر غربی

برای استفاده از مسیر غربی باید در جادۀ هراز از طریق پلور وارد جادۀ سد لار شده و از کنار تابلوی پناهگاه سیمرغ وارد جادۀ خاکی و ناهموار منتهی به پارکینگ در منطقۀ ورارو شویم. مسیر در سینه کش ملایم رودخانه ای کوچک به سمت پناهگاه سیمرغ ادامه می یابد. پس از پناهگاه سیمرغ با عبور از یخچال و از میان سنگلاخ ها و تکه سنگ ها و خاک های گوگرد، صعود را ادامه داده و با صعود از یک شیب تند سنگلاخی به قله می رسیم. ر د

قرارگاه پلور

قرارگاه پلور، در ارتفاع 2270 متری از سطح دریا، در زمین بزرگی واقع در ابتداری جادۀ سد لار، نرسیده به دوراهی رینه و به صورت سالن سوله با وسایل و تجهیزات مناسب ساخته شده است. این بنا شامل خوابگاه، سرویس های بهداشتی، دیوارۀ سنگ نوردی و پارکینگ است که توسط فدراسیون کوهنوردی کشور ساخته شده است.

قرارگاه پلور

پناهگاه سیمرغ

این پناهگاه در جبهۀ غربی دماوند و در ارتفاع 4200 متری قرار دارد. پناهگاه سیمرغ در سال 1372 از سنگ و آهن در دو طبقه و مساحت مفید 50 متر ساخته شده است و گنجایش 40 کوهنورد را دارد که دارای استحکام خوبی است. فشار هوا در پناهگاه سیمرغ 540 میلی متر جیوه است. پ ن 

پناهگاه سیمرغ

عکس ها :

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                برف کوری یا نورزدگی مشکلی برای کوهنوردان (snow blindness):

+ نوشته شده توسط دکتر حمید مساعدیان در چهارشنبه پنجم آذر 1393 و                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                اضافه وزن در کوهنوردان: 

 

وی در ادامه بیان داشت: علاوه بر اين کاهش وزن بيش از حد طبيعي در برخي رشته هاي ورزشي نظير ژيمناستيک، براي سلامتي فرد مُضر است و احتمال بروز آسيب به عملکرد ورزشي و حتي پيدايش اثرات روان شناختي را در پي دارد.                                                                                                                                                                                                                               کم آبی در برنامه های کوهنوردی را جدی بگیرید

ورزشکارانی که بیش از 2% از وزن بدن خود را از دست می دهند آنهائی هستند که قبل و ضمن مسابقه یا تمرین به اندازه کافی آب نمی آشامند. با آشامیدن آب قبل و ضمن تمرین یا مسابقه می توان از کمبود آب بدن جلوگیری نمود. اگر علائم کمبود آب به دلیل تعریق ظاهر گردد جایگزین کردن آن ممکن است ساعت ها به طول انجامد و در نتیجه اجرای حرکات نقصان می یابد .                                                                          تاثیر کوه نوردی در زیاد شدن میزان خون در عضلات:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: در موقع کوه نوردی مقدار خون موجود در عضلات بدن 20 برابر افزایش پیدا می کند و پر خون شدن عضلات باعث می شود که غذای بیشتری به عضلات برسد و عضلات قوی تر بشوند.

 تاثیر کوه نوردی در قوی تر شدن ریه ها :

 در حین کوه نوردی در ارتفاعات ، فشار هوا کمتر می شود و نیز میزان اکسیژن موجود در ترکیب هوا کاهش پیدا می کند . بدن برای جبران کمبود اکسیژن و برای رفع خستگی و تنگی نفس ، هورمونی به نام اریتروپویی را از طریق کلیه ها ترشح می کند ، که این هورمون وارد مغز استخوان می شود و مقدار خون سازی گلبولهای قرمز را افزایش می دهد . در نتیجه فعل و انفعالات فوق ، مقدار هموگلوبین خون از 14% به 20% افزایش پیدا می کند .

هماتوکریت از 44% به 60% می رسد و در نتیجه مقدار ظرفیت انتشاری و میزان ظرفیت تهویه ریه ها زیادتر می شود . افزایش ظرفیت تهویه ریه ها باعث می شود که به اصطلاح عامه ، نفس آدم زیاد شود و به همین علت یک کوه نورد در شرایط عادی دونده خوبی خواهد بود . بیشتر دوندگان المپیک که در 1500 متر و ماراتن مقام های بالا را کسب می کنند ، معمولاً برای آمادگی و تقویت ریه هایشان در ارتفاعات بالا کوه نوردی می نمایند .

 تاثیر کوه نوردی در جلوگیری از بیماری نقرس :

 بیماری نقرس در اثر رسوب گذاری کریستال های اسیداوریک در مفاصل بدن و تاندونهای عضلات ایجاد می شود . که باعث درد شدید مفاصل و زمین گیر شدن بیمار می گردد . ورزش کوه نوردی از ایجاد این رسوبات در مفاصل و تاندونها جلوگیری می نماید .

 تاثیر کوه نوردی در جلوگیری از بیماریهای قند خون ( دیابت ) :

 در موقع کوه نوردی ، متابولیسم ( سوخت و ساز ) مواد شناور در خون مانند قند ، کلسترول ، پروتئین ها و اسید اوریک به بهترین وجهی صورت می گیرد و در نتیجه سوخت و ساز کامل خون از ابتلا به بیماری قند نیز جلوگیری می کند .

تاثیر کوه نوردی در از بین رفتن چربی بدن :

 در موقع فعالیت ورزشی و بخصوص در کوه نوردی ، کالری مورد نیاز بدن به 3 برابر افزایش پیدا می کند. بدن برای تامین کالری مورد نیاز خود به اجبار چربی های ذخیره شده را می سوزاند و به مصرف می رساند ، از طرفی در موقع فعالیت ورزشی، انسان به شدت عرق می کند و مقداری از چربی های زیر پوست در اثر تعریق شسته و دفع می شوند.

 

رعایت نکات ایمنی برای کوهنوردان:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: کوهنوردی یکی از رشته های جذاب فعالیتهای ورزشی در طبیعت است و هر ساله بر علاقمندان آن افزوده می شود. با توجه به شرایط انجام این فعالیت ورزشی در طبیعت عواملی دخیل هستند که می تواند در سلامتی و ایمنی کوهنوردان تاثیر مستقیم داشته و از این ورزش یک فعالیت فیزیکی لذت بخش بسازد و رعایت نکردن اصول اولیه و علمی  آن می تواند باعث بروز حوادثی ناگوار گردد. در این مقاله نکاتی مرور می گردد که می تواند در لذت انجام این فعالییت ورزشی تاثیری به سزا داشته باشد:

 اقدامات پیش از حرکت
ـ سعی کنید در شرایط بدنی خوبی باشید: چند هفته پیش از اقامت در کوهستان از تغذیه مناسب استفاده کنید و به نرمش ها و ورزش های متناسب بپردازید.

ـ تجهیزات خود را بازدید کنید: کفش خوب برای راه پیمایی که کف آن لیز نخورد و پا را فشار ندهد و انگشتان پا به راحتی در آن حرکت کند و لباس های گرم پیش بینی کنید. یک بارانی و یک "ملافه مخصوص نجات"، پتوی پلاستیکی فلزی خیلی سبک (با وزن حدود ۶۰ گرم) که حرارت بدن را چند ساعت متعادل نگه می دارد، یک کیف کمک های اولیه، یک چاقو و یک تکه بند در داخل ساک قرار دهید.

ـ به اخبار هواشناسی (از طریق سازمان هواشناسی کشور یا مراجعه به سایت های هواشناسی) توجه کنید تا در اثر هوای نامساعد طی راه غافلگیر نشوید.

ـ تنها حرکت نکنید و حرکت و خط سیر خودتان را به شخصی که در محل اقامت تان باقی می ماند، اطلاع دهید.

● اقدامات حین حرکت
ـ مواظب شیب های علف دار خیس باشید که خیلی لغزنده است.

ـ زیاد تأخیر نکنید و در فکر مراجعت هم باشید، زیرا سرازیر شدن از کوه هم به اندازه بالا رفتن از آن پر زحمت است و اغلب حوادث هنگام پایین آمدن از کوه رخ می دهد.

ـ فکر کنید شما تنها در کوه نیستید و مراقب باشید سبب سقوط سنگ ها نشوید.

ـ مواظب هوا باشید. از رگبار بترسید و اگر وضع هوا تهدیدکننده شد، بلافاصله از راهی که آمده اید، برگردید.

ـ با استفاده از نزدیک ترین راه در فکر یافتن یک محل محفوظ برای حفاظت از ضربات صاعقه باشید.

● نکاتی درباره سرمازدگی
سرمازدگی هنگامی اتفاق می افتد که عضو در معرض سرمای مرطوب در هوای صفر درجه یا پایین تر قرار گیرد. این عارضه، با افت دمای بدن یکی نیست که طی آن درجه حرارت تمام بدن پایین می آید و با یخ زدگی شدید که یک بیماری دردناک و تاولی شکل و خارش دار است و اغلب در نتیجه تماس طولانی پوست با یک جسم سرد و مرطوب (محصولات یخ زده) ایجاد می شود، نباید اشتباه شود.

تظاهر سرمازدگی، با سفید شدن و احساس سوزن سوزن شدن پوست، خارش، سوزش و سپس بیحسی موضعی همراه است. آب محتوی در سلول ها به تدریج یخ می زند و فعالیت سلولی را مختل می کند و بعداً مرگ سلولی فرا می رسد، که همیشه فوری نیست بلکه ممکن است تا دو ماه بعد اتفاق بیفتد.

سرمازدگی ها کم و بیش وخیم اند، از تاول کوچک تا حالت شوک، که نیاز به کمک های حیاتی دارد و با مشاهده ظاهر آن هیچ کس نمی تواند اظهار نظر کند که آیا این عارضه به یک نکروز (سیاه شدن و مرگ عضو) منجر خواهد شد یا جوش خوردگی ساده زخم. اصولا سرمازدگی سه مرحله را طی می کند: خواب رفتگی (حس مورمور در انتهای اعضا)، سرمازدگی مشخص (بیحسی قسمت های یخ زده) و بالاخره گانگرن (که ممکن است متعاقب یک گرم شدن شدید اتفاق افتد) و با دردهای شدید همراه است.

● کارهایی که باید انجام داد
درمان ، بستگی به درجه پیشرفت و مرحله سرمازدگی دارد، ولی یک اصل غیرقابل تغییر باید رعایت شود: هیچ گاه نباید سرمازدگی را با مالش دادن یا قرار دادن فرد سرمازده در کنار وسیله گرمازا معالجه کرد.

● خواب رفتگی
اگر انتهای عضو شما به مورمور یا کرختی دچار شده است، بلافاصله اطراف آن را شل کنید (مثلاً در صورت ابتلای پا، کفش هایتان را درآورید)، پاها را به زمین بکوبید و دست ها را بهم مالش دهید تا وقتی که احساس کنید عضو شما به حال اول بازگشته است.

● چه باید کرد؟
به سرعت (طی چند ساعت) اعضای انتهایی شما در معرض خطر یخ زدن قرار می گیرد و به خصوص بی حس می شود. حتی گرفتن پوست با انبر هیچ دردی ایجاد نمی کند. برای گرم شدن، آن را مالش ندهید، حمام گرم ندهید و تا زمان رسیدن کمک و انتقال به بیمارستان، اعضای یخ زده را در قسمت هایی از بدن قرار دهید که حرارت بیشتری دارد، قرار دهید. ممکن است پس از گرم کردن نامناسب قسمت سرمازده، سیاه شدن عضو اتفاق افتد. در این صورت دردهای خیلی شدید و حتی حالت شوک بروز می کند. امدادگران اورژانس را به سرعت احضار کنید و تا انتظار رسیدن آنها، بیمار را که در پوششی پیچیده شده، دراز کنید. اگر هوشیار است، به او نوشابه های گرم و قنددار بنوشانید.

برداشت از هرابرز - انجمن پزشکی کوهستان ایران

چگونه آمادگی خود را در ورزش کوهنوردی افزایش دهیم؟

انجمن پزشکی کوهستان ایران: چون ورزش کوهنوردی مستقیما با سیستم قلب و عروق ورزشکار ارتباط دارد از این رو ما باید در وحله اول در بالا بردن استقامت قلب و عروق تلاش کنیم.

فعالیت هایی که هر هفته در کوه انجام می دهیم کافی نبوده بلکه باعث عواملی از قبیل تمرین زدگی، تحلیل عضلات، آسیب دیدگی، کوفتگی عضلات، گرفتگی عضلات ، آسیب های جزئی و کلی در قسمت کمر، زانو و مچ پا که شایع ترین آسیب ها در کوهنوردی است دچار شوند .

کوهنوردانی که می خواهند با بدنی آماده و به دور از آسیب دیدگی فعالیت مستمر داشته باشند :

۱- دویدن با شدت متوسط در دو تایم ده دقیقه ای در سالن یا هوای آزاد (هر هفته دو یا سه بار)

 ۲- دوچرخه سواری : یک روز در میان با ۵ یا ۶ کیلومتر راندن علاوه بر تقویت قلب و عروق باعث تقویت عضلات چهارسر ران ، کشاله ران ، ساق پا و عضلات پشتی می شود که همیشه عملکرد این عضلات در کوهنوردی محسوس است .

۳- شنا : چون برخی از افراد شنا را به صورت تفریح انجام می دهند باید با درنظر گرفتن زمان و یا مسافت باشد یعنی کوهنورد باید دو تایم ۷ دقیقه ای یا مثلا در مجموع بتواند در یک وعده شنا بیش از هزار متر را شنا کند .

بازگشت به حالت اولیه : این مسئله مهمی در ورزش بخصوص در ورزش های زمان بر می باشد که با انجام ریکاوری یا همان فعالیت هایی که باعث می شود که بدن به حالت اولیه برگردد .

فواید ریکاوری:

۱- بازگشت کل بدن به حالت اول.

۲- جلوگیری از آسیب های متعدد در بدن .

۳- ایجاد آرامش و تنظیم ضربان قلب .

۴- جلوگیری از انباشت اسید لاکتیک (که همان خام شدن و کوفتگی عضلات است که در بین کوهنوردان رایج است) در عضلات .

۵- آمادگی و سرحال نگه داشتن بدن برای صعود های بعدی.

فعالیت هایی که می توان با آن ریکاوری انجام داد :

۱- انجام کشش های آرام بعد از صعود .

۲- رفتن به سونا، جکورزی، راه رفتن در آب .

۳- پیگیری تمرینات دویدن با شدت کم .

۴- مصرف غذاهای پروتئینی برای جلوگیری از تحلیل عضلات .

۵- مصرف مایعات .

برگرفته از کوهستان سرد - و وبلاگ آسمانی - انجمن پزشکی کوهستان ایران

هم هوایی پیش از صعود به قله های مرتفع:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: سوال: "قصد دارم در بهار جاری به قله ی رینیر (4392 متر)[3] صعود کنم. معمولا هم هوایی چه مدت پایدار است؟ توصیه اتان چیست؟ آیا بایستی یک هفته قبلش قله ی آدامز (3742 متر)[4] را صعود کنم؟"

 پاسخ: "درباره ی تاثیر ارتفاع بر کوهنوردان و اسکی بازان، زیاد نوشته اند و حتی بیشتر از آن در مورد اهمیت سرعت مناسب صعود برای هم هوایی (که برای ارتفاع بالای 3000 متر تقریبا 300 متر در روز پیشنهاد می شود). اما توجه چندانی به روند عکس هم هوایی مخصوصا به ارتباط آن با انجام موفقیت آمیز صعود سریع به قله های دیگر، نشده است.

بنا به گفته ی لورنس آرمسترانگ در کتابش[7]، نرخ از بین رفتن سازگاری بدن با ارتفاع زیاد، در انسان های مختلف، متفاوت است؛ همان طور که پیش بینی این که چه کسی دچار بیماری ارتفاع می شود مشکل است، دانستن این که پس از فرود از ارتفاعات چه مدت حالت هم هوایی طول می کشد نیز دشوار است. 

اگر شما کمتر از یک یا دو روز در ارتفاعات متوسط باشید (ارتفاعاتی مانند رینیر یا بیکر (3285 متر) که کوهنوردان بعد از 24 ساعت به ارتفاع پایین بر می گردند) بدن شما زمان کافی برای هم هوایی مناسب نخواهد داشت. ترکیب خون بعد از دو هفته در معرض ارتفاع قرار گرفتن، با افزایش تولید گلبول های قرمز و هموگلوبین تغییر می کند و این در حالی است که بیشتر مردمی که که به ارتفاعات شمال غرب آمریکا صعود می کنند تنها سه یا چهار روز در معرض ارتفاع هستند.

 مطالعه ای که توسط آرمسترانگ انجام شده بیان می کند که حجم گلبول های قرمز در افرادی که در ارتفاعات بالا زندگی می کنند (مردمی که بیشتر زندگی اشان را در ارتفاع بالای 2000 متر سپری کرده اند) بعد از ده روز زندگی در سطح دریا کاهش می یابد. انسانی که زمان کمی حدود یک یا دو روز را در ارتفاع به سر می برد، حقیقتا زمان کافی برای تغییرات فیزیولوژیکی با تاثیر بلند مدت نخواهد داشت.

عموما پیشنهاد می شود که قبل از صعود به قله ی رینیر به ارتفاعاتی نظیر بیکر یا آدامز صعود کنید بنا به این دلایل:

1) ببینید در ارتفاعات بالا چه احساسی دارید؛

2) وقتی در فشار هوای کم ارتفاعات، احساس خفیف تهوع دارید چه غذایی با بدن شما سازگار است؛

3) وزن مشابه صعود اصلی و وسایل مناسب را همراه خود ببرید؛

4) اگر امکانش باشد صعود تیمی را با هم گروهی هایتان تمرین کنید. . . . . . .

انجمن پزشکی کوهستان ایران: کوه‌زدگی مشکلی است که نه تنها برای کوه‌نوردان، بلکه برای افرادی که به ارتفاعات سفر می‌کنند نیز مشکلاتی همچون خسته‌گی و سرگیجه ایجاد می‌کند. محققان تلاش می‌کنند تا بدون درمان بر این مشکلات غلبه کنند اما گاهی اوقات مصرف قرص اجتناب ناپذیر است.

 تحقیقات انجام شده در دانشگاه استمفوردبریج نشان داده است که بعضی از داروهای بدون نسخه می‌توانند مشکل ارتفاع زدگی را در ورزشکاران برطرف کنند. جزئیات این تحقیق در "‌تاریخچه پزشکی فوری" چاپ شده است.

 دکتر گرانت لیپمن می‌گوید که کوه‌زدگی با سر درد، خسته‌گی، سرگیجه، حالت تهوع و کم اشتهایی همراه است. تحقیقات اخیر وی سعی در این دارد تا راهی برای جلوگیری از این مشکل پیدا کند. ایبوپروفن داروی بدن نسخه ای است که برای جلوگیری از تورم و به عنوان مسکن استفاده می‌شود. ورزشکاران به دلیل ضد تورم بدون این دارو با آن آشنا هستند.

 در مطالعات دکتر لیپمن 86 مرد و زن ورزشکار مورد بررسی قرار گرفتند. کوه‌زدگی مشکل اساسی برای کوه نوردان است. کوه‌زدگی باعث ایجاد مشکلات طولانی مدت می‌شود و تورم مغزی نیز ایجاد می‌کند.

 لیپمن می‌گوید: ایبوپروفن راهی برای جلوگیری از کوه‌زدگی است و می‌تواند به ده ها میلیون نفر که هر ساله به ارتفاعات سفر می‌کنند کمک کند. افراد مورد بررسی در تحقیقات به ارتفاعات رفتند وهر روز میزان ایبوپروفن مصرف کردند، بررسی‌ها نشان داد که در 69 درصد موارد علائم کوه‌زدگی کاهش یافته است. هنوز کاملا مشخص نیست که چرا کوه زدگی ایجاد می‌شود، تنها دلیلی که برای آن مطرح است، کمبود هوا و اکسیژن کافی است.

 داروهایی برای کوه زدگی وجود دارند مانند دکستامتازون و استازولامید که عوارض زیادی دارند، دکستامتازون باعث بالا رفتن قند خون، هذیان‌گویی، افسردگی و بی‌خوابی می‌شود، استازولامید باعث ایجاد حالت تهوع، سرگیجه و خستگی می‌شود که بیشتر شبیه همان کوه زدگی است.

 لیپمن می‌گوید : ایبوپروفن دارویی است که راحت قابل دسترسی است. ایبوپروفن اگر شش ساعت قبل از صعود خورده شود، موثر خواهد بود، در حالی که استازولامید را باید از یک روز قبل مصرف کرد. البته مصرف بیش از حد ایبوپروفن نیز مناسب نیست زیرا باعث مشکلات گوارشی و کلیه می‌شود.

 هم هوایی در ارتفاع:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: شاید شما از آن دسته کوه نوردانی باشید که سالی چندبار پا بر دامنه ها می گذارید و البته در آن معدود دفعات نیز سعی دارید تا قله ای مرتفع در اطراف شهرتان را صعود نمائید.
شاید هم کوه نوردی حرفه ای باشید که هر چند سال یکبار به قلل مرتفع خارج از کشورتان صعودهایی را تدارک می بینید.
چیزی که در میان تمامی انسانها در صعود به قلل مرتفع مشترک است نیاز ی است که ایشان به تطابق با ارتفاع یا هم هوایی acclimatization دارند. در واقع هر انسانی که قصد صعود به ارتفاعی بیش از ارتفاع محل زیست خود را دارد نیاز است تا ابتدا خود را از لحاظ آمادگی جسمانی به حدی مطلوب برساند. بخشی از این افزایش آمادگی جسمانی تطابق با ارتفاع یا هم هوایی است.

در این مقاله سعی دارم تا الگوهای تجربی رایج و پر طرفدار هم هوایی در صعود به قلل مرتفع را تشریح نمایم. در این روند تنها از تجربیاتی بهره گرفته ام که طی چند سال و با شرکت در چند برنامه کوه نوردی حاصل شده, لذا وجود ایرادات علمی بر آن دور از ذهن نیست. همچنین تا حد امکان تلاش نموده ام تا به آسانترین و قابل فهمترین شکل ممکن مطلب را بیان نمایم. امیدوارم خواندن این مقاله برای آن دسته از دوستانی که تنها با امید به دارا بودن قدرت بالای بدنی به کوه میروند و البته ناکام باز می گردند پاسخی باشد بر ایرادات صعودشان . . . . .

 

تمرین در شرایط کمبود اکسیژن:

 

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: یکی از تمرین های موثر هیمالیانوردی ، تمرین کمبود اکسیژن (Hypoxic Training) نام دارد . می دانیم که علت اصلی آغاز روند هم هوایی ، کمبود اکسیژن در ارتفاعات است .  از سوی دیگر پژوهشها نشان داده اند که سیگاریها در مقایسه با دیگران ، گلبول های قرمز بیشتری دارند و در ارتفاع از هم هوایی نسبی برخوردارند. توجه به این دو موضوع ، موجب پیدایش تمرین های کمبود اکسیژن در میان هیمالیا نوردان گردید و این تمرین ها ، انقلابی در صعودهای بلند پدید آورد.

 

 

امروزه شاهد صعودهای بسیار سریعی در هیمالیا هستیم که با مفهوم سنتی هم هوایی ، به هیچ روی قابل توجیه نیست. یکی از عواملی که چنین صعودهای سریع و بی مقدمه ای را ممکن می سازد ، تمرین کمبود اکسیژن است که بخشی جدایی ناپذیر از تمرین های روزانه کوه نوردان برتر جهان گردیده است . البته این کوه نوردان دست به تمرین های نو ظهور و نا شناخته نمی زنند بلکه همان ورزش های کمکی مورد استفاده سایر کوه نوردان را به کار می گیرند که شامل دویدن ، شناکردن و دوچرخه سواری است . تنها تفاوت در  چگونگی تنفـس ضمن تمرین است :  در تمرین کمبود اکسیژن ،  کوه نورد بطور آگاهانه و هدفمــند طوری  نفس می کشد که بدنـش با کمبود اکسیژن ملایم و نامحسوسی رودررو گردد . مثلاً اگر از دویـدن به عنوان ورزش کمـکی بهره می گیرد ضمن  روندی بلند، سرعت تنفس خود را کم کم پایین می آورد به نحوی که اکسیژن دریافتی وی در ضمن تمرین ، همواره کمی پایینتر از میزان مورد نیاز بدنش باشد.

 

 

این کار را می توان به کمک گام شماری انجام داد. مثلاً کوه نوردی که معمولاً در هر چهار گام یک دم و بازدم انجام می دهد ، پس از شش ماه در هر شش گام و پس از یک سال در  هر هشت گام یک دم و بازدم صورت می دهد. با کاهش تدریجی اکسیژن دریافتی، بدن وی به کمبود اکسیژن واکنش نشان داده میزان هموگلوبین و تعدادگلبول های قرمز خون وی افزایش می یابد . این همان فرایندی است که پس از حضور در ارتفاعات رخ می دهد و کوه نورد را برای تحمل کمبود اکسیژن آماده می سازد. به کمک این گونه تمرین، می توان بدون حضور در ارتفاعات و صعودهای آمادگی ، خود را با کمبود اکسیژن سازگار و برای صعود سریع در هیمالیا آماده نمود. فراموش نکنیم که برنامه ریزی برای تمرین کمبود اکسیژن بسیار دقیق ، حساس و پیچیده بوده نیاز به آگاهی کامل از سازوکار این گونه تمرینها و برنامه ریزی دقیق دارد . در واقع تمرین کمبود اکسیژن همانند تیغ دو لبه است و شتاب در کسب نتیجه دلخواه ، می تواند پیامدهای ناگواری به بار آورد . بهترین توصیه برای علاقه مندان صعودهای سریع در هیمالیا این است که بدون مشورت با پزشکان آگاه و با تجربه دست به چنین اقداماتی نزنند.

منبع:موسسه علمی  پزشکی کوهستان ایرانیان                                                  سردرد در ارتفاع:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: بخش پرسش و پاسخ پزشکی بخش مهمی از وبلاگ انجمن پزشکی کوهستان است که به مشکلات شایع کوهنوردان می پردازد. شما می توانید مسائل و سوالات پزشکی خود در زمینه بیماریهای ارتفاع و ورزش کوهنوردی را در این بخش مطرح کرده و پاسخ آنرا در اسرع وقت دریافت نمایید:

سوال: من سال 90 از جبهه جنوبی دماوند را صعود کردم، روی قله سردرد وحشتناکی داشتم(احساس تورم دررگهای سر) که قاعدتا با کم کردن ارتفاع برطرف شد.

برای هفته بعد خدا بخواد دوباره می خوام برم دماوند برای جلوگیری از این سردرد چه میتوان کرد؟

البته بجز قرصهایی که برای ارتفاع مصرف می شود.

جواب: سردرد جزو علائم اولیه بیماری حاد کوهستان یا AMS است. معمولا سردرد در ارتفاع در استراحت شبانه بیشتر اتفاق می افتد و در حین صعود بدلیل اکسیژن گیری بهتر بدن(کمک عضلات تنفسی فرعی سطحی و عمقی بین دنده ای) و پوزیشن و حالت بدن(عمودی بودن بدن) کمتر حس می شود. برای پیشگیری از بروز سردرد در ارتفاعات صعود تدریجی(بطور مثال با یک شب مانی در گوسفندسرا و هم هوایی بیشتر) می توان اختمال بروز سردرد را کمتر کرد(همان کاری را که کوهنوردان سایر کشورها و خصوصا اروپاییان در صعود به دماوند انجام می دهند). همچنین برای کاهش احتمال بروز سردرد یک روز به برنامه صعود اضافه کرد مثلا با یک شب اقامت بیشتر در بارگاه سوم دماوند و هم هوایی بیشتر نیز می توان احتمال بروز سردرد در ارتفاع را کاهش داد.
در روز استراحت در بارگاه سوم نیز می توان با صعود تا حدود آبشار یخی و ارتفاع حدود 5000 متر شدت و میزان بروز سردرد ناشی از ارتفاع را کمتر نمود.
همانطور که گفته اید دارو درمانی هم کاربرد دارد و از داروهای ضد سردرد همچون استامینوفن، بروفن و ژلوفن نیز می توان استفاده نمود.
باید توجه نمود که اگر سردرد همراه با علائم پیشرونده ارتفاع زدگی همچون تهوع، استفراغ، سرگیجه و . . . همراه باشد بهترین راه فرود به ارتفاعات پایین تر و کاستن ار ارتفاع است چون صعود به ارتفاعات بالاتر شدت علائم بیماری و سردرد را بیشتر و شرایط را برای درمان و حتی امدادرسانی سخت تر می کند.
سرعت صعود شما نیز از عوامل بروز و یا کاهش سردرد ناشی از ارتفاع می باشد شما باید شرایط و سرعت صعود خود را براساس فیزیولوژی و تحمل ذاتی بدن خود نسبت به ارتفاع تنظیم کنید. سرعت کمتر در حین صعود احتمال بروز سردرد ناشی از ارتفاع را کمتر می کند.

در صورت نیاز می توانید با تلفن مشاوره پزشکی انجمن پزشکی کوهستان ایران 22633819 تماس حاصل نمایید.بیماری های ارتفاع را بیشتر بشناسیم:

بیماری حاد کوهستان: عکس از حمید مساعدیان - در مسیر قله مراپبک

انجمن پزشکی کوهستان ایران: هنگامی که افراد به ارتفاعات بالای 3500 متر می روند ، کمبود اکسیژن باعث بروز گروهی از مشکلات جسمی برای آنها می شود. حالتهای مختلف و متنوعی در ارتباط با سرعت شروع علائم ناراحتی ، شدت ناراحتی و ارتفاعی که این علایم بروز می کنند وجود دارد و به طور کلی افرادی که به این ارتفاعات می روند باید نسبت به این علایم و نحوه مقابله با آن آشنا باشند تا در صورتی که خود یا یکی از همراهانشان با چنین مشکلی مواجه شدند به صورت صحیح با مشکل مقابله کنند.
علایم بیماری یا ناراحتی ارتفاع مواردی چون : سردرد ، حالت تهوع ، استفراغ ، کم آوردن نفس و سختی در تنفس ، بی اشتهایی ، خستگی ، سرگیجه ، خواب ناراحت و مشکل و تنفس نا منظم در زمان خواب ، جملگی از علایم رایج بیماری ارتفاع هستند که اصطلاحا به آن AMS که مخفف Acute Mountain Sickness است ، گفته می شود. تا 36 ساعت اول  رسیدن به چنین ارتفاعی ممکن است طول بکشد تا این علایم در شما ظاهر شود و ممکن است به محض رسیدن به ارتفاع این علایم در شما پدیدار نشود. چنانچه این علایم در شما بروز کند با افزایش ارتفاع شدت علایم نیز در شما به نسبت شدید تر می شود.

رفع علایم بیماری ارتفاع با هم هوایی:عموما این علایم ناخوشایند در ظرف 2 تا 3 روز از بین می روند به خصوص اگر شما در این مدت به ارتفاعات بالاتر نروید که به این کار اصطلاحا هم هوایی می گویند. پس از این کار شما می توانید آهسته آهسته بالاتر بروید هرچند ممکن است باز برخی از این علایم به سراغ شما بیایند. میزان زمان هم هوا شدن افراد با یکدیگر مختلف است و ممکن است برای فردی که معمولا در ارتفاعات بسر میبرد 1 تا 2 روز و برای افرادی که در سطح نزدیک به دریا و شهرهای ساحلی زندگی می کنند 1 هفته طول بکشد. در هر حال توجه کنید رفتن ناگهانی از ارتفاع سطح دریا به بالای 3500 متر کار عاقلانه ای نیست و در صورت عدم وجود علایم نیز بهتر است در این ارتفاع حداقل 1 روز هم هوا شده و در این ارتفاع بمانید.
به طور کلی نمی توان پیش گویی کرد که چه شخصی در چه ارتفاعی به چه میزان دچار این علایم خواهد شد اما داشتن آمادگی جسمانی و عدم مصرف دخانیات در پیش گیری موثر است. فردی که دچار این علایم می شود نباید در ارتفاع فعالیت شدید انجام دهد. کسانی که دارای مشکلات قلبی ، ریوی و فشار خون هستند ، قبل از رفتن به ارتفاع باید با پزشک متخصص صلاح و مشورت کنند.

درمان بیماری ارتفاع :پیشگیری از بیماری ارتفاع با داروی دیاموکس (استازولامید) :
تحقیقات زیادی روی داروی دیاموکس Diamox در این رابطه انجام شده است . این دارو جهت جلوگیری از نگهداری آب در بدن مصرف می شود و باعث می شود شما ادرار کنید یعنی دارویی ادرار آور است. هیچ شکی در موثر بودن این دارو برای جلوگیری از بیماری ارتفاع ، چنانچه برای چندین روز قبل از روز صعود استفاده شود وجود ندارد.
می توانید قرص 250 گرمی آن را 3 روز قبل از صعود به ارتفاع بالای 3500 متر ، هر روز 2 عدد مصرف کنید و 2 روز هم در روزهای صعود این کار را انجام دهید. یعنی مجموعا 5 روز و هر روز 2 عدد .
اینکه این دارو چطور از بیماری ارتفاع جلوگیری می کند ناشناخته است ! اما تاثیر این دارو بر روی بهبود تنفس است و تنقس شما را در هنگام خواب سریع تر و عمیق تر می کند که از تاثیر مستقیم این دارو که افزایش ادرار است مهم تر است.
این دارو مثل هر دارویی عوارض جانبی نا خواسته هم دارد ، چنانچه این دارو را می خواهید مصرف کنید به این تاثیرات نیز توجه کنید : ممکن است برخی افراد با مصرف آن احساس تهوع کنند و در انگشتانشان احساس خارش کنند و در کل حاشان را خراب کند.
این حالتها البته با توقف مصرف دارو ازبین می روند. عوارض گزارش شده برای این دارو عبارتند از قرمز شدن ، جوش زدن ، عطش ، خواب آلودگی یا بی تابی . بنابر این آزمایش این دارو را یک یا دو روز قبل از برنامه  به شما توصیه می کنیم تا متوجه شوید آیا این دارو برای شما مناسب است یا نه . البته در هر حال توجه کنید که استفاده از این دارو قبل از هر صعود  یک راه حل دایمی توصیه شده نیست و بسیاری از طبیعت گردان و کوهنوردان هم ترجیح می دهند بدون استفاده از دارو برنامه خود را انجام دهند.

درمان علایم بیماری :
قبل از هر چیزی این نکته را در ذهن داشته باشید که  اگرچه علایم این بیماری خوشایند نیست اما این حالت ها اکثرا مشکل خاص و جدی نیستند و فقط باعث محدود شدن توانایی ما در ارتفاع  می شوند و پس از مدتی این علایم با عادت کردن به شرایط و هم هوا شدن از بین می روند. بهتر این است که ترجیح دهید از دارویی در شرایط عادی این علایم استفاده نکنید و خود را عادت دهید اما داروهایی که به بهبود بیماری ارتفاع کمک می کنند بدین صورت هستند : آسپیرین ، پانادول یا نروفن به بهبود سردرد کمک می کنند و داروهایی که عموما برا مسافرت استفاده می کنید مانند آوومین ، استیمتیل و استاجرون  حالت تهوع و سرگیجه را درمان می کنند. دگزامتازون نیز همچنین قابل استفاده است . تنفس با ماسک اکسیژن نیز بیماری ارتفاع را بهبود می بخشد.
کاری که بدون استفاده از دارو پیشنهاد می شود این است که چنانچه فردی علایم این بیماری را دارد به ارتفاع بالاتر نرود تا به وضعیت عادی باز گردد و  چنانچه هم هوایی در چندین روز متوالی باعث بهبودی نشد و یا اینکه علایم به شکل جدی افزایش پیدا کرد به ارتفاع پایین برگردد.
حالتهای شدید بیماری ارتفاع - ورم (edema) ریوی و مغزی :
کمتر از 2 درصد کسانی که به ارتفاع می روند با حالت شدید بیماری ارتفاع روبرو می شوند . این حالت معمولا بین ارتفاع 4000 تا 5000 متر شروع می شود و به ندرت در کمتر از این ارتفاع بروز می کند:

1. ورم  ریوی ( اِدم ریوی):

ورم ریوی یکی از این حالتهای شدید است .  علت آن جمع شدن مایع در شش فرد است که موجب بروزی بیماری شده و در عرض چند دقیقه ممکن است خود را نشان دهد . نشانه آن اختلال در تنفس  و بعضی وقتها شنیده شدن صدایی شبیه قل قل در قسمت سینه فرد است.

ورم ریوی را باید در مراحل اولیه بسرعت تشخیص دهید: اگر اختلال در تنفس در زمان استراحت برای فرد رخ داده است یا اگر فرد سرفه های پیوسته و بی وقفه دارد .
شکیبایی و صبر در مورد ورم ریوی جایز نیست زیرا حالت خطرناکی است و باید در این وضعیت اضطراری سریعا فرد را به ارتفاع پایین تر ببرید. 500 متر کم کردن ارتفاع به صورت متناوب باعث ببهبود شرایط فرد به طرز محسوسی خواهد شد. در صورت موجود بودن ، ماسک اکسیژن و محفظه فشار مخصوص نیز کمک کننده خواهند بود. نفادوفین و داروهای استروئید مثل دگزامتازون و دکدرون نیز مناسب هستند.

2. ورم  مغزی ( اِدم مغزی):

ورم مغزی هم یکی دیگر از حالتهای شدید و نادر بیماری ارتفاع است. علت هم تجمع مایع در مغز است. در این حالت فرد برای ساعتهای متوالی خواب آلود و گیج بوده و به هنگام راه رفتن نیز تعادل ندارد گاهی دوبینی هم در فرد ایجاد می شود. ورم مغزی نیز حالت خطرناکی است و صبر جایز نبوده باید فرد را سریعا به ارتفاع پایین ببرید. از داروهای استروئیدی مثل دگزامتازون و دکدرون نیز می توانید استفاده کنید همچنین از محفظه فشار مخصوص .

درهردو حالت ورم ریوی و مغزی استفاده از وسایل پزشکی ذکر شده جایز است هرچند ممکن است در دسترس نباشند. هر دو حالت خطرناک بوده و باید بیدرنگ فرد به ارتفاع پایین آورده شود و پس از بهبودی ، فرد حق بازگشت به ارتفاع بالاتر و ادامه کار را ندارد و باید پس از برنامه توسط پزشک معاینه شود تا اجازه شرکت در برنامه های بعدی را داشته باشد. یک دوره استراحت و بازیابی توان جسمی برای بهبودی کامل و سریع تر برای فرد توصیه می شود.

ورم محیطی (Peripheral Edema):

تجمع مایع باعث ورم کردن صورت شده گاهی بازو یا پا نیز پس از مدتی پیمودن مسیر ورم می کنند. این ورم های معمولا پس از چند روز به اصطلاح می خوابند. به این ورمها ، ورمهای خارجی گفته می شود و بروز آنها به معنای علایم ظاهر شدن ورم ریوی یا مغزی نیست.

خونریزی شبکیه چشم:

خونریزی شبکیه چشم ، در ارتفاع 5000 متر می تواند بروز کند اما بندرت یک مشکل حاد و جدی است. این مشکل را شما نی توانید متوجه شوید و فرد متخصص با ابزار چشم پزشکی می تواند آنرا مشاهده کند. این خونربزی مختصر بندرت باعث ایجاد مشکل در بینایی فرد( به شکل ایجاد یک حفره در تصویر) می شود . در این حالت نیز همان کم کردن ارتفاع توصیه می شود به همراه یک دوره استراحت و بازیابی توان جسمی.

منیغ:

انجمن پزشکی کوهستان ایران 

 

                                       http://www.iranmountainmedicine.blogfa.com/cat38.aspx

 

مضرات و اثرات سوء مصرف الکل در ارتفاع:

مصرف الکل در ارتفاع و در شرایط کمبود اکسیژن یعنی در ارتفاع بالاتر از 2700 متر از سطح دریا که علائم بیماری های ارتفاع نظیر بیماری حاد کوهستان ، ادم ریوی و ادم مغزی بوجود می آید می تواند عوارض جدی در کوهنورد ایجاد کند.

اثرات الکل در انسان بیشتر ناشی از اثرات آن در سیستم مغزی عصبی می باشد همچنین الکل در سایر سیستمهای بدن انسان از جمله سیستم گوارشی و کلیه و مجاری ادرار اثرات سوئی دارد.

الکل در ارتفاع باعث اثرات سوء و مضر ذیل است:

• مصرف الکل در انسان با اثر بر سیستم مغزی عصبی باعث کاهش تمرکز و هوشیاری می گردد. این اثر در ارتفاع بالا که فرد نیاز به هوشیاری و تمرکز بیشتر دارد باعث اختلال در تصمیم گیری و قضاوت می گردد و می تواند شرایط خطرناکی را برای فرد بوجود آورد.
• عدم تعادل و توجه از اثرات دیگر الکل در ارتفاع است این شرایط می تواند در هنگام صعود و فرود بسیار خطرناک باشد و در مواقعی که نیاز به توجه بیشتر را می طلبد باعث سقوط فرد گردد.
• مصرف الکل می تواند باعث افت فشار خون در فرد گردد این افت فشار خون بحدی است که فرد بسختی میتواند صعود نماید و در مواقعی در فرود نیز فرد احساس ناتوانی می کند.
• الکل باعث افت قابل توجه قند خون می شود  در چنین مواردی نیز فرد احساس خستگی مفرط می کند. همراهی افت فشار خون با افت میزان قند خون فرد باعث احساس ناتوانی در صعود و حتی در فرود در فرد می شود.
• الکل ماده ای دیورتیک یعنی ادرارآور است این اثر در فرد می تواند باعث دفع مایعات بدن و در نتیجه کم آبی مفرط در کوهنورد شود که خصوصا در صعودهای زمستانی می تواند بسیار خطرناک باشد که می تواند زمینه ساز حوادث جدی نظیر سرمازدگی، هیپوترمی، یخ زدگی اندانها و افزایش غلظت خون و خطرات بروز لخته های خومی در بافت های حساس فرد گردد.
• مصرف الکل در ساعت یا ساعتهای اول باعث ایجاد گرما در فرد می شود ولی بعد از گذشت 2 تا 3 ساعت برعکس با بروز انبساط عروقی باعث ازدست دادن گرمای بدن و در نتیجه افت دمای بدن شده و فرد را مستعد هیپوترمی می نماید که چنین شرایطی در فصل زمستان می تواند بسیار خطرناک باشد.
• در گذشته از الکل جهت امدادرسانی به کوهنوردان گرفتار در سرما در اروپا استفاده می شد ولی امروزه با توجه به مضراتی که در بالا بیان شد چنین چیزی رواج ندارد.
• در هنگام مصرف الکل فرد بطور ناخودآگاد دچار فراموشی موقت می شود که به آن Blockout می گویند در این مرحله فرد چیزی بیاد نمی آورد و بعد از پایان اثرات الکل فرد صحنه ها و شرایطی که داشته را فراموش می کند. این مرحله می تواند در وضعیت قضاوت و تصمیم گیری منطقی فرد خصوصا در شرایط خطرناک آب و هوایی بطور مستقیم تاثیر گذاشته و خطرآفرین باشد.
• الکل می تواند با اثراتی که در سیستم مغزی - عصبی انسان می گذارد باعث اختلال در سیستم بینایی و شنوایی فرد شده و باعث بروز توهم هایی در فرد گردد که در شرایط حساس کوهنورد که نیاز به هوشیاری کامل دارد می تواند بسیار خطرناک باشد.

تهیه و تدوین: دکتر حمید مساعدیان

عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی

 منبع:                                                                                   http://www.group.varkesh.com/index.php?option=com_content&view=section&id=19&Itemid=103 

 

 

 

 

بامداد روز یکشنبه ۷ اردیبهشت ماه ۹۳، دکتر «علیرضا بهپور»،مشاور هیئت کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان تهران در امور هیمالیانوردی و مسول کارگروه پزشکی کوهستان فدراسیون کوهنوردی، با ارسال پیامی، از لغو تمامی صعودهای این فصل به قله «اورست» خبر داد.

پیرو حادثه‌ی تلخ ریزش بهمن در ارتفاعات «اورست» که منجر به مرگ دست کم ۱۳ شرپای نپالی گردید، و با توجه به اثرات ناشی از این ضایعه‌ی دردناک در سایر اهالی و راهنمایان نپالی، روند صعودها به حالت تعلیق درآمد و بر اساس پیام اخیر دکتر «علیرضا بهپور» کوه‌نورد ایرانی حاضر در منطقه، تمامی صعودهای این فصل به قله‌ی «اورست» کلاً متوقف و لغو شد.

منبع خبر: وبسایت فدراسیون کوهنوردی ایران